Гуфт Аёзи хосро Маҳмӯд хонд

Тоҷ дораш кард ва бар тахташи нишонд

Гуфт шоҳии додмт , лашгар турост

Подшоҳӣ кун ки ин кишвар турост

Он ҳаме хоҳам ки ту шоҳӣ кунӣ

Ҳалқа дар гӯши ма ва моҳӣ кунӣ

Ҳарки он башнавад аз хайлу сипоҳ

Ҷумларо шуд чашм аз он ғайрати сиёҳ

Ҳар касе мегуфт шоҳӣ бо ғулом

Дар ҷаҳон ҳаргиз накард ин эҳтиром

Лек он соъати Аёзи ҳӯшёр

намегирист аз кори султони зори зор

Ҷумла гуфтандаш ки ту девона Эй

намендонӣ вази хиради бегона Эй

Чун ба султонӣ раседӣ эй ғулом

Чист чандини гиря , биншин шодком

Дод Аёзи он қавмро ҳолеи ҷавоб

Гуфт бас давред аз роҳи савоб

Нестии огаҳ ки шоҳи анҷуман

Давр май андоздм аз хештан

намедиҳад машғӯлем то ман зи шоҳ

Бозмонми даври машғӯли сипоҳ

Гар ба ҳукм ман кунад малики ҷаҳон

Ман нигарадам ғоиб аз ваии як замон

Ҳарч гуяд он тавонам карду бас

Лек азу даврӣ наҷӯям як нафас

Ман чаҳ хоҳам кард малику кор ӯ

Маликати ман бас буд дидор ӯ

Гар ту марди толибӣу ҳақи шинос

Бандагӣ кардани дромўз аз аёс

эй ба рӯзу шаби маъаттали монда

Ҳамчунон бар гоми аввали монда

Ҳар шабӣ аз баҳри ту эй бўолФзўл

намекунанд аз авҷи ҷаббории нузул

Ту зи ҷои худ чу мардӣ бе адаб

Брнагирӣ гом , на рӯз ва на шаб

Омаданд аз авҷи иззати пеши боз

Ту з пас рафтӣ ва кардӣ эҳтироз

эй дариғо нестии ту марди ин

Бо ки битавон гуфт охири дарди ин

То биҳишту дӯзахат дар раҳ буд

Ҷони тузин розкии огаҳ буд

Чун азин ҳар ду буруни оеи тамом

Субҳи ин давлат бурунат ояд зи шом

Гулшани ҷинат на ин асҳоби рост

Зонк ълиўни зўии алолбоби рост

Ту чу мардон , ин бад-ӣни даҳ он бидон

Даргузар , на дили бад-ӣни даҳ на бидон

Чун з ҳар ду даргузаштӣ фарди ту

Гар занӣ бошӣ ту бошӣ марди ту