Дар ҳадис омад ки яздони Маҷид

Халқи оламро се гӯнаи офарид

Як гиреҳро ҷумлаи ақлу илму ҷӯад

Он фириштаи сет ӯ надонад ҷузи суҷуд

Нест андари унсураши ҳирсу ҳаво

Нури мутлақи зинда аз ишқи худо

Як гуруҳи дигар аз дониши тиҳӣ

Ҳам чу ҳайвон аз алаф дар фарбеҳӣ

ӯ набинад ҷуз ки истаблу алаф

Аз шақоват ғофиласт ва аз шараф

Ин сеюм ҳаст одамии зоду башар

Ним ӯ зи аФрштаҳ ва нимяш хар

Ним хари худ моили суфло буд

Ним дигари моили ақлӣ буд

Он ду қавми осӯда аз ҷангу ҳроб

Венаи башар бо ду мухолиф дар азоб

Венаи башари ҳам зи имтиҳон қисмат шуданд

Одамӣ шакланд ва се уммат шуданд

Як гиреҳи мустағриқ мутлақ шудаст

Ҳам чу исо бо малик мулҳақ шудаст

Нақши одам лек маънии Ҷабраил

Руста аз хашму ҳавоу қолу қил

Аз риёзати рустаи вази зуҳду ҷиҳод

Гўиё аз одамӣ ӯ худ назод

Қисми дигар бо харон мулҳақ шуданд

Хашми маҳзу шаҳват мутлақ шуданд

Васфи ҷбрилӣ даришон буд рафт

Танг буд он хона ва он васфи зафт

Мурда гардад шахси кӯ беҷон шавад

Хар шавад чун ҷон ӯ бе он шавад

Зонк ҷонӣ кон надорад ҳаст паст

Ин сухан ҳақаст ва сӯфӣ гуфта аст

ӯ зи ҳайвонҳо фузунтар ҷон кунад

Дар ҷаҳони борӣк корӣҳо кунад

Макру талбисӣ ки ӯ донад танед

Он зи ҳайвон дигар ноед падед

Ҷомаҳои зркширо бофтан

Дарҳо аз қаър дарё ёфтан

Хурдаи корӣҳои илми ҳандаса

ё нуҷуму илми тибу фалсафа

Ки таъаллуқ бо ҳамин дунёсташ

Раҳ ба ҳафтуми осмон бар несташ

Ин ҳамаи илм банноӣ охураст

Ки имод буд гов ва уштураст

Баҳри астбқои ҳайвон чанд рӯз

Ном он карданд ин гӣҷони румуз

Илми роҳи ҳақу илми манзилаш

Соҳиб дил донад онро бо дилаш

Пас дарин таркиби ҳайвони латиф

Офарид ва кард бо дониши алиФ

Ном колонъом кард он қавм ро

Зонк нисбати кӯи биқзаҳи навам ро

Рӯҳ ҳайвонӣ надорад ғайри навам

Ҳисҳои мунъакис доранд қавм

Иқзаҳ омад навам ҳайвонӣ намонад

Инъикоси ҳиси худ аз лавҳ хонд

Ҳам чу ҳиси онки хоб ӯро рабӯд

Чун шуд ӯ бедор аксят намӯд

Лоҷарами асфал буд аз соФлин

Тарк ӯ кун лои аҳби алоФлин