Он олами фаръу асл , он ҳокими васлу фасл , он сутӯдаи риҷол , он рабӯдаи ҷалол , он бҳқиқт вале шайхи вақт , фатҳи Мӯсилии рҳмҳоллаҳи алайҳ , аз бузургони машойих буду соҳиби ҳиммат буду олии қадар ва дар вараъу муҷоҳидаи бғоит буду ҳузнӣу хавфӣ ғолиб дошту инқитоъ аз халқ ва худро пинҳон медошт аз халқ то ҳаддӣ ки дастаи калиди барҳами баста буд бар шакли бозаргонон ҳркҷо рафтӣ дар пеш саҷҷода биниҳодӣ то касе надонистӣ ки ӯ кист вақте дӯстӣ аз дӯстони ҳақи таъолӣ бадв расед , ӯро гуфт бад-ӣни калидҳо чаҳ май гушойӣ ки бар худ бастае ! аз бузургӣ суол карданд ки фатҳро ҳеҷ илм ҳаст ? гуфт ӯро басандааст илм ки тарк дунё кардааст бакулӣ . Абӯи Абдуллоҳи бен ҷило гуяд ки дар хона сиррӣ будам чун порае аз шаб бигузашт ҷомаҳои покиза дар пӯшед ва радо барафканад . Гуфтам : дарин вақти бкҷо май рӯй ?
Гуфт : ба иёдати фатҳи Мӯсилӣ .
Чун берун омад асас бигирифташу бзндони барад . Чун рӯз шуд фармуданд ки мҳбўсонрои чӯби занед . Чун ҷаллоди дасти бардошт то ӯро бузанд . Дасташ хушк шуд . Натавонист ҷнбонидн . Ҷаллодро гуфтанд чаро наме занӣ ?
Гуфт : перии баробари ман истодааст ва мегуяд то баров назанӣ , дасти ман бефармон шуд бнгристнди фатҳи Мӯсилӣ буд , сирриро назд ӯ бурданд ва раҳо карданд . Нақласт ки рӯзии фатҳро суол карданд аз сидқ , дасти ди ркўраҳ оҳангарӣ кард порае оҳани тофта берун оварад ва бар дасти ниҳод .
Гуфт : сидқ инаст . Фатҳ гуфт : Амиралмӯъминини алиро бихоб дидам . Гуфтам маро васиятӣ кун .
Гуфт : надидам чизеи некӯтар аз тавозуъ ки тавонгар кунад марди дарвешро бар умеди савоби ҳақ .
Гуфтам : беафзой , гуфт : некӯтар азин кибр дарвешаст бар тавонгарон аз ғояти эътимод ки ӯ дорад бар ҳақ , нақласт ки фатҳ гуфт вақте дар масҷид будам бо ёрон , ҷавонӣ дар омад бо пероҳании халқ ва салом кард .
Ва гуфт : ғрибонро худоӣ бошад ва пас , фардо ба фалони маҳалати биёӣу хонаи ман нишони хоҳ ва ман хуфта бошам , маро бишӯй ва ин пероҳанро кафан куну бхок дафн кун . Бирафтам чунон буд ӯро бишустам ва он пероҳанро кафан кардам ва дафн кардам май хостам ки бозгардам , доманам бигирифт ва гуфт агар маро эй фатҳи брҳзрти худои манзалатӣ буд туро мукофот кунам барин ранҷ ки дидӣ . Пас гуфт мард бар он бимирад ки бар он зиста бошад . Ин бигуфт ва хомӯш шуд .
Нақласт ки як рӯз мегирист , ашкҳои хӯн олуд аз дидагон меборид , гуфтанд ё фатҳ чаро пайвастагарӣоне ? гуфт : чун аз гуноҳи худ ёд мекунам хӯн равон мешавад аз дидаи ман ки набояд ки гиристан ман ба риё , буд на бохалос .
Нақласт ки касе фатҳро панҷоҳ дирам оварад . Гуфт дар хабараст ки ҳаркиро бесуол чизе диҳанд ва рад кунад барҳақи таъолӣ рад кардааст . Як дирам бигирифту боқӣ боз дод ва гуфт бо сӣ пери суҳбати доштам ки эшон аз ҷумла абдол буданд ҳама гуфтанд ки бипарҳез аз суҳбати халқу ҳама ба кам хӯрдан , фармуданд , ва гуфт : эй мардумон на ҳаркии таому шароб аз бемор боз гирад бимирад . Гуфтанд : балӣ , гуфт ҳамчунин дил ки аз илму ҳикмату сухани машойих боз гирад бимирад ва гуфт вақте суол кардам аз роҳибӣ ки роҳи бхдоӣ чигунааст ?
Гуфт чун рӯй бароа вай оварадӣ онҷост ва гуфт аҳли маърифат он қавманд ки чун сухан гӯйанд аз худоӣ гӯйанд ва чун амал кунанд барои худоӣ кунанд ва чун талаб кунанд аз ӯ талаб кунанд ва гуфт ҳарки мудовимат кунад бар зикри дил , онҷои шодии маҳбӯб падед ояду ҳарки хдоиро баргузинад бар ҳавои хеш аз онҷои дӯстии худои таъолӣ падед ояду ҳаркиро орзӯмандӣ буд ба худоӣ рӯй бигардонад аз ҳарчӣ ҷуз ӯст .
Нақласт ки чун фатҳ вафот кард ӯро бихоб диданд , гуфтанд худоӣ бо ту чаҳ кард ?
Гуфт : худованд таъолӣ фармуд ки чаро чандин гиристӣ ? гуфтам илоҳӣ аз шарми гуноҳон . Фармуд ё фатҳи Фриштаҳи гуноҳи туро фармӯда будам ки то чиҳил соли ҳеҷ гуноҳ бар ту нанависад аз баҳр гиристан ту . Рҳмҳоллаҳи алайҳ .