Халқи гўиндм бо бори гунаҳ бар дар мейр

Чун дуӣ ҳаст бурун аз дар дурандешӣ

Гуфтам армир ба ҷони ман мискин тозад

Гар дареғи орм аз ӯ , ҳаст зи нодарвешӣ

Реги саҳроро бар ҷурми ман афзӯнӣ нест

Лек бахшоиш ӯ рост ба ҷурмами бешӣ

Афв ӯ барқу гуноҳи ман шарманда чу абр

Барқ аз абр падедаст ки гирад пешӣ

Мейр хасмаст ба бадхоҳи шаҳаншоҳ ва марост

Бо адуии шаҳ на дӯстӣ ва на хешӣ

Шаҳ парастаст дили вай на худу хеши параст

Гарчи бошад барӣ аз бехудӣ ва бе хешӣ

Ба худои савганд эй мейр ки аз хиҷлати ту

Рагу пай бар тан Марӣ кунадам мўнишӣ

Эзадати даст қавӣ доду дили равшани пок

Ки бидон никўӣии ореу накӯи андешӣ

Зини дилу даст маҳоласт бадӣ зояду шар

Наравад каъбаи параст аз паии озари кешӣ

Мяш дар ҷома гиреҳгон нашавад ҳаргиз лек

Борҳо дидаам аз гург биёбон мешайъ

Фитрату кеши ту бахшоишу фазл ва ҳунар аст

Тўӣии онкас ки накӯи фитрату некӯи кешӣ

Ба дилу панҷау неру на зи кибру ҷабарут

Ба далерони ҳамаи ғолиби зи амирони пешӣ

Дили ту манбаи лутфу дили мо махзани ғам

зи ту длҷўӣии шоёну зи мо длришӣ

Омадами сӯии ту мейро ки ба подоши гунаҳ

Кашем вар накашӣ , май бикашади дарвешӣ

эй сипаҳсолор инак сипаҳи мӯату ҳаёт

Тобеъ туаст ки чун гўӣӣ ва чун андешӣ