Ҳар кас ки тоқи абрӯӣ ӯ саҷда гуҳ кунад

Рӯйиши з қибла гардад агар рӯбаҳ ма кунад

Он бут касе ки мункири ман аз нигоҳ ӯст

Дайну дилаши зи дасти барад то нигаҳ кунад

Гар шуд гуноҳи саҷда ҳамчун ту одамӣ

Ҳқо кигар фиришта буд ин гунаҳ кунад

Чашмати саводи дидаи мо сохт тўтё

Инҳо буд ки хонаи мардум сияҳ кунад

Бӯсӣ тамаъ кунад бкноити зи лаъли ту

Аҳлӣ ки чун лабони туро дида ваа кунад