Хушо мастӣ , дидорӣ ки икдм

Фароғат бахшад аз кори ду олам

Хуши он ворастагӣ каз ишқи ёбӣ

Ки чун маҷнӯни рух аз олам битобӣ

Хуши он дам каз висолати дил кабоб аст

Дилат май сӯзаду чашмати пар об аст

Шароби зиндагӣ дар ҷом ишқ аст

Ҳаёти ҷовдони айём ишқ аст

Зиҳии файзӣ ки ишқ пок дорад

Ки ҳам заҳраст ва ҳам торёк дорад

з симо медиҳад ошиқи шаҳодат

Ки бо ишқаст эксири саодат

Чаҳ нурат бахшад он ойӣнаи гул

Ки бо шамъ рухӣ набӯд муқобил

Чу аз сӯзи даруни парвонаи зор

Муқобил шуд бхўршиди рухи ёр

Бҷони андохти барқи ҳасани ёраш

зи алмоси балои сад хори хораш

Аннани лангар аз дасташ бурун шуд

Ба тӯфони ғамаши киштӣ нигун шуд

Чу шамъаш шуд бсди пораи дили ҷамъ

Бсди дили гашти ошиқ бар рухи шамъ

Шудаш парвонаи мискини дил аз ҷой

Чу шамъ оташ фитодаш дар саропоӣ

Таниш афтод азу дар сӯзу тобӣ

Дилаш карданд аз он оташи кабобӣ

зи баси сӯзӣ ки ишқаш дар дил ангехт

Ҳамязди болу боди дили ҳамеи бехат

Бигард шамъ мегардид ҳайрон

Бшкли сӯрати фонӯси биҷон

Чунон ошуфтаи он нозанин буд

Ки не дар осмони не дар замин буд

зи шавқ ӯ дил аз ҷон барграфтӣ

Бигард ӯ самоъӣ дар гирифтӣ

намедонам чаҳ меомад ба самъаш

Ки буд он ваҷду ҳолати гирди шамъаш