зи тугар як назар ояд ба ҷонам

Набояд ин ҷаҳон ва он ҷаҳонам

Марои он як нафаси ҷовид на бас

Ту донеи дигар ва ман ме надонам

Агар гӯйӣ сарат хоҳам баридан

зи шодӣ чун қалам бар сари давонам

Вагар гӯйӣ ба лаб ҷон хоҳамат дод

Ба лаб ояд бад-ӣни умеди ҷонам

Агар хокӣ шуд ва гирдят оварад

зи ту як рӯз май бояд амонам

Ки то аз ашк бинишонам ман он гирд

Ҳама бар хоки роҳат хӯн фишонам

Кулоҳи чархи брбоим агар ту

Камарсозӣ зи далқу тилсонм

Чу бе рӯй ту олам ме набинам

Дар он азмам ки дар чашмати нишонам

Вале тарсам ки дар хӯни сиришкам

Шӯии ғарқаи ман аз ту даври монам

Ту ҳастӣ дар миёни ҷонам ва ман

зи шавқ рӯй ту ҷон бар миёнам

Агар ман бошам ва гарна ғамӣ нест

Ту май бояд ки бошӣ ҷовдонам

Кигар сад суд хоҳам кард бе ту

Нахоҳад буд ҷузи ҳосили зиёнам

Вагар дар банди хеши ореи марои ту

Нахоҳам куфру дайн дар банди онам

Дар имон гар наёбам аз ту бӯе

Яқин донам ки дар коФрстонм

Вагар дар куфр бӯе ёбам аз ту

зи имони нур бар гардуни расонам

Ту то дили бардае ҷонои зи аттор

Ба меҳр туаст ҷони меҳрбонам