Бар подшоҳ воҷибаст ки ҳар ҷо ки равад надиму хидматкор ки дорад ӯро биёзмоед . Агар шаръро муътақид буд ва ба Фроӣзу сунани он қиём кунаду иқболи намояд ӯро қариб ва азиз гирданд ва эътимод кунад . Ва агар бар хилофи ин буд ӯро маҳҷӯр гирданду ҳавошии маҷлиси худро аз соя ӯ маҳфӯз дорад ки ҳар ки дар дайни худои ъзу ҷлу шариъати Муҳамади Мустафои слъм эътиқод надорад ӯро дар ҳечкас эътиқод набӯд ва шавам бошад бар хештан ва бар махдум .
Дар авоили малики султони ғиоси алднёу аддӣни Муҳамади бен маликшоҳи қасими амӣралмуъминӣни нури аллоҳи турбатаи малики араби садақа исён овараду гардан аз рбқаҳ тоъат бикашед ва бо панҷоҳ ҳазор марди араб аз ҳала рӯй ба Бағдоди ниҳод . Амӣралмуъминӣни алмстзҳри биллоҳи нома дар номау пайк дар пайк равон карда буд ба Исфаҳону султонро ҳаме хонд .
Ва султон аз мунаҷҷимони ихтиёри ҳамеи хост . Ҳеҷ ихтиёрӣ набӯду соҳиби толеъи султони роҷеъ буд .
Гуфтанд :
« эй худованд ихтиёрӣ намеёбем ! »
Гуфт :
« бҷўӣид ! »
Ва ташдид кард ва дилтангӣ намӯд . Мунаҷҷимон бигурехтанд !
Ғазнавӣ буд ки дар кӯии гунбад дуконӣ дошт ва Фолгўиӣ кардӣу занон бар ӯ шудандӣу тъўиз дӯстӣ навиштӣ . Илм ӯ ғӯрӣ надошт .
Ба ошноӣии ғуломӣ аз он султони хештанро пеши султони андохт ва гуфт ки :
« ман ихтиёрӣ бикунам бидон ихтиёр бирав ва агар Музаффар нашӯй маро гардан бизан ! »
Ҳолеи султони хуши дили гашт ва ба ихтиёр ӯ барнишаст ва дивист динори ншобўрӣ ба вай дод ва бирафт ва бо садақа масоф карду лашкарро бишикасту садақаро бигирифт ва бикушт .
Ва чун Музаффару Мансур ба Исфаҳон боз омад Фолгўиро бнўохту ташриф гарон дод ва қариб гардониду мунаҷҷимонро бихонад ва гуфт :
« шумо ихтиёр накардед ин ғазнавӣ ихтиёрӣ кард ва бирафтему худои ъзу ҷл рост оварад . Чаро чунин кардед ? ҳамоно садақаи шуморо ришватии фиристода буд ки ихтиёрӣ накунед ! »
Ҳама дар хоки афтоданд ва биноледанд ва гуфтанд :
« бидон ихтиёри ҳеҷ мунаҷҷим розӣ набӯд ва агар хоҳад банависанд ва ба хуросон фиристанд то хоҷаи эмоми умри хайёмӣ чаҳ гуяд . »
Султон донист ки он бечорагони рости мигўинд . Аз ндмоءи хеши фозилиро бихонад ва гуфт :
« фардо ба хонаи хеши шароби хуру мунаҷҷими ғазнавиро бихон ва ӯро шароби даҳ ва дар ғояти мастӣ аз ӯ бипурс ки ин ихтиёр ки ту кардӣ некӯ набӯду мунаҷҷимони онро айбҳо ҳаме кунанд сари ин маро бигӯӣ . »
Он надим чунон кард ва ба мастӣ аз вай бипурсед . Ғазнавӣ гуфт :
« ман донистам ки аз ду берун набошад ё он лашкар шикаста шавад ё ин лашкар . Агар он лашкар шикаста шавад ташриф ёбам ва агар ин лашкар шикаста шавад ки ба ман пардозад ? ! »
Пас дигари рӯзи надим бо султон бигуфт . Султон бифармуд то коҳини ғазнавиро ихроҷ карданд ва гуфт :
« ин чунин кас ки ӯро дар ҳақи мусулмонони ин эътиқод бошад шавам бошад . »
Ва мунаҷҷимони хешро бихонад ва бар эшон эътимод кард ва гуфт :
« ман худ он коҳинро душмани доштам ки як намоз накардӣ ва ҳар ки шаръро нишоед моро ҳам нишоед . »