Пер тариқат гуяд : эй корндаҳи ғами пушаймонӣ дар дилҳои ошноёни войовкунанда сӯз дар дили тоӣбон , эй пазирндаи гуноҳкорону мӯътарифони кас бо знёмд то боз наёвардӣ вкс роҳ наёфт то даст нагирифтӣ
Дасти гир ки ҷузи ту дастгир нест , дарёб ки ҷуз ба ту паноҳ несту пурсиши моро ҷузи зи ту ҷавоб несту дарди моро ҷузи зи ту даво нест ва аз ин ғами ҷуз аз ту морои роҳат раво нест
Илоҳии ту дӯстони худро ба лутфи пайдои гаштӣ то қавмиро ба шароби инс мисатон кардӣ , қавмиро бдрёии даҳшат ғарқ кардӣ Нидо аз наздики шнўонидии венашон аз давр додӣ , раҳеро бозхондӣу онгоҳи худ ниҳони гаштӣ , аз вроءи пардаи худро арза кардӣ ва ба нишони бузургии худро ҷилва намӯдӣ то он ҷавонмардонро дар водии даҳшат гум кардӣ ва эшонро дар бетобӣ ва бе туоне саргардон кардӣ
Довари он додхоҳони тўӣӣ , ва дод даҳ он фарёди кунони тўӣӣу дяти он куштагони тўӣӣ , дастгири он ғарқ шудагони тўӣӣ ,у далели он гум шудагони тўӣӣ , то он гумшудаи куҷо ба роҳ ояд ? ва он ғарқ шудаи куҷо ба карон уфтад ? ва он ҷонҳои хаста кӣ биёсоед ва ин қисса наонеро кӣ ҷавоб ояд ?у шаби интизори ононро кӣ бомдод ояд ?
Илоҳии ту онӣ ки нури таҷаллӣ бар дилҳои дӯстон тобон кардӣу чашмаҳои меҳр дар сарҳои эшон равон кардӣ , ту пайдо ва ба пидоӣии худ дар ҳар ду гетӣ нопидо кардӣ
эй нури дидаи ошноёну сӯзи дили дӯстону сарвари ҷони наздикони ҳамаи ту будӣу тўӣӣ
На даврӣ то ҷӯянди ғоӣбӣ то пурсанад на туро ҷуз ба ту ёбанд
Обӣу хокиро чаҳ Зуҳра онаст ки ҳадис қадам кунад
Агар аёнату иродаи қадим ту набӯд ва агар ба фазли худ ин муштии хокро бадаргоҳи қидмати худ даъват намекардӣу бисоти инбисот дар сарои ҳидоят баст намекардӣ , ин сияҳи гилӣми вуҷӯд ва ин зарраи хоки нопокро кӣ Зуҳраи он будӣ ки қадам бар ҳошияи бисот мулӯк наҳодӣ ?
Сазоӣ хок онаст ки пайвастаи маншури аҷз худ мехонду парда бенўоӣӣ худ мезанад ва мегуяд :
Мо худ зи вуҷӯди хеши танг омада ем
Ваз рӯй қазо бар сари санг омада ем
Андари Гелони гилӣми бадбахтӣ ро
Мо аз сияҳии биҷои ранг омада ем
Доне ки дил кӣ хуш шавад ? он гоҳ ки ҳақи нозир буд доне ки дил кӣ хуш буд ? онгоҳ ки ҳақи ҳозир буд
Худоё ҳарчӣ нишон мешимурдам парда буд ва ҳарчӣ моя медонистам беҳдаҳ буд илоҳии як бори ин пардаи ман аз ман бурдор ва айб ҳастӣ ман аз ман водор ,у маро дар даст кӯшиш магузор бори худоёи кирдори мо дар меару зиёни мо аз мо водор , эй кирдигори некӯкори ончӣ бе мо сохтӣ бе мо рости дор ,у ончии ту бар товӣ ба мо мспор