эй рӯй ту шамъи пардаи роз

Дар пардаи дили ғами ту дмсоз

Бе меҳри рахт бурун наёяд

Аз ботини ҳеҷ пардаи овоз

Аз шавқ ту мекунад ҳамаи рӯз

Хуршеди даруни пардаи парвоз

Ҳар ҷо ки шигарфи парда бозӣ аст

Дар парда зулф туаст ҷони боз

Дар маҷмаъи саракашони олам

Чун зулф ту нест як сарафроз

Хӯни дил ман бирехт чашмат

Пас гуфт наҳуфтаи дори ин роз

Чун хӯнӣ буд ғамзаи ту

Шуд сурхии ғамзаи ту ғаммоз

Гуфтӣ ки чу зари азизи мое

Зон ҳамчу зарат наҳем дар газ

Ҳарчӣ аз ту расад ба ҷон пазирам

Ин восита аз миён биндоз

Моро ба ҷиноятӣ ки мо рост

Худ зан базанандагон мадаи боз

Як лаҳзаи ту ғмгсор мо бош

То навҳа ту кунем оғоз

То кӣ бошам ман шикаста

Дар бодияи ту дар так ва тоз

Гар вақт омад ба як аноят

Ин хонаи ман з шак бипардоз

Бешаст ба ту ниёзмандем

Чандон ки ту беш мекунӣ ноз

Аттори зи дайргоҳ бе ту

Бечора туаст , чорае соз