Ҳаргиз гулӣ начед дили ман зи боғи кас

Равшан нагашт хонаи ман аз чароғи кас

Бар муждаи висол дигар дил наме нуҳум

Бозии нмихўрм дигар аз лаҳву лоғи кас

Дар ишқ агарчӣ ҳеҷ фароғат дилам наёфт

Ҳаргизи ҳасади набард ба айшу фироқи кас

Доим агар чаҳ сӯхта ишқ бӯда ам

Ҳаргиз чунин насӯхт дили ман зи доғи кас

То ришта ӣ зҷону раҳгии боқӣ аз тан аст

Савдои зулф ӯ наравад аз димоғи кас

Аҳлии вафои зи мардуми олами тамаъи мадор

Кин ҷуръа карам набӯд дар аёғи кас