эй азизи мисбоҳи саодати абадӣу мифтоҳи давлати сармадӣ дарёфтани тариқ ҳақаст ки ҳар ки ӯро нашнохт ҷоҳил мутлақаст ва агар толибии ин роҳро пок куну пушти ғайрат бар ин пуштаи об ва хок кун ки чун ағёрро бгзоштии масофат аз миёни бардоштӣ ва чун аз худ буридӣ ба дӯст раседӣ ва дидӣ ончӣ дидӣу дигари ишорати бдинҷо роҳ несту забон аз ин маънӣ огоҳ нест

Маст бошу мхрўш гарм бошу мҷўш шикаста бошу хомӯш ки сабуӣ дуруст родаст бадасти кашанду шикастаро бадуш наҷоти хоҳии мубталои шӯи бақои хоҳӣ дар паии фанои шӯ агар дорӣ тараб кун ва агар надорӣ талаб кун гул бош хор мабош ёр бош ағёр мабош бори фурӯшии шева исломасту ёри фурӯшии куфр тамомаст камоли инсони бтсрФ диласт боқии бмсоли об ва гуласт агар ёро ҳаст кор саҳласт суҳбат бо аҳли бадарғаи дил ва ҷонасту суҳбат бо ноаҳли тафриқа имонаст он мусоҳибӣаст барои афзудани ҷони воин мусоҳибӣаст барои рубудани нони мусоҳиби аҳлро шафиқи ҷони дону мусоҳиби ноаҳлро рафиқи нони дон

Пас дил аз ҳама олам бурдор ва ба се тан суҳбат бидор аввали олимӣ ки туро аз айб боз дорад ва туро бипарҳез оради дувуми дарвешӣ ки дар суҳбат ӯ мутавозеъ бошӣу бихироти пайвандии сими соҳибдилӣ ки бар сарвии абри раҳмати боради магар аз он чизе бар ту борад , дасту пои Абдуллоҳ ба хомии баста ба ки бо хомӣ нишаста