Омад саҳар ба пурсиши ман ёр бо рақиб

ё ман зиришки ҷони даҳуми имрӯз , ё рақиб

Аз хӯни ман ки кушта шудам , пеш аз ӯ гирифт

зи он пештар ки кушта шавад хўнбҳои рақиб !

эй биўФо , басаст ҷафо аз худо битарс

То чанд байнам аз ту ҷафои ман , вафои рақиб !

Зорам бикаш бирав , ки бибинад чу куштаам ;

Ноед зи бими ҷон дигарат аз қафои рақиб !

Чун поймоли рашкам , аз ин базм рафтанам

Беҳтар ; ббзм то наниҳодааст пои рақиб !

Бегона , боядам зи ту ноошно шудан

Зон пештар ки бо ту шавад ошнои рақиб

Мардуми зи бадгумонии дил , гирам эй парӣ

Ҳам покдомании ту ва , ҳам порсои рақиб !

Аз кӯии ёри озар агар мерӯй бирав

Огаҳи зи хорӣ ту нагаштааст то рақиб !