Он сӯхтаи ҷамол , он гум шудаи висол , он баҳри вафо , он кони сафо , он хоҷаи айём , он Утбаи алғломи раҳмаи аллоҳи алайҳ , мақбули аҳли дил буду равишӣ аҷиб дошт . Сутӯда ба ҳамаи забонҳоу шогирди ҳасани басарӣ буд . Вақте ба канори дарё май гузашти Утба бар сари об равон шуд . Ҳасан бар соҳил аҷаб бимонад . Ба таъаҷҷуб гуфт : оё ин дараҷа ба чаҳ ёфтӣ ?
Утба овоз дод : ту сӣ соласт то он мекунӣ ки ӯ мефармоед , ва мо сӣ соласт то он мекунем ки ӯ мехоҳад .
Ва ин ишорат ба таслим ва ризосту сабаби тавба ӯ он буд ки дар ибтидо ба касе берун нигараст . Зулматӣ дар дили вай падед омад , он сарпӯшидаро хабар карданд . Касе фиристод ки : аз мо куҷо дидӣ ?
Гуфт : чашм .
Сарпӯшида чашм барканд ва бар тибқии ниҳоду пеш вай фиристод ва гуфт : ончӣ дидӣ май байн .
Утба бедор шуд ва тавба кард вабаи хизмат ҳасан рафт то чунон шуд ки қӯтро кишти ҷӯ ба даст худ кардӣ , ва он ҷӯ орад кардӣ , ва ба об нам додӣ , ва ба офтоб наҳодӣ то хушк шудӣ , ва ба ҳафтае якбор аз он бихӯрадӣ ва ба ибодати машғӯл будӣ , ва беш аз он нахурдӣ . Гуфтӣ : аз кироми алкотбин шарм дорам ки ба ҳафтаи якбор бо хбси хона бояд шуд .
Нақласт ки Утбаро диданд ҷое истодау арақ аз вай май рехт . Гуфтанд : ҳол чист ?
Гуфт : дар ибтидои ҷамоатӣ ба меҳмон омаданд . Эшон аз ин девори ҳамсояи порае кулӯх бозам кардам то даст бишӯйанд . Ҳар вақт ки онҷои расм аз он хиҷолату надомати чандини арақ аз ман бчкд , агар чаҳ бҳлӣ хостаам .
Абдулвоҳиди бен зайдро гуфтанд : ҳеҷ касро доне ки вай аз халқ машғӯл шуд ба ҳоли хеш ?
Гуфт : якеро донам ки ин соъати даройад .
Утба алғлом даромад . Гуфт : дар роҳ кро дидӣ ?
Гуфт : ҳеҷ касро .
Ва роҳи гузари вай бар бозор буд .
Нақласт ки ҳаргизи Утбаи ҳеҷ таому шароб хуш нахурдӣ . Модар вай гуфт : бо хештан рФқ кун .
Гуфт : рФқи вай талаб мекунам ки андаки рӯзӣ чанд ранҷ кашаду ҷовид дар роҳат ва рФқ мебошад .
Нақласт ки шабӣ то рӯз нахуфт ва мегуфт : агарам азоб кунӣ ман туро дӯст дорам , ва агарам афв кунӣ ман туро дӯст дорам .
Ва Утба гуфт : шабии ҳуриро бихоб дидам . Гуфт : ё Утба ! бар ту ошиқам .
Нигар чизе накунӣ ки ба сабаби он миёни ман ва ту ҷудоӣ уфтад .
Утба гуфт : дунёро талоқ додам . Талоқӣ ки ҳаргиз руҷӯъ накунам , то онгоҳ ки туро байнам .
Нақласт ки рӯзии яке баров омад ваов дар сардобае буд . Гуфт : эй Утба ! мардумони ҳоли ту аз ман май пурсанад . Чизе ба ман намой то бубинам .
Гуфт : бихоҳ ! чаҳ ?ут орзӯаст ?
Мард гуфт : рутабам май бояд .
Ва зимистон буд . Гуфт : бигир !
Занбилӣ бадв дод пари рутаб .
Нақласт ки Муҳамади смоку зўолнўн ба наздик робиъа буданд . Утба даромаду пероҳании нўпўшид ва мехиромед . Муҳамад смок гуфт : ин чаҳ рафтанаст ?
Гуфт : чигуна бнхромм ,у номи ман ғулом ҷаббораст .
Ин калима бигуфту биФтод . Бнгрстнд . Ҷон дода буд . Пас аз вафот ӯро ба хоби диданд , нимае рӯй сиёҳ шуда . Гуфтанд : чаҳ бӯдааст ?
Гуфт : вақте бар устод мешудам мардиро дидам . Дар вай назар кардам бор худоӣ бифармуд то маро ба биҳишти бурданд . Ва дӯзах бар роҳ буд . Марӣ аз дӯзахи хештан ба ман андохт . Нимае аз рӯем багазед , гуфт нФҳаҳи баназара . Агар беш крдтӣ беш гзидмӣ . Раҳмаи аллоҳи алайҳ .