Хуррами он соъат ки нӯсозади дилами паймони ту

Олимии ҳайрон ман бошанд ва ман ҳайрони ту

ё Марв ё дил ки хӯн кардӣ мабар то шоми ғам

Гиряи сирӣ тавонам кард дар ҳиҷрони ту

Гиря кардам умрҳо бе миннати лухти ҷигар

Бас агар сӯзади дарунам об шуд пайкони ту

Гар нигоҳати рахна дар дилҳо намояд давр нест

Солҳо ҳам хонагӣ кардаст бо мижгони ту

Шкрллаҳ доманат нагирифт хоками баъди марг

Оқибати гардии з ман нанишаст бар домони ту