Пер тариқат гуяд : хоб бар дӯстон дар ду ҷаҳон ҳаромаст дар уқбо аз шодии висол дар дунё аз ғами фироқ дар биҳишти бошодии мшоҳдти хоб на ва дар дунё бо ғами ҳиҷоб хоб нест

эй мискини буқати саҳар ғофил мабош ки онсоъти вақти ниёзи дӯстону ҳангоми рози муштоқону гоҳи ноз ошиқонасту худованд бар бисоти қурб ва дар хилвати инси шароби мшоҳдт бе заҳмати ағёри бдўстон худ мерасонад ва он соъати насими саҳарӣ аз арш Маҷид меояд ва бар дили орифон ҳазрат мегузарад ва ба рамзии борӣку зорӣ шигифт мегуяд : эй дарвеш бархезу розии внёзи хеш арза кун ки дасти карами Фрўгшодаҳи вон соъат бигӯаш дили банда фурӯ гуяд ки : эй банда ман матарс ки ту эмин ҳастӣ

эй дарвеши дили риш эй сӯхтаи меҳри азал эй ғортидаҳи ишқи дили хуши дору андӯҳи мадор ки вақте хоҳад буд ки пардаи унноб аз рӯй фазл бархезаду абри лутфи борони карами резаду ҷӯй бар дар ҷӯии қурбомезаду ҳади ҳисоб аз шаън вуҷӯд бигурезаду мунтазири даст дар домани ваъдаи овезаду таъхиру диранг аз пой атф бархезад ва аз уфуқи таҷаллии бодшодии вазад ва аз худованди Карими он бинӣ ки сазад

Мавло мегуяду банда май шунӯд ки эй дарвеши сазоӣ ту бибареду сазоӣ ман омад эй ҷавонмард ҳарчӣ ту имрӯз ба паноҳ ӯ шӯии ҳама бо ту толб гӯр ояд ва чун туро дар лаҳад ниҳанд боз гардад ҷузи тақво ки дарин сарой ва дар он сарои ҳамаи ҷо бо ту аст