Ҷон ба лаб овардаам то аз лабами ҷонии диҳӣ

Дили зи ман брбўдаҳ Эй бошад ки товонеи диҳӣ

Аз лабати ҷонӣ ҳаме хоҳам барои хеш на

Зонка ҳам бар ту фишонамгар марои ҷонии диҳӣ

Ту ҳамеи хоҳӣ ки ҳар тобии андар зулф туаст

Ҳамчуи зулфи хеш дар кори парешонеи диҳӣ

Ман чу гӯйии поу сар гум кардаам то ту маро

Зулфи бФшонӣ ва аз ҳар ҳалқаи чавгонии диҳӣ

Ман кӣми меҳмони ту , ту тангҳо дории шукр

намесазадгар як шукри охир ба меҳмонии диҳӣ

Ман саги кӯии туам ширӣ шавамгар гоҳи гоҳ

Чун сегон кӯии хешами резаи хуонеи диҳӣ

Чун намеёбанд аз васли ту шоҳони зарра Эй

Нест мумкингар чунон мулкӣ ба дарбонеи диҳӣ

Ман ки бошам то ба хӯни ман бёлоиии ту даст

Ин ба даст ман бароядгар ту фурмонеи диҳӣ

Кӣ расм дар гирди васли ту ки то ме бингарам

Ҳар дамами ташнаи ҷигари сар дар биёбоне диҳӣ

Дод аз бедоди ту аттори мискини дили зи даст

Дасти он дорӣ ки ту дод сухани донеи диҳӣ