Чароғи ишқ ман афрӯхт шамъи хилвати дӯст

Фурӯғи маънии ман знўр талъат ӯст

Маро ки гуфт ва шунид фиришта парво нест

Чаҳ ҷои дардисари носеҳон биҳдаҳ гӯаст

Балост дили бтў додани қиёс ақл инаст

Вале ҷамоли ту беш зи қиёс мо дилҷӯаст

Беовгашт чаман кун ки дили барад аз даст

Чу нўхтони сабзӣ ки боз бар лаб ҷӯаст

зи сунбулати дили аҳлӣ чу нофаи сӯхт аз он

Ҳар он нафас ки бар оради насим мишкӣн бӯаст