эй парда соз гашта дарин дайри парда дар
То кӣ чу карами пелаи нишинӣ ба парда дар
Чун карами пелаи пардаи худро кунад тамом
Зон пардаи гӯр ӯ кунад ин дайри парда дар
Чун вақт кор туаст чаҳ ғофил нишаста Эй
Бархезу вақти кори ғам хештан бихӯр
Чун карами пела бар тани худ беш азин матн
Хурсанд гирду ранҷи ҷаҳон беш азин мабар
Чун донау замин буду об бар сиррӣ
Он ба ки кишт ва зар кунад марди барзигар
Гар вақти кишт хуш биншинад миёни даҳ
Доне ки ҳол чун будаш вақти барг ва бар
Кӣ бар дили ту нақш ҳақиқат шавад падед
Каз нақш нафас ҳаст дилат ҳар нафаси бтар
Аз дили тамаъи мадор ки сад гӯна шаҳват аст
Нақши дил чу санги ту колнқши фии алҳҷр
Андари ниҳоди булъаҷабати ҳафт дӯзах аст
Аз роҳи панҷ ҳиси ту фурӯбанди ҳафт дар
Пас бар сироти шаръи равони гирду ҳуши дор
Зеро ки ҳаст зери сироти оташи сқр
Бедори гирд эй дили ғофил ки дар ҷаҳон
Ҳамчун харон наёмадае баҳри хобу хур
Ту хуфтае зи ҷаҳл ва маро ҳаст сабри онк
То халқи рӯз ҳашар шавад гирди ту ҳашар
Кӯи сад ҳазор гӯнаи забони зарраи зарра ро
То бар дареғи кор ту бошанд навҳа гар
Бархез зуд ва ҳарчӣ туро ҳаст беш ва кам
Бар боди даҳ чу хок ба як нолаи саҳар
Гул кун зи хӯни дидаи ҳамаи хоки саҷдаи гоҳ
Зон пеш каз гули ту ҳамеи брдмди Хизр
Хоҳӣ ки раҳи барии ту ба нурӣ ки асл ӯст
Рӯи гирди аҷзи гирд ки аҷзаст роҳбар
Чизе ки сад ҳазор малики ғарқ нур ӯст
Охир бидон чигуна расад қӯти башар
Пиндоштӣ ки ногузаронии ту дар ҷаҳон
Пиндори ту басаст азоби ту эй писар
Чаҳ кам шавад чаҳ бешгар аз тундбоди марг
Мӯрӣ бамурд дар ҳамаи ақсои баҳр ва бар
Чаҳ вазн оварад шабаҳӣ эй салими дил
Ҷое ки нопадид шавад сад ҷаҳони гуҳар
Ангушти боз на ба лаб ва дам мазан аз онк
Буданд пештари зи ту мардони пари ҳунар
Гар марди роҳи байн шудае айби каси мубин
Аз зоғи чашми байну зи товуси пари нигар
Бар умр эътимод макун зонка умри ту
Як лаҳза беш нест ва он ҳаст моҳзр
Солии ҳазор Нӯҳ бизӣаст ва ба оқибат
Шуд шаш ҳазор сол ки кард аз ҷаҳони гузар
Ту ҳам яқин бидон ки туро ҳамчуи къбтин
Дар шшдр фано фиканд чархи пок бар
Зории ту ҳамчуи коҳ ва агар кӯҳи гирмт
Чун бо аҷали шӯии ту бад-ӣни зӯри коргар
Аз фитна ва бало натавонӣ гурехтан
Гар фии алмисл чу мурғи барории ҳазор пар
Фарзанд одамаст ки ҳарҷо ки фитна Эй аст
Дар ҳар ду кун ҳаст сӯй ӯ ниҳодаи сар
Сад гӯнаи ранҷу меҳнату беморӣу бало
Сад гӯнаи қаҳру ғуссау ҷавру ғаму зарар
Дар вақти хашм аз дилаши оташи чунон ҷаҳд
Кандар сухани муъоина май афканди шарар
Дар вақти ҳирс то ки ба даст оварад ҷӯй
Гӯйӣ ки гашт ҳар сари мўииши дидаи вар
Дар вақти ҳақад агар будаш бар ҳасуди даст
Қаҳраш чунон кунад ки ҳбо гардаду ҳадар
Сад бори хӯн хеш кунад халқро ҳалол
То луқмаи ҳаром ба даст оварад магар
ӣнҷоаши ин ҳамаи ғаму онҷоаш бар сиррӣ
Чандон азобу ҳасрату андеша дигар
Аввали саволи гӯру азобӣ ки даври бод
Вонгаҳ ба зери хок шудани хоки раҳгузар
Бедор бош эй дили бечораи ғариб
Бар ҷон худ битарс ва биандеш алҳзр
Чандини ҳазор дом бало ҳаст дар раҳат
Худро нигоҳи дори азин доми пари хатар
Он косаи сиррӣ ки пар аз боди аҷаб буд
Хокӣ шавад ки гул кунад он хоки кӯза гар
Вонгаҳ ба рӯзи ҳашар ба пеши ҷаҳонён
Вохўостш кунанд блошки зи хайру шар
Неку бадӣ ки кард даройад ба гирд ӯ
Ворнд ҳарчӣ кард баду нек дар шимур
Роҳи сироти тезтар аз теғи пеш ӯ
Дӯзах ба зер ӯ дар ва ӯ меравад з бар
ӯ дар миёни хавф ва раҷо метапад зи бим
То зон ду ҷойгоҳи кадомаш буд мақар
Ҷонам бсухт чора хамӯшӣаст чун кунам
Чун дар чунин мақом сухан нест муътабар
Дармони одамӣ ба ҳақиқат фаноӣ ӯст
То лиззатӣ биёбаду умрии барад ба сар
эй аҳли хоки ин чаҳ хамӯшӣаст чанд азин
Моро зи ҳол хеш кунед андакии хабар
Дар зери хок бо дили пари хӯн чигуна ед
То кӣ кунед дар шиками хоки хӯни зибр
Охир нигаҳ кунед ки баъд аз ҳазор сол
Зери қадам чигуна бимонадед паии сипар
Огоҳ май шадид чу мӯрии ҳамеи гузашт
Чун шуд ки гашти чашми шумо мӯрро ммр
Зин пеш бӯдаед ҷигари гӯшаи ҷаҳон
Акнӯн чаҳ шуд ки об надоред дар ҷигар
Зини пеш дар шумо асарӣ кард ҳар сухан
Пас чун ки аз шумо на хабар монад ва на асар
Зини пеши тоби гирд ва ғуборӣ надоштед
Имрӯзи ҷумлаи гирд ва ғуборед сар ба сар
Шахсе ки ӯ з ноз нагунҷед дар ҷаҳон
Дар гӯри тангу тира чаҳ созад зиҳии хатар
Он кӯ нахурд ҳеҷ таомӣ ки буи дошт
Акнӯн бибин ки хӯрд таниши карами мухтасар
Он кӯи зи ъз ва ноз намекард чашми боз
Афтодаи чашми хонаи зебоӣ ӯ ба дар
Чаҳ меҳнатаст ин ва чаҳ дардаст ва чаҳ дареғ
Худ ин чаҳ корвон ва чаҳ роҳаст ва чаҳ сафар
Ёрб зи ҳайбати туу андешаи мудом
Ҳам ашки ман чу сим шуд ва ҳам рухам чу зар
Аз бими қаҳри ту дили аттор хаста шуд
Аз рӯй лутф дар ман длхстаҳ кун назар
Чизе ки дидӣ аз ман ошуфтаи рӯзгор
эй ногузир аз сари он ҷумла дар гузар
Ҳар кӯи зи сидқи дил ба дъоиим ёд дошт
Ёрб ба фазли парда ӯ пеши каси мдр