Чор қисманд соликони роҳи дайн
Ҳол ҳар якро змн бишинав яқин
Аввалин маҷзӯб солик омадаст
Коўл аз ҷазба ба ҳақ восил шудаст
Ҳақ фиристодаш ба сӯии халқи зуд
То ки халқони ҷаҳонро раҳ намӯд
Бо ҳамаи қурбӣ ки дорад бо худо
Аз риёзат нест як соъати ҷудо
Зонка ҳар кӯи муқтадоӣ роҳ шуд
Аз баду неки мақоми ого ҳ шуд
Гар набошад дар амали собити қадам
Чун раҳанд халқро аз дасти ғам
Муқтадо чун дар риёзат қоимаст
Тобеъашро майл тоъат доимаст
Зонка бошад тобеъи аъмоли пер
Ҳар мурӣди содиқ аз сидқи замир
Дигари онкии шаъни ҳақ биғоит аст
Ҳар замонаши навъи дигар оят аст
Чунки маърӯфаст биҳди лоҷарам
Маърифат биғоит ояд низ ҳам
Умрҳогар ӯ риёзат ме кунад
Рӯзу шабро сарф тоъат ме кунад
Дам бидам бинад ҷамоли дигар ӯ
Лоҷарами доим буд дар ҷусту ҷӯ
Гар ду сад соли аи ндрин раҳ ме равад
Ҳар дам аз ҳар навъ ҳайрон ме шавад
Дар намоз аз бас ки бар пои истод
Оқибат дар поши омоси аўФтод
Ҳоли пайғамбари нигар бо он камол
Фостқм будаш хитоб аз зулҷалол
Сӯра тоҳо бидон нозил шудаст
Ғайрати халқи ҷаҳон ин омадаст
Раҳнамоеи лоиқ он комиласт
Кӯи зи худ фонӣ , ба ҷонон восиласт
Нест акмал дар тариқат зу касе
Ҷузи худо ӯро набошад мӯнисӣ
Солҳо бояд фалак бар сар равад
Токаи перӣ инчунин пайдо шавад
Ва он дувумро солик маҷзӯб хон
Кӯ сулӯкӣ кард ва аз ҳастӣ бараст
Дар риёзат дар ибодати солҳо
Кард саъйу гашти қобили ҷазба ро
Чун дил ӯ қоби л анвор шуд
Ҷони покаши қобил асрор шуд
Шоҳбози ҷазба ӯро дар рабӯд
Ҷон ӯ шуд муҳаррами базми шуҳуд
Дар мақоми васли ҷонон роҳ ёфт
Аз худои ҷону дил огоҳ ёфт
Инчунин комил биҷӯгар раҳравӣ
То зи васли дӯст бо баҳраи шӯй
Пас сими маҷзӯби мутлақ май шимур
Кӯи зи тоби нур ҳақ шуд бихбр
Доимои ҳайрон дидор худост
Аз хаёли ақл ва донишҳо ҷудост
Аз худӣ бигузашт ва восил шуд ба дӯст
Масти сармад аз медидор ӯст
ӯ зи мастии гашт аз худ бихбр
Дигаронро чун шавад ӯ роҳбар
Мӯҳтасиби инкори эшон гар кунад
Ғайрати ҳақ дар дамаш бесар кунад
Куштаанд ин қавм бар хон худо
Кӣ буд инкори ин мисатони раво
Рӯ ба сидқ дил биҷӯ зи эшон назар
Мункир тобеъ машав эй бихбр
Чоруминаши солик беҷазба аст
Кӯ сулӯкӣ кард ва аз ҳастӣ бараст
ӯ ба ақли хеши ин раҳ ме равад
Чун надорад ишқ кӣ восил шавад
Чун нашуд ҳолаш ба кӯии ишқи паст
Аз меҳастӣаст ӯ пайвастаи маст
ё надорад пер то покаш кунад
ё ниҳон дорад аз ӯ аҳволи худ
Дар иродат гар шудӣ ӯ мустақӣм
Бо ғами ҳиҷрони куҷо будӣ надим
Сади роҳи соликони ҳақи параст
Дар миёни пардаи халқ бад шудаст
Солик беҷазба чун восил нашуд
Дар тариқати лоҷарам комил нашуд
Чун нашуд восил набошад раҳнамо
Зу мҷуи чизе ки ҳаст ӯ бенаво
Бош меҳмони кар ӣам ан эй писар
Бо лӣимон кам нишин ҷони падар
Ҳар чаҳ ҷӯӣ аз маҳали худ биҷавӣ
Бо зимистон аз гул ва райҳон магӯӣ
Инчунин касро агар тобеъи шӯй
Раҳ наёбӣ оқибати гардии ғўӣ
Зини чаҳор он ҳар ду коўл гуфта шуд
Муршид роҳанд ва ин дар суфта шуд
Зини ду кохри шарҳ эшон дода ам
Раҳбарии ҳаргизи ниёи яд беш ва кам
Венаи яке аз худпарастӣ бенавост
Ваон дигар аз нури ҳақ дар худ фаност
Ин якеро мастии худ парда аст
Ваон яке худро дар ӯ гум карда аст
Ин яке аз худ раҳи ҳақ баста аст
Ваон дигар аз худ зҳқ ворастаа аст
Зонка ӯ маҷзӯб мутлақ абтараст
Сӯрат ӯ заҳр ва маънӣ шукраст
Раҳбари роҳи тариқат ӯ буд
Кӯ ба аҳком шариъат ме равад
Солик бе ҷазбаи худ огоҳ нест
Воқифи ин манзил ва ин роҳ нест
Аз раҳу манзил чу воқиф нест ӯ
Раҳнамое чун кунад охир бигӯ