Сбҳонки аллоҳам оғоз кардам , дидам ки инро аллоҳ мегуяд ба ман , ва ин сӯрати таъзимро аллоҳаст ки дар ман ҳаст мекунад то ваҳми ман қатъ мешавад ; ки иборат аз вай аллоҳ меояд ва аллоҳаст ки он ҳолатро аллоҳ мегуяд ва аллоҳам мегуяд ва сбҳонк мегуяд , ва ин ба ман мегуяд аз бас ки таъаҷҷубҳост дар ман ,у инқитоъ авҳомаст . Акнӯн сбҳонки аллоҳами лафз мухотабааст , ҳаргиз касе нагӯяд ки дурӯғаст ва мухотаба нест ;у мухотаба беҳузур мумкин набошад .
Чун ман назар ба аллоҳ мекунам , маҳв мешавам ва маъдӯм мешавам ; боз чун назар ба убудийят худ мекунам мавҷӯдам мекунад . Гуфтам ки аёк яъне ки исбот ӯ кунаму назар ба ӯ кунаму бас , чун наабд гуфтам худро ба убудийят собит кунам .
Ва дар вақти зикр агар назар ба бандагӣу ихтиёр худ кунам зорӣу риққат падед меояд , ва дар зимн зикр мегӯям ки бндгки туаму гноҳкорки туам . Ва боз чун назар ба аллоҳ кунаму назар ба ҳукм аллоҳ мекунам , ихтиёрам меравад ва дар ҳайрат май уфтам ва риққат мераваду аҷаб байн мешавам . Акнӯн дар вақти зикри аллоҳи назар ба ихтиёри худу назар ба бандагӣ худ мекунам то монда нашавам ва чун монда шудам ва аз кори Фрўмондм , назар ба аллоҳ кунаму назари боз ба аллоҳ кунам то аҷаб байн шавам ; ба як назар бандаам ва ба як назар афкандаам .
Бози назарро покиза мекунам дар вақти зикр , зеро ки малики назар аз он аллоҳаст ,у аллоҳ бар мо нозираст . Бози аҷзои худро гуфтам : чу аллоҳи нозири мост , биёед то дар таъзим аллоҳ нест шавем ! дидам ҳамон дам ки ҳамаи аҷзои ман гирд бар гирди рӯҳ ман истоданд ва иқтидо карданд ба рӯҳи ман , чунонкӣ иқтидо кунанд ба эмом дар каъба ,у ҳама маҳв мешаванд дар намоз ба ҳазрати аллоҳ ,у рӯҳи ман перӣ дар миёна нишастау аҷзои ман мусофирони гирд ҷаҳон гашта бо риёзат , ва ба наздики рӯҳи ман ҳама бозомада ва сарҳо бар зонуи ниҳода ва ба ваҷд машғӯл гашта ,у ҳама сухангӯён хамӯш бӯда .
Гӯйӣ ки одамӣу ҳайвоноту обу боду хоку шамсу қамари баробарандӣ дар ибодати аллоҳ , ва чунон бояд ки таъзими аллоҳи мари аҷзои марои хуштар аз ҳамаи ғизоҳо буду хуштар аз ҳамаи шаробҳо буд ,у мастии он аз мастии ҳамаи мускироти қавитар буд .
Боз дар рӯҳи худ ва дар мавзеи илм худ менагиристам ки ин чандини навъи илми ману ғайри ман аз рӯҳҳо аллоҳ чигуна нақш мекунад , бояд ки муайяни бубинам . Аллоҳ илҳом дод ки дар идроки мумайизу донишу ҳикмати назар мебояд кард то аҷоиби бинӣ . Боз ба ниёзи аллоҳро ёд кардам ки эй аллоҳ ! мехоҳам то чигунагии туро нигоҳ кунам . Дидам ки сӯрати қФс падед меояд , то ҳеҷ набинам . Гуфтам пас сувар ҳамчун қФсаст ки албата ин мурғи рӯҳи азин ҷой берун меравад . Боз дидам ки ҳар сӯрат аз аллоҳ ҳаст мешавад ва ҳам биллоҳ боз мегардад ва нест мешаваду إлиаҳи алмсир . Гуфтам ки охири мақдам бар сувари чизе буд ки то сувар аз ӯ мураккаб шавад ва ранг гирад ва манзур шавад . Акнӯн ман он собиқаро назар мекунам ки ҳеҷ моҳият надорад , ҳамчунон ки ҳеҷ адад бе яке набӯд ҳеҷ сӯрату манзур бе он набӯд .
Боз дидам ки рӯҳи ман офтобаст , то девори сувару ҳавоӣ иродат намебошад рӯҳи ман наме намояд ва то лавҳи сувар наме буд хату нақши рӯҳи ман падед намеояд .
Акнӯн эй аллоҳ ! шукуфаи рӯҳи марои фароғатии бахш аз боди сарди андешаи он одамиён ва он касон ки ба эшон муҳаббат дорам , ки эшон дар хушиҳои фусурда ӣ худ мустағриқанд ва аз хушиҳоу мазаҳои ман бе хабаранд ; ё агар на , эй аллоҳи рӯҳи маро бе хабари гардон то ҳечгуна назараш ба эшон науфтад , на ба хушии шан ва на ба нохушии шан . эй аллоҳ , гули барги шукуфаи рӯҳи маро аз тобиши он хушиҳои эшон нигоҳи дор то ба боди сарди тўлӣу ҳурмону муҷонибаи сиёҳ ва фусурда нагардад
Ва аллоҳи аълам .