эй аФсҳи замонаи фасеҳӣ ки ақли кул

Имрӯз бо ту зубда ӣ Эрон кунад хитоб

Дар лафзи тозаи фикри ту чун рӯҳ дар бадан

Дар дайри куҳнаи табъи ту чун ншоءи шароб

Ҳал кардаам ғўомзи ҳикмат ба ҳимматат

Лекин бикуна ин нарасидам ба ҳеҷ боб

Кин как кӯ таҳаст бадви ангушт чун кашад

Аз рӯй шоҳидони баланди сухани ниқоб

Дар ғайбати ту хасм кунад даъвии ҳунар

Вндр ҳузур бошад помоли эҳтиҷоб

Ореи ҷаҳони тамом ба хуршед равшан аст

Аммо ситораи пӯш буд нури офтоб

Сар бар хати ту аҳли ҳунар чун қалам ниҳанд

Кандар қаламрави ҳунарии молики алрқоб

Бурҳони қотеъи ҳунари ин бас ки подшоҳ

Аз аҳли илму фазли туро карда интихоб

Омад бмни зи зодаи калаки ту қитъа Эй

Вари лафз қитъа гӯям дар мъниши китоб

Ҳар байти он қасидае аз шеъри мунтахаб

Ҳар сатри он сафинае аз лўлўии хўшоб

Мазмуни қитъаи неки дурӯғи сети ин ки ман

Бад гуфтаам туро накунам ман бади иртикоб

эй ҷилваи гоҳи табъи ту болои осмон

Венаи нусхаи замири туро нуқтаи офтоб

Донам бади ман артў дурӯғасту ифтиро

Чун ранҷиши ман аз ту блошку артёб

Гирам буд саҳеҳ ва шунидам ба гӯши худ

Чун ранҷам аз ту банда ва ранҷидани алъҷоб

Ту субҳи анварӣу дами рӯҳ парварат

Бошад насими субҳ чаҳ дар лутф ва чаҳ итоб

Ман ғунчаам шукуфта шавам аз насими субҳ

На зулфи дилбарам ки даройам ба печу тоб

Ҳқо накардаам гилаи ин илтифоти ту

Шояд ки аз суоли муқаддар буд ҷавоб

Охири збзри шикваи хуршед кӣ расад

ё худ чаро шикоят дарё кунад саҳоб

Зинҳо ҷамеъи мигзрм калла карда ам

Гӯям дақиқа Эй бишинав ин дақиқа ёб

Гӯйанд дӯстони гила аз дӯстон кунанд

Ва имрӯзи дӯст мунҳасираст андарони ҳаёт

Ҳошои ман аз душман худ кардамӣ гила

Аз бахт тира кардамӣу чархи носавоб

Кӯтаҳ кунам ҳадис ки наздики нуктаи санҷ

Тӯли сухан ҷавоб набошад буд азоб