Зонк ҳар караи пай модар равад

То бидон ҷинсияташ пайдо шавад

Одамиро шер аз сина расад

Шери хар аз ним зерина расад

Адл қисомасту қисмати крднист

Ин аҷаб ки ҷабри не ва зулм нест

Ҷабр будӣ кӣ пушаймонии бадӣ

Зулм будӣ кӣ нигаҳбонии бадӣ

Рӯз охир шуд сабақи фардо буд

Рози моро рӯз кӣ гнҷо буд

эй бкрдаҳи эътимоди восиқӣ

Бар дам ва бар чоплуси фосиқӣ

Қуббае бар сохтстӣ аз ҳубоб

Охири он хаймаи сети баси воҳии таноб

Зарқ чун барқасту андари нури он

Роҳ натавонанд дидани раҳи равон

Ин ҷаҳону аҳл ӯ беҳосил анд

Ҳар ду андар бевафое икдл анд

Зодаи дунё чу дунё бе вафост

Гарчи рӯи орад ба ту он рӯ қафост

Аҳли он олам чу он олами з бар

То абад дар аҳду паймони мустамар

Худ ду пайғамбар ба ҳам кӣ зид шуданд

Мӯъҷизот аз ҳамдигар кӣ бстднд

Кӣ шавад пажмурдаи миваи он ҷаҳон

Шодӣ ақлӣ нагардад андҳон

Нафас бе аҳдаст зон рӯи кштнист

ӯ ?данӣу қиблаи гоҳ ӯ днист

Нафасҳоро лоиқаст ин анҷуман

Мурдаро дархур буд гӯру кафан

Нафас агар чаҳ зиракасту хурдаи дон

Қиблааш дунёст ӯро мурдаи дон

Оби ваҳии ҳақи бад-ӣн мурда расед

Шуд зи хоки мурдае зиндаи падед

То наёяд ваҳши ту ғарра мабош

Ту бидон гулгунаи толи бақоаш

Бонгу ситии ҷӯ ки он хомл нашуд

Тоби хуршедӣ ки он оФл нашуд

Он ҳунарҳои дақиқу қолу қил

Қавм фиръавнанд аҷал чун оби нил

Равнақу тоқу трнбу саҳарашон

Гарчи халқонро кашад гардани кашон

Саҳарҳои соҳирони дони ҷумла ро

Марги чӯбии дон ки он гашти аждаҳо

Ҷодўиҳоро ҳамаи як луқма кард

Як ҷаҳони пари шаби бади онро субҳ хӯрд

Нур аз он хӯрдан нашуд афзӯн ва беш

Бал ҳамон сонаст кӯ будаст пеш

Дар асар афзӯн шуд ва дар зоти не

Зотро афзӯнӣу офоти не

Ҳақи зи эҷоди ҷаҳон афзӯн нашуд

Ончи аввал он набӯд акнӯн нашуд

Лек афзӯни гашти асари зи эҷоди халқ

Дар миёни ин ду аФзўнисти фарқ

Ҳаст афзӯнии асари изҳор ӯ

То падед ояд сифоту кор ӯ

Ҳаст афзӯнӣ ҳар зотии далел

Кӯ буд ҳодис ба иллатҳо алил