Пер тариқат гуяд : илоҳии ҳамаи олами туро мехоҳанд то ту киро хоҳӣ ки агар бимонад ту ӯро дар роҳӣ , эй ҷавонмарди онро ки хост дар азали хосту онро ки навохт дар азал навохт корҳо дар азал карда ва имрӯз менамояд суханҳо дар азали фармӯда ва имрӯз мешинаванд хлътҳо дар азали дӯхта ва имрӯз ме пӯшоанд

Бандаи ман ту маро имрӯз майдонӣ ман на имрӯзӣам дониши ту имрӯзаст вар на ман қадимам дайраст ки ман бо ту роз гуфтам ту акнӯн май шинавии шумо атфол адам будед ки лутфи қадими кори шуморо месохт чун охири ин кор ( дидани ҳақ ) ба аввали он нек монад роҳ бадваст ҳалқаи ист ки аз ӯ даройад ва ҳам ба ӯ бозгардад аввали ин кор ба баҳор монад ва ба шукуфа ҳо

Одамӣ дар он ҳоли хуш буду тозау пар рӯҳ бошад пас аз он фарозҳоу нишеб ҳо бинад нокомӣҳоу тафриқаҳо пеш ояд ки дар бандагии ҳам ҷамъаст ва ҳам тафарруқат ва дар мақомоти ҳам нураст ва ҳам зулмати банда дар торикии тафарруқати чандон пӯшиш бинад ки гуяд : оҳ ки милрзм аз онкӣ ҳеҷ наярзам чаҳ созами ҷуз зонка май сӯзам то аз ин афтодагӣ бархезам онгоҳ чаҳ бошад ?