Оли салҷуқи ҳамаи шеър дӯст буданд аммо ҳеҷ кас ба шеъри дӯститар аз тғоншоаҳи бен алб Арсалон набӯду муҳоварату муошират ӯ ҳама бо шуъаро буду надимон ӯ ҳама шуъаро буданд . Чун амири абӯи Абдуллоҳи қршӣу Абубакри азрақӣу АбуМансури боЮсуф ва шуҷоъӣ насӯйу Аҳмади бадеҳӣу ҳақиқӣу насимӣ ва инҳо мураттаб хизмат буданду ояндау раванда бисёр буданд ҳама аз ӯ мрзўқу маҳзуз .

Магари рӯзии амир бо Аҳмад бадеҳӣ нарад май бохт ва нарад даҳ ҳазорӣ ба поин кашида буду амири се муҳра дар шаш гоҳ дошту Аҳмади бадеҳии се муҳра дар як гоҳу зарби амирро буд .

Эҳтиёт ҳо карду биндохт то се шаш занад , се як баромад . Азим тайра шуд ва аз табъ бирафту ҷои он буд ва он ғазаб ба дараҷа Эй кашид ки ҳар соъати даст ба теғ мекарду надимон чун барг бар дарахт ҳаме ларзиданд ки подшоҳ буду кӯдак буду мқмўр ба чунон захмӣ .

Абубакр азрақӣ бархест ва ба наздик мутрибон шуд ва ин дубайтии бозхонд :

БоМансури боЮсуф дар санаи тсъу хмсмоиаҳ ки ман ба Ҳироти афтодами маро ҳикоят кард ки амири тғоншоаҳи бад-ӣни дубайтии чунон бонишот омаду хуши табъи гашт ки бар чашмҳои азрақӣ бӯса доду зари хости панҷсад динор ва дар даҳон ӯ мекард то як дурусти монда буд ва ба нишот андар омад ва бахшиш кард . Сабаби он ҳамаи як дубайтӣ буд .

Эзади табораку таъолӣ бар ҳар ду раҳмат кунод бмнаҳу карама .