Ба масҷид рафтам ; зикр мегуфтам . Рашиди қабоеро дидам . Сӯрат ӯ аз пеш дилам намерафт . Гуфтам дӯсту душман ҳар ду мулозим диланд , то бо ғайри аллоҳ бегона нашавам халос наёбаму дил салим нашавад . Гуфтам такаллуфӣ кунаму дил ба аллоҳи машғӯли гардонам то дил ба чизеи дигари напардозад . Дидам ки сӯрати дили пеш назарам меояд то ман аз ӯ ба аллоҳ мерафтам ҳам аз арзаши ҳам аз аҷзоаш яъне аз ранги сурхяш ба аллоҳ мерафтам то бубинам ки ин ранги сурхяшу аҷзои лаъляш аз куҷо мадад меёбад . Дидам ки ҳар ҷузви рангяши панҷ ҳис дораду чангол андар задааст ба аллоҳ ва мадад мегирад аз аллоҳу ҳамаи аҷзои дил ҳамчунин мадад аз аллоҳ мегираду ҳамаи аҷзои оламро медидам аз арзу ғараз ва ҳар чизе ки ҳаст аз муваккилону хазинаи дорони аллоҳи ҳамаи ин мададҳоро аз уқулу ҳавос пок мегиранд .
Дар ин олами ҳамаи хаёли ақл чун ҳилоли равшан май байнам ки мавҷ мезананд бо дастҳоу пойҳо ва мадад мегиранд аз олами рӯҳ . Боз дар ҳар хаёлӣ ки назар мекунам дарии дигар кушода мешавад лои илои нҳоиаҳ . Пас маълум мешавад ки агар дар аллоҳ кушода шавад чаҳ аҷоибҳо ки бубинам .
Акнӯн аввал аз олами аҷзо ба олами эърози омадем , ва аз олами эъроз ба олами уқулу ҳавоси омадем ,у бози ин олам аз олами арвоҳ мадад мегираду олами арвоҳ аз сифоти аллоҳ мадад мегирад ва ҳар олимии гадои олам дигараст ; дастҳо боз карда соили вор , то аз он олами дигар ба кафи вай чизе диҳанд то ҳарчӣ ба ҳазрати аллоҳи наздик тар мешавад , он олами покиза тар мешавад то олам ақл шуд ва он гоҳи олам рӯҳ шуд ва он гоҳи олами сифот аллоҳ шуд . Боз аз варои сифоти аллоҳи олами сад ҳазор рӯҳаст мавҷ мезанад ва хирагӣ медорад аз хушӣу роҳат ки дар идрок наёяд . Лоҷарами ҳазрати аллоҳ бе чун ва бе чигуна омад .
Акнӯн ҳар ҷузвӣ аз аҷзои дилро назар мекунам ки чигуна содау судау грдгрд чун хаёли равшани муъаллақи занон аз аллоҳ мадад мегирад ва бақо месетанд , ва ман онро май байнам .
Боз чун назар мекунам ки аллоҳи назари маро чигуна ҳаст мекунад , ҳроинаҳ май байнам ки назари ман нозир аллоҳ мебошад . Аҷабаст ки назари ман тарафӣ ки сӯии ғайр аллоҳаст чу мебинад , дард ғайраташ мегирад ; боз чун сӯй аллоҳ менигарад , он дард ғайрат намемонад ва аз он ҳабс берун меояд .
Аҷабам меояд аз мӯътазилӣ ки мункираст мари руяти аллоҳро ; гуяд тасаввури аллоҳ наме тавонам кардан , пас вуҷӯд набӯд мари руяти аллоҳро . Гӯйем агар чаҳ тасаввур наметавонем кардан , далел он набӯд ки мавҷӯд нашавад ; зеро ки ин назари мо мавҷӯду махлуқ ба феъл аллоҳаст аммо на муттасиласт ба аллоҳ ва на мунфасиласт аз аллоҳ ,у ҷузи ин ду ваҷҳ дар тасаввур мо намеояд , бо ин ҳама мавҷӯдаст ин назари мо ба феъли аллоҳ ҳамчунин ҳақиқати аллоҳу сифоти аллоҳ мавҷӯдаст ҳарчанд дар тасаввур мо намеояд , ва ҳамчунинаст рӯҳи мо низ .
Боз вақте ки оҷиз шудамӣ аз идроки аллоҳ , ҳамин адаму содагӣ ва маҳв медидам . Гуфтам пас аллоҳи ҳамин адаму маҳв ва содагӣаст , аз онки ин ҳама аз вай мавҷӯд мешавад , аз қудрату илму ҷамолу ишқи пас ин адами содаи ҳовӣ ва муҳӣтаст мари муҳаддисотро , ва қадимасту муҳаддисот дар вай чу хорбнӣаст дар дарё . Ва мегӯям : эй аллоҳ ! маъзӯрдор ки нанамудӣ худро ба ман , ман сўоти ҳамин адам сода дидам .
Акнӯн мусаввири рӯҳ аз мусаввирот воқеъаст , ва ҳарчӣ ҷузи мусаввирот воқеъаст онро рӯҳи тасаввури натавонад кардан , чунонкии аллоҳу авсофау умӯри ғайб . Пас ончӣ номусаввираст маҳол набошад
Ва аллоҳи аълам .