Гашти як рӯз аз Аёзи нозанин

Дар миёни ҷамъи султони хашмгин

Хонд пеши худ ҳасанро шаҳриёр

Гуфт азин пас бо Аёзам нест кор

Ҷон ман меҷӯшад аз вай чун кунам

Тахти бандаш бар нуҳум ё хӯн кунам

ё кунам озодашу сар дар даҳум

ё баронам аз дараш сар бар нуҳум

Ҳарчӣ ӯрои сахт тар ояд зи ман

Ин дамаши бишк басар ояд зи ман

Чун вазираш дид алҳақ сахт кӯш

Гуфт бошад сахттар чизеи фуруш

Он сухан аз ваии хуши омадаи шоҳ ро

Гуфт бифурӯшед ин гумроҳ ро

Чун сӯии бозори бурдандаши давон

Шуд харидор аз ҳамаи сўӣии равон

Оқибат бихаред мардии номдор

Он саман барро бдинории ҳазор

Чун барин бигузашт охири чндрўз

Шуд пушаймони хусрав гетӣ фурӯз

Хоҷаи рогФтои Аёзамро биор

Хоҷа омад бо Аёзи шаҳриёр

Чун бидид аз даври султон рӯй ӯ

Дид ҷонро мӯии як як мӯӣ ӯ

Шуд хаҷал аз карда худ шаҳриёр

Ашк бар рӯйиш равон шуд сад ҳазор

Мардро гуфто ки будӣ ту палид

То Аёзамро тавонистӣ харид

Ту надонистӣ ки ҳар ноаҳлу аҳл

Кӣ хиради маъшӯқи шоҳонро зи ҷаҳл

ӯ сазои он буд каз захми теғ

Хӯни бризндши бзории бидриғ

Дар сухан омад Аёзи номдор

Дар миён гиря гуфт эй шаҳриёр

Ҳарки ӯ маъшӯқро хоҳад харид

Май бибояд азтн ӯ сар бурид

Ҳарки ӯ маъшӯқро хоҳад фурухт

Шарҳи даҳ ин ҳама ки ҷон ман бсухт

Чун хариданро сзоӣии хӯн буд

Гар касе бифурӯшад ӯ худ чун буд

Ошиқӣ бояд бмънии подшоҳ

То тавонад дошт маъшӯқии нигоҳ

Каъбаи кони хос ушшоқ омадаст

Аз ду олами марди он тоқ омадаст

Каъбае конҷои тавофи ҷон буд

Ҳаркасиро кӣ маҳали он буд

Минтрсии ту ки чун набӯд маҳал

Ҳашт фурдуаст ниҳанд андари бағал

Гар набӯдӣ нури дил дар пеши кор

Ҳашт ҷинатро набӯдӣ кору бор

Зиндагии дили зи ишқи ҷон буд

Ишқи ҷон аз ғамзаи ҷонон буд

Ҳарчӣ азҷонон бъошқ мерасад

Гар ҳама куфраст лоиқ мерасад