Он муҷарради ботину зоҳир , он мусофири ғоибу ҳозир , он дар вараъу маърифати омил , он дарсади гӯнаи сифати комил , он дар дарёии доноӣ , Абусулаймони дороӣии рҳмҳоллаҳи алайҳ , ягонаи вақт буд ва аз ғояти лутф ӯро райҳон улқулуб гуфтаанд . Ва дар риёзати саъбу ҷўъи муфрати шоне некӯ дошт чунонкӣ ӯро бендор алҷоиъин гуфтандӣ ки ҳеҷ кас аз ин уммат бар ҷўъи он сабр натавонист кард ки вай дар маърифату ҳолоти ғиўби қалбу офоти уюби нғси хаттии азим вофир дошт ва ӯро калимотӣаст олии вошортии латифу дигари доро , дияӣаст дар димишқ , ӯ аз онҷо буд . Аҳмади ҳўорӣ ки мурӣд ӯ буд гуфт : шабӣ дар хилват намоз мекардам ва дар он миёнаи роҳатӣ азим ёфтам . Дигари рӯз бо сулаймон гуфтам . Гуфт : заъифи мардӣ эй ки туро ҳнўзхлқ дар пешаст то дар халои дигргўнаҳ эй ва дар муллои дигргўнаҳ , ва дар ду ҷаҳони ҳеҷ чизро он хатар нест ки бандаро аз ҳақ тавонад боз дошт .

Ва Абусулаймон гуфт : шабӣ дар масҷид будам ва аз сармо оромам набӯд . Дар вақти дуои як даст пинҳон кардам . Роҳатии азим аз роҳи ин даст ба ман расед . Ҳотифии овози додкаҳ : ё сулаймони ончии рӯзии он даст буд , ки берун карда будӣ , додем .

Агар дасти дигари берун будӣ , насиби ваии бдодмонӣ . Савганд хӯрдам ки ҳаргиз дуо накунам ба сармоу гармои магари ҳардуи даст берун карда бошам .

Пас гуфт : субҳони он худоӣ ки лутфи худ дар бекомӣ ва беМуродӣ таъбия кардааст .

Ва гуфт : вақте хуфта мондам вирди ман фӯт шуд . Ҳурӣ дидам ки маро гуфт хуш мехусбӣ . Панҷсад соласт ки маро меоройанд дар парда аз барои ту .

Ва гуфт : шабӣ ҳурӣ дидам аз гӯшае ки дар ман хандид ,у равшанӣ ӯ ба ҳаддӣ буд ки васф натавон кард . Васфи зебоӣ ӯ ба ҷое ки дар иборат намегунҷад . Гуфтам : ин равшанӣу ҷамол аз куҷо оварадӣ ?

Гуфт : шабии қатрае чанд аз дида боридӣ . Аз он , рӯй ман шастанд . Ин ҳама аз онаст ки оби чашми шумо гулгунаи рӯйҳои ҳуронаст , ҳарчанд бештари хубтар .

Ва гуфт : марои одат буд ба вақти нон хӯрдани нону намаки хўрдмӣ . Шабии дрри он намаки як кунҷид буд ки хӯрда омад . Яксоли вақти худ гум кардам . Ҷое ки кунҷидӣ намегунҷад сад ҳазор шаҳват бо дил ту надонам чаҳ хоҳад кард .

Ва гуфт : дӯстии доштам ки ҳарчӣ хўостмӣ . Бидодӣ . Якбори чизеи хостам , гуфт : чанд хоҳӣ ? ҳаловати дӯстӣ аз дилам бирафт .

Ва гуфт : брхлиФаҳ инкор кардам . Донистам ки сухани ман май шунӯд ва аз он на андешедам , локини мардумон бисёр буданд . Тарсидам ки марои бенанду салобати он ба назари халқ дар дили ман ширин шавад . Онгоҳ беихлос гашта шавам .

Ва гуфт : мурӣдӣ дидам ба Макка , ҳеҷ нахурдӣ алои оби замзам . Гуфтам : агар ин об хушк шавад чаҳ хурӣ ? пас бархест ва гуфт : ҷзоءки аллоҳи хиро . Маро роҳ намӯдӣ ки чандини соли замзам параст будам . Ин бигуфт ва бирафт .

Аҳмад ҳўорӣ гуфт : Абусулаймон дар вақти эҳром лаббайк нагуфтӣ . Гуфт : ҳақи таъолӣ ба Мӯсои алайҳи ассалом ваҳй кард ки золимони уммати худро бигӯӣ то маро ёд накунанд ҳаркии золим буду маро ёд кунад ман ӯро ба лаънат ёд кунам .

Пас гуфт : шунидаам ки ҳаркии нафақаи ҳаҷ аз мол шабаҳат кунад онгоҳ гуяд лаббайк ! ӯро гӯйанд : лолбику лосъидк ҳаттотарад мо фии идик .

Нақласт ки писари Фзили тоқати шунидани оят азоб надоштӣ . Аз Фзил пурседанд : писари ту ба дараҷаи хавф ба чаҳ расед ? гуфт : ба андакии гуноҳ .

Ин бо сулаймон гуфтанд : гуфт : касеро хавф беш буд аз бисёре гуноҳ буд , на аз андакии гуноҳ .

Нақласт ки солеҳ абдукарим гуфт : раҷоу хавф дар дили ду нураст .

Бо ӯ гФтндкаҳ : аз ин ҳар ду кадоми равшантар ? гуфт : раҷо .

Ин суханро ба бўслимони расониданд . Гуфт : субҳони аллоҳ ! ин чигуна суханӣаст ки мо дидем , ки аз хавфи тақвоу савму слўаҳу аъмоли дигар май хезад ва аз раҷо нахезад . Пас чигуна равшантар буд ?

Ва гуфт : ман май тарсами азони оташӣ ки он уқубат худоаст , ио май тарсам аз худоӣ ки уқубат ӯ оташаст .

Ва гуфт : асли ҳамаи чизҳо дар дунёи вохрт хавфаст . Аз ҳақи таъолӣ ҳар гоҳ ки раҷо бар хавф ғолиб ояд дил фасод ёбад , вҳри гоҳ ки хавф дар дили доим буд хушўъ бар дил зоҳир гардад , агар доими нгрддўгоаҳи гоҳ бар дил хавфӣ мегузарад , ҳаргизи дили рохшўъ ҳосил наёяд .

Вагуфт : ҳргзози дилии хавф ҷудо нашавад ки на он дил хароб гардад .

Ваяки рӯзи Аҳмади ҳўориро гуфт : чун мардумонро бинӣ ки бар ҷо амал мекунанд , агар туоне ки ту бар хавф амал кунӣ бикун . Луқмони писари худро гуфт битарс азхдоӣ тарсиданӣ ки дар ӯ ноумед нашӯй аз раҳмат ӯ ,у умеди дор ба худоӣ умед доштӣ ки дар ӯ эмин набошӣ аз макр ӯ .

Ва гуфт : чун дили худро дар шавқ андозӣ баъди зи он дар хавф андоз , то он шавқро хавф аз роҳ баргирад . Яъне ту ин соъат ба хавфи мҳтоҷтрӣ аз онкӣ ба шавқ .

Ва гуфт : фозилтарин корҳо хилофи ризоӣ нафасаст ва ҳарчизиро аломатӣаст . Аломати хизлони дасти доштан аз гиряаст ва ҳарчизиро зангорӣасту зангори нури дили сайр хӯрданаст .

Ва гуфт : аҳтлом уқубатаст . Аз он ҷиҳат мегуяд аломат сирӣаст .

Ва гуфт : ҳарки сайр хӯрд шаш чиз ба ваии даройад . Ибодатро ҳаловати наёбад ,у ҳифзи вай дар ёддошти ҳикмат кам шавад , ва аз шафқати брхлқ маҳрӯм монад ки пиндорад ки ҳама ҷаҳонён сайранд ,у ибодат бар вай гарон шавад ,у шаҳавот бар вай зиёдат гирданд ,у ҳамаи муъминони гирд масоҷид гирданд ва ӯ гирд мзобл гардад .

Ва гуфт : ҷўъи наздики худоӣ аз хазона ӣаст мдхр ки надиҳад ба касе ало бидон ки ӯро дӯст дорад .

Ва гуфт : чун одамӣ сайр хӯрд ҷумлаи аъзоӣ ӯ ба шаҳавот гурусна шуд , ва чун гурусна бошад ҷумлаи аъзоӣ аз шаҳавот сайр гардад . Яъне то шикам сайр набӯд ҳеҷ шаҳвати дигар орзӯ накунад .

Ва гуфт : гуруснагии калид охиратаст ,у сирии калиди дунё . .

Ва гуфт : ҳаргоҳ ки туро ҳоҷатӣ буд аз ҳўоиҷи дунёу охират , ҳеҷ махӯр то он вақт ки он ҳоҷати раво буд аз баҳри онкӣ хӯрдани ақлро мутағаййир гирданд ,у ҳоҷат хостан аз мутағаййир , мутағаййир буд . Пас бар ту бод ки бар ҷўъ ҳирс кунӣ ки ҷўъи нафасро залил кунаду дилро рақиқ кунаду илми самовӣ бар ту резад .

Ва гуфт : агар як луқма аз ҳалоли шабӣ камтар хӯрам дӯст тар дорам аз онкӣ то рӯз намоз кунам . Зеро ки шаби он вақти даройад ки офтоб фурӯ шавад . Ва шаби дили муъминони он вақт ояд ки меъда аз таом пар шавад .

Ва гуфт : сабр накунад аз шаҳавоти дунё , магари нафасӣ ки дар дил ӯ нурӣ буд ки ба охираташ машғӯл медорад .

Ва гуфт : чун банда сабр накунад бар онкии дӯст тар дорад чигуна сабр кунад бар онкӣ дӯст надорад .

Ва гуфт : бознагашт онкии бозгашти ало аз роҳ , ки агар брсидӣ бознагаштӣ абадан .

Ва гуфт : хунаки онкӣ дар ҳамаи умри хеши як хтўаҳ эй ба ихлос даст додаш .

Ва гуфт : ҳаргоҳ ки банда холис шавад аз бисёре васвосу риё наҷот ёбад .

Ва гуфт : аъмоли холис андакӣаст .

Ва гуфт : агар содиқӣ хоҳад ки сифат кунад ончии дрдл ӯ буд забонаш кор накунад .

Ва гуфт : сидқ бо забони содиқон ба ҳам бирафт ва боқӣ монад бар забони козибон .

Ва гуфт : ҳарчизиро ки бинӣ зеварӣаст ,у зевари сидқ хушўъаст .

Ва гуфт : сидқро мзнаҳи хеши созу ҳақро ҳамеша шамшери хеши созўи худоиро ғояти талаби хеши дон .

Ва гуфт : қаноат аз ризо ба ҷой вараъаст аз зуҳд . Ин аввал ризоаст ва он аввали зуҳд .

Ва гуфт : худоиро бандагонанд ки шарм медоранд ки бо ӯ мъомлт кунанд ба сабри пас мъомлт мекунанд ба ризо . Яъне дар сабр кардани маънии он буд ки ман худ сабурам , аммо дар ризо ҳеҷ набӯд ва чунонкӣ дорад чунон бошад . Сабр ба ту таъаллуқ дораду ризои бадв .

Ва гуфт : розӣ бӯдану ризо онаст ки аз худо биҳишт нахоҳӣ ва аз дӯзахи паноҳи нтлбӣ .

Ва гуфт : ман намешиносам зуҳдро ҳаддӣ ,у вараъро ҳаддӣ ,у ризоро ҳаддӣу ғоятӣ , влкни роҳӣ аз ӯ медонам .

Ва гуфт : аз ҳар мақомии ҳоле ба ман расед , магар аз ризо ки ба ҷузи бӯе аз ӯ ба ман нарасед бо ин ҳама агар халқи ҳамаи оламро ба дӯзах баранду ҳама ба караи раванди ман ба ризои рӯм зеро ки агар ризоӣ ман нест даромадан ба дӯзахи ризоӣ ӯ ҳаст .

Ва гуфт : мо дар ризо ба ҷое раседем ки агар ҳафт табақаи дӯзах дар чашми рост мо ниҳанд дар хотир мо бугзарад ки чаро дар чашм чап наниҳод .

Ва гуфт : тавозуъ онаст ки дар амали хушати ҳеҷ аҷаб падед наёяд .

Ва гуфт : ҳаргизи банда тавозуъ накунад то вақте ки нафаси хешро надонад ,у ҳаргиз зуҳд накунад то нашносад ки дунё ҳеҷ несту зуҳд онаст ки ҳарчӣ туро аз ҳақи таъолӣ боз дорад тарк он кунӣ .

Ва гуфт : аломати зуҳд онаст ки агар касе сӯфӣ дар ту пӯшад ки қимати он се дирам буд , дар дилати рағбат сӯфӣ набӯд ки қиматаши панҷ дирам буд .

Ва гуфт : бар ҳеҷ кас ба зуҳди гувоҳии мада , ба ҷиҳати он ки ӯ дар дил ғоибаст аз ту ва дар вараъ ҳозираст .

Ва гуфт : вараъ дар забони сахттар аз онаст ки симу зар дар дил .

Ва гуфт : ҳсни ҳсин нигоҳ дошт забонасту мағзи ибодат гуруснагӣаст ,у дӯстии дунёи сари ҳамаи хатоҳост .

Ва гуфт : тасаввуф онаст ки бар вай афъол меравад ки ҷуз худоӣ надонаду пайваста бо худоӣ буд чунонкии ҷуз худоӣ надонад .

Ва гуфт : тафаккур дар дунёи ҳиҷоб охиратасту тафаккур дар охирати самараи ҳикмату зиндагии длҳост .

Ва гуфт : аз ғайрат , илм зиёдат шавад ва аз тафаккури хавф .

Ва дар пеш ӯ касе зикр маъсиятӣ кард . ӯ зор бигирист , вагуфт : ба худоӣ ки дар тоъати чандон офат май байнам ки ба он маъсият ҳоҷат нест .

Ва гуфт : одат кунед чашмро ба гиряу дилро ба фикрат .

Ва гуфт : агар банда ба ҳеҷ нигаред магари бронкаҳ зойеъ кардааст аз рӯзгори хеш то ин ғоят , ӯро ин андӯҳ тамомаст то ба вақти марг .

Ва гуфт : ҳаркии худоиро шинохти дилро фориғ дорад ва ба зикр ӯ машғӯл шавад ва ба хизмат ӯ , ва мегиряд бар хатоҳои хеш .

Ва гуфт : дар биҳишти сҳроҳост . Чун банда ба зикр машғӯл шавад , дарахтон мекоранд ба ном ӯ то онгоҳ ки бас кунад . Он Фриштаҳро гӯйанд чаро бас кардед ? гӯйанд вай бас кард .

Ва гуфт : ҳаркии панддиҳанда Эй мехоҳад гӯ дар ихтилофи рӯзу шаби нигар .

Ва гуфт : ҳарки дар рӯз некӣ кунад дар шаб мукофот ёбаду ҳарки дар шаб некӣ кунад дар рӯз мукофот ёбад .

Ва гуфт : ҳарки ба сидқ аз шаҳвати бозоистди ҳақи таъолӣ аз он Каримтараст ки ӯро азоб кунад ва он шаҳавотро аз дил ӯ бабрад .

Ва гуфт : ҳарки ба никоҳу сафару ҳадиси навиштан машғӯл шавад рӯй ба дунё оварад , магари зании нек ки ӯ аз дунё нест балки аз охиратаст . Яъне туро фориғ дорад то ба кори охирати пардозӣ аммо ҳаркии туро аз ҳақ боздорад аз молу аҳл ва фарзанд шавам буд .

Ва гуфт : ҳар амал ки онро дар дунё ба нақд савоб наёбӣ бдонкаҳи онро дар охират нахоҳӣ ёфт . Яъне роҳати қабули он тоъат бояд ки ӣнҷо ба ту расад .

Ва гуфт : он як нафаси сард ки аз дил дарвешӣ барояд ба вақти орўзўиӣ ки аз ёфт он оҷиз буд фозилтар аз ҳазор солаи тоъату ибодати тавонгар .

Ва гуфт : беҳтарини саховат онаст ки мувофиқи ҳоҷат буд .

Ва гуфт : охири иқдоми зоҳидии аввали иқдом мутаваккилонаст .

Ва гуфт : агар ғофилон бидонанд ки аз эшон чаҳ фӯт мешавад аз ончии эшон дар онанд ҷумла ба мФоҷот сахтӣ бимиранд .

Ва гуфт : ҳақи таъолии орифро бар бистар хуфта бошад ки бар вай сар бигушоед ва равшан кунад ончӣ ҳаргиз накушояд истодаро дар намоз .

Ва гуфт : орифро чун чашми дил кушода шуд чашми сарашон баста шавад , ҷузи а ва ҳеҷ набенанд чунонкии ҳам ӯ гуфт наздиктарин чизе ки бидон қурбати ҷӯянд ба худои таъолӣ онаст ки бадоне ки худои таъолӣ бар дили ту матлаъаст . аи зи дил ту донад ки аз дунёу охират наме хоҳии ало ӯро .

Ва гуфт : агар маърифатро сӯрат кунанд барҷоеи ҳеҷ кас нанигарад дар ваии ало ки бимирад аз зебоӣу ҷамол ӯ ва аз некуӣ ва аз лутф ӯ ва тира гардад ҳамаи равшанӣҳо дар ҷанби нур ӯ .

Ва гуфт : маърифат ба хомӯшии наздик тараст ки ба сухани гуфтану дили муъмин равшанаст ба зикр ӯ взкр ӯ ғизоӣ ӯаст . Ва инси роҳат ӯ ,у ҳасани мъомлт ӯ тиҷорат ӯ ,у шаби бозор ӯ ,у масҷиди дукон ӯу ибодати касб ӯ , виънии қуръони бизоъат ӯ ,у дунёи киштзор ӯу қиёмати хирмангоҳ ӯ ,у савоби ҳақи таъолии самараи ранҷ ӯ .

Ва гуфт : беҳтарини рӯзгори мо сабрасту сабр бар ду қисмаст . Сабрӣаст бар ончии кораи онӣ дар ҳарчӣ овомир ҳақаст влозм аст гузордан ва сабрӣаст аз ончии толиби онӣ дар ҳарчӣ туро ҳаво бар он даъват кунаду ҳақи туро аз он наҳй кардааст .

Ва гуфт : хайрӣ ки дар ӯ шар набӯд шукраст дар неъмат ва сабраст дар бало .

Ва гуфт : ҳаркии нафаси худро қӣматӣ донад ҳаргизи ҳаловати хизмати наёбад .

Ва гуфт : агар мардум гирд оянд то маро хор кунанд чунонкии ман худро хор гардонидам натавонанд , ва агар хоҳанд ки маро азиз гардонанд чунонкии ман худро натавонанд . Яъне хории ман дар маъсиятасту ъзи ман дар тоъатаст .

Ва гуфт : ҳарчизиро ко бинӣасту кобӣни биҳишти тарки дунё карданаст ва ҳарчӣ дар дунёаст .

Ва гуфт : дар ҳар дилӣ ки дӯстии дунё қарор гирифт дӯстии охират аз он дили рахти бардошт .

Ва гуфт : чун ҳакими тарк дунё кард дунёро ба нури ҳикмати мнўркрд .

Ва гуфт : дунёи наздики худоӣ камтараст аз пари пашшае . Қимати он чаҳ буд то касе дар вай зоҳид шавад .

Ва гуфт : ҳарки всилт ҷӯяд ба худоӣ ба талаф кардани нафаси хеши худои нафас ӯро бар вай нигоҳ дорад ва ӯро аз аҳл ҷинат гирданд .

Ва гуфт : худоӣ таъолӣ мефармоед ки бандаи ман агар аз ман шарми дории айбҳои туро брмрдми пӯшидаи гардонаму злтҳои туро аз лавҳи маҳфӯзи маҳви гардонаму рӯзи қиёмат дар шумор бо ту астқсо накунам .

Ва мурӣдиро гуфт : чун аз дӯстии хиёнатии бинӣ итоб макун , ки бошад дар итоби сухании шинавӣ , ки аз он сахттар . Мурӣд гуфт : чун биозмўдми чунон буд .

Аҳмад ҳўорӣ гуфт : як рӯзи шайхи ҷомаи сифеди пӯшида бўдў гуфт : кошкӣ дили ман дар миёни дилҳо , чун пероҳани ман будӣ дар миёни ҷома .

Ва шайх ҷунайд гуяд ( рҳмҳоллаҳи алайҳ ) ки : эҳтиёти ваии чунон буд ки гуфт .

Бисёр буд ки чизе бар дилам ояд аз нуктаи ин қавм ба чанд рӯзи онро напазирам ало ба ду гувоҳи адл аз китоби вснт .

Ва дар муноҷот гуфтӣ : илоҳӣ чигуна шоистаи хизмати ту буд онкии шоистаи хдмтгори ту натавонад буд , ё чигуна умед дорад ба раҳмати ту онкӣ шарм намедорад ки наҷот ёбад аз азоби ту .

Нақласт ки ваии соҳиби маози ҷил буду илм аз ваии гирифта буд . Чун вФотш наздик омад асҳоб гуфтанд : моро бишорати даҳ ки ба ҳазратӣ май рӯй ки худованди ғафур ва раҳмонаст .

Гуфт : чаро намегуед ки ба ҳазрати худованд ӣ май рӯй ки ӯ ба сағирае ҳисоб кунад ва ба кабӣрае азоб сахт кунад .

Пас ҷон бидод . Дайгарии баъд аз вафот ӯ ба хобаш дид . Гуфт : худоӣ бо ту чаҳ кард ?

Гуфт : раҳмат кард , ва аноят намӯд дар ҳақи ман влкни ишорати ин қавми марои азими зиёнманди бӯи д . Яъне ангушт намой будам миёни аҳли дайн . Рҳмҳоллаҳи алайҳ .