Хитоби ҳотиф давлат расед дӯш ба мо
Ки ҳаст арса бе давлатии сарои фано
Вале чу нафаси ҷФопишаҳи сад давлат шуд
Тариқи давлати дил баста шуд ба сади ҷафо
Ҳазор ҷӯии равони кобтар мизоҷи азу
Закоти хости ҳаме хушк шуд ба навбати мо
Чу нафаси саг ба ҷафо шом хӯрд бар дили мо
Нафас чигуна барояд кунун зи субҳи вафо
Чигуна нофа гушойӣ кунад сабо ба саҳар
Сипеҳри шӯъбадау нофаи вирди ҷайби сабо !
Ҳазор номаи ҳоҷат фурӯ фиристодам
Ба сӯии арш ба дасти кабӯтарони дуо
На як кабӯтар аз он номаам ҷавоб оварад
На шуд дилам ба муроди тамоми комрўо
Манам ки ҳар шаби паҳнои ин гилӣм ба ман
Сияҳи гилӣми фалак май намояд аз боло
Ҳазор бозии ширини сипеҳри бозигар
Ки аз хушӣ натавон хӯрд беш дод маро
Чу нуқта Эйаст қазои сокинам ба як ҳаракат
Ки бар кушод чу паргори сад даҳан ба бало
Баҳои ҳои наёрам гиристан ки фалак
Баҳои ҳўии даройади зи ашки ман ъмдо
зи бас ки ашки фурӯи рехтами зи чашмаи чашм
Ба маду ҷзр яке шуд дили ману дарё
Муҳӣти хӯни нқти дили зи чашм аз он дорам
Ки чун муҳӣт тан омад зчшми хӯни поло
Сазад ки бар рух чун зарфишонами ашк чу сим
Ки рӯзу шаб ба зар ва сим мекунам савдо
зи хӯни дили ҳамаи ашк чу сим май резам
Ки гашт аз гули сурхи ашки ҳамчуи сими ҷудо
Маро ки сад ғам бешаст ҳеҷ ғам набӯд
Агар маро ба ғам хештан кунанд раҳо
зи кори хештанами дасти поку ҳуққаи тиҳӣ
Ки муҳра чун биншинад миёни хавфу раҷо
зи саргаронӣ ҳар дуни буруни шудеми зи даст
зи чарби дастӣ гардун даромадем зи по
На мӯнисӣ ки шаби инс ӯ диҳад нурӣ
На ҳамдамӣ ки дамӣ ҳамдамӣ кунад ба наво
Киро ба даст шавад як рафиқи иктодл
Ки хуфта дар бунаади ҳафт чортоқи ду то
Ба ханда дам диҳадат субҳ то ту хуш бихӯрӣ
Ту аз куҷоу дами решханд ӯ зи куҷо
Агарчӣ субҳи каллаи дор содиқаст чаҳ суд
Ки пардаи зарбафти шаб ба теғи қабо
Вгрчаҳи хўончаҳи хуршед доимаст валек
Чаҳ фоида ки ҳамаи худ ҳаме хӯрд танҳо
Вгрчаҳи косаи заррини моҳ май бинӣ
Сиёҳи косгиш дар кусуф шуд пайдо
Чу доси моҳи нав аз баҳри он ҳаме ояд
Ки то чу хӯшаи сари халқи бадрӯди зи қафо
Гиёҳ май дамад аз хоки гӯру ғам ин аст
Ки нест ҳеҷ ғамии досро зи ранҷи гё
Чу Асияи сари ин халқи ҷумла дар гардад
зи бас ки бар сари мо гашти гунбади хзро
Кадоми мейри аҷали дидае ки бо ӯ ҳам
Аҷал нахурд дўчории дарин сипанҷи саро
Кадоми муфлиси саргаштаро шунидӣ ту
Ки бар сараши бнгрдиди Осиёи фано
Фурӯди ҳуққаи чарху варои муҳраи хок
Ту дар миёнаи ин хуш бихуфта инат хато
Чаҳ хоб дид надонам сипеҳри булъаҷабат
Ки хуш ба шӯъбадае маст хоб кард ту ро
Сафои дили талаб аз баҳри об рӯй аз онк
Надид рӯй касе то наёфт оби сафо
зи ашки гарму дами сард худ макун ҷӯи хушк
Ки муътадилтар азин нест ҳеҷ обу ҳаво
Бисӯз хӯни дилу ҳамчуи субҳи зани дами сидқ
Чаро чу нофа шудӣ то ки дами занӣ ба риё
Ба вақти субҳ фурӯ мерайу аҷаб ин аст
Ки зиндаи дили шӯй аз як дурӯғи толи бақо
зи сари синаи худ дам мазан зи пардаи бурун
Ки гули зи парда агар дам занад шавад расво
зи зери парда агар огаҳии ту ҷон набарӣ
Аз он сабаб ки азин пардаи каси надоди ово
Асир чун ва чарое зи кори пари иллат
Валек кори худоро на чун буд на чаро
Миёни беша беиллатӣ чаро матлаб
Ки он сутур буд ки фурӯ шавад ба чаро
Агар далел чу хуршед боядат бингар
Ки бар худоӣ ӯ ҳаст зарраи зарраи гўо
зи анбиёу русули дами занӣу пиндорӣ
Ки ҳамнишинӣ султонён кунӣ ту гадо
Дар он мақом ки хуршеду моҳ ҷамъ шаванд
На зарраи рости маҳал ва на сояро ёро
Агар камол талаб мекунӣ чу кор афтод
Қазоӣ умр кунӣу ризои диҳӣ ба қазо
Чу пери гаштӣу гаҳвора ту омад гӯр
Чу кӯдакони дағали боз то ба кӣ зи дағо
Аз он ба перӣ дар гоҳўораҳ хоҳӣ шуд
Ки гарчи пер шудӣ Тифли ин раҳеи ҳқо
Бидон худоӣ ки дар офтоби маърифаташ
Ба зарра Эй нарасад ақли ҷумлаи уқало
Ки пухтагони раҳу комилони мӯии шикоф
Чу тифлакон ба шеранд дар тариқи фано
Чу мурғу моҳии азин дард шаб наме хусбанд
Ту ҳам мхсб ки ин дардро туе ба сазо
На мурғакӣаст ки шаби хештан дар овезад
Чунон дар дам назанад соъатии зи бонгу наво
Чу зор нола кунад ҷумлаи шаб аз сари дард
Ҳазор дарди биафзоядаш ба буии даво
Ба субҳ аз сари минқори қатраи хунаш
Фурӯ чакад ки барояд з на фалаки ғавғо
Агарчӣ навҳа кунад навҳагар басии он ба
Ки навҳаи модари фарзанд кушта кард адо
Агар ту мотами он дард доштӣ ҳаргиз
Пас ин суханро ту роҳбари шӯ эй доно
Вагарна аз гуҳару лаъл то ба сангу суфол
Тафовутӣ накунад пеши чашми нобӣно
Чу рӯзи равшани хафоаш дар шаб тира аст
зи рӯзи кӯрии худ шаб равад зи бими зё
Касе ки чашмаи хуршедро надорад чашм
Ҷаҳон ҳар оина машғӯл дорадаш ба сҳо
Нафас мазан нафасӣ ва хамӯш эй аттор
Ки беш як нафасӣ нест умри ту ӣнҷо
Агар дамӣ ба хамӯшӣ туро муяссар шуд
Зъмри қисми ту онаст рӯзи арзи ҷазо
Вагар бимирӣ аз ин зиндагӣ бе ҳосил
Ба умр хеш намирӣ аз он сипас ҳқо
Ба шеъри хотири атторро дам исо аст
Аз онкӣ ҳаст чу мўсиши сад яди Байзо
Гарм чу сӯсани озодаи даҳ забони хуоне
з на сипеҳр бар ояд садо ки сдқно
зи даври одам то ин замон наёфт касе
Назири ин гуҳари андари хазонаи шуъаро
Бузургвори худоёи марои мсўз ки ман
Дар иштиёқ дарат пухтаам басии савдо
Гуноҳ кардааму зер парда дошта ам
Ту ҳам ба парда фазлат бапуш рӯзи лақо
зи остони ту сад шер чун тавонад кард
Ба санг чун саги асҳоби Каҳфи даври маро
Забон ки аз паии зикри туам ҳаме боист
Ба шеъри биҳдаҳи Фрсўд чун забон даро
Ҳар ончӣ ҳаст зи назмами ҳбоء мансур аст
Марои зи маликати ҳби лии халоси даҳ зи ҳбо
зи даргаат ба машоми дилами расон ба карам
Ба дасти пайки сабо ҳар саҳари насими ризо
Дар он замон бар хешами расон ки ме гӯям
Миёни саҷда ки субҳони рабии алоълӣ