Пер тариқат гуяд : худоё дар ин даргоҳи ҳамаи мо ниёзманд рӯзӣ бошем ки қатрае аз шароби муҳаббат бар дили мо резӣ то ки моро бар обу оташи барҳамомезӣ эй бахти мо аз дӯсти растхезӣ

Ман чаҳ донистам ки дӯд , оташ доғаст ман пиндоштам ки ҳрҷоотшӣаст чароғаст ! ман чаҳ донистам ки дар дӯстии куштаро гуноҳасту қозии хасмро паноҳаст ман чаҳ донистам ки ҳайрати роҳи висол туаст ва туро онкас бештар ҷӯяд ки ғарқи ҷамол ту аст