эй азизи толибони ҳақ чун қасд ибодат кунанд ва рӯй тавваҷуҳ ба қиблаи тоъати оранди аввал ба оби тавбаи даст аз тамаъ дунё бишӯйанд ва ба тҷръоти истиғфор аз шаку ширки мзмзаҳи ҷӯянду брўоиҳи нафаҳоти сидқи истиншоқи намоянд ва ба шароби таҳури ихлоси вузӯи созанд ва ба фикр ӯ қиём ва қууд доранду бзкр ӯ рукӯъ ва суҷуд шуморанд

Афзали ибодот намозаст хосса вақте ки бъҷз ва ниёзаст пас ба чунин ибодати машғӯл бояд буд ки қиёмат наздикасту роҳи тангу торику равшании ин зулмати бнўр дайнаст ки он пайравии шаръ мубин аст

Бдонкаҳи зоди роҳи қиёмат диндорӣасту тӯшаи манзалати парҳезгорӣ , бозҳори калимаи тавҳиду шукронаи неъмати брмзиду шарти тавҳид исломаст ва бе исломи кори дайни нотамоми исломи иқрор ба худо ва пайғамбарасту пояи ислом аз имони бартар то баннои имон мустақӣм бошад умеди вусӯли бдрҷот Наим бошад зеро ки имон чист бозорӣ ва ислом чист безории ҳўоҷлис куласту худои аниси дил агар майдонӣ ки медонад пушаймони шӯ агар майдонӣ ки намайдонӣ мусулмони шӯ

Парҳезгории шиори аҳл имонасту шариъатро бар тақвоу имони руҷҳон зеро ки тақво бе шариъати бакори брнёид ва муъмин онаст ки пайравии шаръи намояди ғараз аз беъсати анбёء изҳор шариъатасту шариъат аз ҳақ ба халқ ва вадиатасту хиёнат дар вадиъа вузаросту гуноҳ ва аз иртикоби визру гуноҳи алъёзболлаҳ