Шуд чунон гарми ҷаҳони з омадани тобистон
Ки расад ошиқ аз гармии маъшӯқ ба ҷон
Рост чун дона ки бартоба гарм андозӣ
Брҷҳд ҳар дам аз рӯй замини кӯҳи гарон
Гар касе нисбати хуршед ба маъшӯқ кунад
Ҳама умр шавад ошиқ аз давру гардон
То бурун ояд конӯни ҳавои гармии хур
Шуъларо рӯй сияҳ гардад монанди духон
Ин чунин коб шудаи карам аҷаб набӯд агар
Бо самандар накунад моҳии табдили макон
Гармӣ меҳр раседаст ба ҳаддӣ ки кунун
намекунад ҳрбо чун шаби пурҳи зўрхи пинҳон
Чун фатила ки касе бар сари доғии сӯзад
Тир май сӯзад , аз гармии пайкони инсон
Халқро акнӯн хосият моҳаст дуруст
Ки зи наздикӣ хуршед расадашон нуқсон
Занад зоннди хилоиқ ки зи гармии ҳаво
Малик аламут наёяд зи паии бурдани ҷон
Шахс аз гармии устода ба як пой чу шамъ
Сояаш бинӣ чун моҳӣ бар хоки тпон
Худ ғалат гуфтам шуд тофта зон гӯнаи замин
Ки намеуфтад аз бим кунун соя бар он
Нест мумкин ки насузад касе аз гармии хур
Гар равад бар фалаки ҳафтуми ҳам чун кайвон
Бас ки шуд тофта аз оташи хуршеди фалак
Васфаш акнӯн бкбўдӣ набӯд ҷузи бӯҳтон
Содаи лавҳӣ ки надорад ба фалаки ҳрқи раво
То дигар норад бар даъвии ботили бурҳон
Гӯ биё бингар каз дидани хуршеди фалак
Рост он бинад каз дидани маҳтоби каттон
Гар на ба гудохтани мум буд ҳоҷати кас
Дар таҳи оташ ночораш созад пинҳон
Дидани ашёъ мумкин набӯд мардум ро
Зон ки сӯзад чу ҷудои гашти нигоҳ аз мижгон
Сарврогар сар ба гурехтан аз бустон нест
Аз чаҳ доим ба миён бар зад . . . ан
Бадарро ин ҳамаи коҳидн аз онаст ки ӯ
Кард хоҳад пас азин вақте бо меҳри қирон
Ман надонам ки аносири ҳамаи оташ шуда анд
ё гирифтанд худ он боқии азин фасли карон
На хато кардам каз адли шаҳаншоҳи русул
Бо ҳама зиддиӣ як ранги шдстнди арқон
Аҳмади мурсали султони араби шоҳи аҷам
ШоФъи маҳшари Абулқосими амини яздон
Он кигар нисбати райш ба ма ва меҳр кунанд
Ҳам чунонаст ки гӯйанд яқинаст гумон
Зоти мустағнӣ ӯ даст нафарсӯда ба хат
Хати сияҳи пӯш аз он рӯ шуда чун моимтон
Ҳама донанд ки мақсӯди ду олам ӯ буд
Гар мақдам шуда бошанд ба сӯрат чаҳ зиён
Байн ки дар бурҳон ҳастанд мақдами тарафайн
Бо вуҷӯди як натиҷа арзаст аз бурҳон
Хайма ҷое зада дар хиттаи имкон казуӣ
То ба сарҳаду ҷўбст ба қадари ду камон
Рутбаи ҷоҳи ту эй аз ҳамаи олами бартар
Ҳаст чун канаи худо аз назари ақли ниҳон
Бртў менозад фирдавси барин пайваста
Ореи оре ба макин бошад хӯбии имкон
Чаҳ аҷабгар ту зҷбрил шудӣ муҳаррам тар
Кӣ ба матлӯб расад қосиди пайғоми расон
Дар азали манъи ту бар рӯй замон даст ифшоанд
Чун расан тоб равад пас пас то ҳашари замон
Дорад он қудрати адли ту ки гар фармоед
Чархи занҷир ҳаводис кунад аз коҳкшон
Ҷоҳилӣ гар накунад гӯш ба амрат чаҳ шавад
Бад ба худ мекунад аз саҷда накардани шайтон
Ҳркҷои қади ту афканди бисоти азимат
Фикри бечора савдо зада бар чидани дукон
Хостами наъли барроқ ту бигӯям ма ро
Хирадам гуфт машав муртакиби ин ҳазён
Кон гузар мекунад аз чархи бикдм чу хаёл
Вена ба як моҳ кунад зимни фалакро ҷавлон
Шаби миъроҷ фалак дидаш ва то ҳашар бирав
Анҷуму моҳи нави ангушти басӯии дандон
Табъ чун хоҳад то суръат сайраш гуяд
Бар варақ бемад дӯст шавад хомаи равон
Лоф мадҳат назанам гарчи яқинаст ки нест
Алифии пеши тафовути зи ҳасан то ҳисон
Гарчи бар хоки ниФкндии ҳаргизи соя
Соя бар серум андозу зи халқами бурҳон
То чунинаст ки дар бурҷ асад дорад ҷо
То бурун ояд хуршеди мунир . . . . . ан
Ҳаркии сар аз хати фармони ту брмидорд
Боди доими ҳамагар чарх буд саргардон