Номи ваии аҳмдбни Муҳамади саҳли бен атои алодмии алБағдодӣ аз уламои ء машойихаст ва аз зарифони суфиён , вайро суханаст некӯу забони фасеҳ дар фаҳми қуръон ва кутуб дорад бисёр фаҳми қуръон бар забони суфиён , тафсири қуръон аз аввал то охир бар забони ишорат , соҳиб тасонифаст . Суҳбат карда буд бо иброҳӣми морстонӣу шогирд ӯ буд ва аз ёрон ҷунайдаст .

Бўсъиди хроз٭и вайро мебузург дошт хроз гуяд : алтсўФи халқу лбси анобау мороити ман аҳлаи алоолҷниду ибни ато . Ба сабаби ҳаллоҷи кушта шудаи фии зии алқъдаҳи санаи тсъу слсмоӣаҳ . Ва гуфтанд кӣ санаи аҳадии ъушраи фии халлоқаи алқоҳри биллоҳ . Ва даҳ писар ӯ дар ҷанги ҳбираҳи кушта шуда ба як бор . Вай гуфта буд : « илоҳӣ ! бнгрстм ҳар ки аз ту чизе ёфт аз дӯстони ту ба бало кашӣдан ёфт , марои балои даҳ » даҳ писарро ба як бор бикуштанд азон вай дар роҳи ҳаҷ . Ваии ҳаллоҷро мақбул карда буд он вазир кӣ ҳаллоҷро бикушт блъбосро гуфт : дар ҳаллоҷ чаҳ гӯйӣ ? гуфт : ту худ чандон дорӣ кӣ ба ӯ ба наёбӣ , сими мардумони бози даҳ вазир гуфт : май таъризи гӯйӣ ! фармуд то дандонҳои вай берун кашиданд ва меканданд ягони ягон , ва ба сари ваии фурӯ май бурданд то куштаи гашт . Сӣли ибни атои мо афзали алтоъот ?

Гуфт : мулоҳиза алҳақ алии давоми алоўқот . Шайх алислом гуфт : кӣ блъбос ато гуфт : ар наёрӣ кӣ даст дар ӯ занӣ , даст дар домани дӯстон ӯ зан вай гуфт : дар тафсири имитнии сам иҳиинӣ гуяд , имитнии анҳу сами иҳиинӣ ба . Аз вай пурседанд : кӣ мурувват чист ? гуфт : лои тстксри ллаҳ амалан . Лобни ато :

Сӣли ибни атои мо алодб ? Фқол : алўқўФи маъаи алмстҳсноти вҳўони иъомли маъаи аллоҳи саро ӯ ҷҳроу аншд :

Шайх алислом гуфт : кӣ адаб онаст кӣ биллоҳи таъолии мъомлти даргирӣ аз пои обу хоку даъват нафас бархезӣ , наме гӯйӣ : ки ман ва кард ман , гӯйӣ ки ӯу анояту тавфиқ ӯ .

Шайх алислом гуфт карами аллоҳи виҷҳа : кӣ шайхи бўолъбос арзизӣ гуфт : кӣ бўолҳсин ибодоне гуфт : ки ману дарвешӣ ба рамлаи омадем , шаш рӯзи баромад , чизе нахурда будем , рӯзи ҳафтуми яке дар омад , ду позаҳ зар оварад , яке маро дод ва яке ёри маро , ман он худ фаро додам гуфтам : чизеи ор , то бихӯрем . ӯ он худ нигоҳ дошт . Чизе оварад бихӯрадем . Рӯй додем , ба дарё раседем , ба карони дарё , он дигари пораи зари додеми фарои мулло , то маро дар мураккаби нишонд , ва рафтем ду рӯз будем . Дарон мураккаби дарвешӣ буд дар кунҷи сари фурӯи барда , вақти намоз будӣ , намози бкрдӣу сар дар мураққаъи фурӯи барадӣ , ман фаро шудам вайро гуфтам : мо ёрон тӯйем , ар чизе ба кор бояд бигӯ , гуфт : бояд бигӯям ? « гуфтам : бигӯӣ ! » гуфт : фардои намози пешини бикунам ман биравам аз дунё , шумо хоҳед аз млоҳ , то шуморо бошати барад , ар азин ҷомаи ман чизеи вайро бояд дод бидиҳед . Чун бо карона шавед , дрхтстон байнед дар зери дарахтӣ ки мааст ҳамаи созу барги ман ниҳода ёбед маро бисозеду онҷо дафн кунят ва ин мураққаъи ман зойеъ макунят баргиред , чун ба ҳабла расед , бурное байнед зарифу назифи ин мураққаъ аз шумо боз хоҳад бо ӯ диҳед . Гуфтам : чунин кунем . Дигари рӯзи намози пешини бикраду сар дар мураққаъи фурӯи барад чун фаро шудем бирафта буд млоҳро гуфтем : ин ё рмо бирафт , моро бошат бар , то вайро дафн кунем . Гуфт : чунин кунам . Бошати шудем , дрхтстони дидем ,у дарахтии дидеми ма , дар миёни он , онҷои шудем , гӯрии дидеми кандау созу ҳунути вай то бироиаҳ ( ? бо пероя ) онҷои ниҳода . Вайро бсохтим ва дафн кардем «у мураққаъ вай барграфтем » ва рӯй ба ҳабла ниҳодем , бурно ӣӣ ба дидан мо омад барон нишон ки ӯ гуфта буд , бо мо гуфт : ки он вадиат биёред . Гуфтем : чунин кунем . Гуфтем : аз баҳри худоиро бо ту сухании бигӯем . Гуфт : бигӯед . Гуфтем . ӯ чаҳ мард буд ? ва ту чаҳ мардӣ ? ва ин чаҳ қиссааст ? гуфт : ӯ дарвешӣ буд миросӣ дошт , ворис талаб кард , маро ба ӯ намуданд , акнӯн шумо мирос бо ман сипореду равед . Онро ба вай супурдем . Гуфт : шумо ӣнҷо бошед то боз оем . Аз чашми мо ғоиб шуд , ва он мураққаъро дар пӯшед ,у ҷомаи худ пок берун кард ва гуфт : ин ба ҳукм шумост , ва рафт ба он мураққаъ . Мо дар масҷиди ҳаблаи шудем ,у рӯзи онҷо будем , чизе футуҳ набӯд . Азон ҷумлаи он ҷома чизе барграфтам ва додам ба ёри худ , кӣ чизеи ор , то бихӯрем . Вай рафт ба бозор . Соъатӣ будам , кӣ вай меомад ,у халқи азим дар ваии овехта дар омаданд ,у маро низ бигирифтанд ва мекашиданд гуфтам : чаҳ буд охир бигӯед ! гуфтанд : писари раиси ҳаблаи имрӯзи се рӯзаст кӣ нопадидаст , ҷомаи вай бо шумо май ёўим дар бозор . Моро май бурданди пеши раис ва бинишастем гуфт : писари ман кӯ ? ки ҷомаи вай бо шумост ? бигӯед рост ки қисса чунаст ? вайро қиссаи бози гуфтем аз аввал то охир . Вай бигирист ва рӯй дар осмон кард ва гуфт : Алҳамдулиллоҳ ! ки аз сулби ман чунуе буд кӣ турои шоист .

Шайх алислом гуфт : ки ҳамаи халқи зинда аз мурда баранд мирос , магари ин тайифа , кӣ мурда аз зиндаи мироси барад . Ва гуфт : ки ҳечкас бо перӣ аз худовандони вилоят сҳб накунад ба сидқ , кӣ на чун ӯ баравад аз аҳволу вилояти ваии чизеи барад ё ҳама .