Сбҳонк ва ғФронк мегуфтам , гуфтам эй аллоҳ ! чун буд ман ва ҳастӣ ман аз туаст ,у назару дараки ман аз туаст ,у ақлу рӯҳи ман аз туаст ,у чашму самъи зоҳиру ботини ман аз туаст , чигуна ман мухотаби туу муқобили туу лаб бар лаб ту набошам ?у ҷумлаи аҷзои ман чигуна дар ту набӯд ?
Аллоҳ илҳом дод ки : ин ҳама , маъқӯлҳои туу назари ту бад-ӣни вуҷӯҳ аллоҳаст муъоина на мухотаба , ту ҳамин нақши мушоҳидаро бе ҳеҷ ваҷҳеи собит май дор . Гуфтам : эй аллоҳ ! магари мухотабаи ман бо ту чун ҷамодоту аҷсоми латифаро монад , ҳамчун боду ҳавоу об ки хуш май вазоне ва равон мекунӣ ва ӯро аз ту ҳеҷ хабари не , ва ӯро худӣ худ нест , ҳамаи туе .
Акнӯн биншинам сираи сира назар мекунам то нағзиҳои туро эй аллоҳ ! май байнам . Ва ишқи ман аз дидан ту фузун мебошад , ва май байнам ки аллоҳ бар ман пораи пораи худро ҷилва медиҳад . Гуфтам ки : эй аллоҳ ! аз давр яъне аз олами ғайб , таҷаллӣату талъатати чунин хуб ва ширинаст , то аз наздики лутфи ту чигуна бошад
Боз медидам ки аҷзои колбуди ман ва аз он ҳамаи оламу ҳамаи андешаҳо гӯйӣ ки ҳамаи ақл ва ҳаёт доранд ки чунин фармон бурдоранд , ва дар тағайюру тбдлу фармонбардории аллоҳ дар иморату вайронӣ , ва ин идроки ман овозу баёни ҳаёту ақл эшонаст . Лоҷарам дар ишқи аллоҳи ҳамаи аҷзо аз аҷзои ман маст мешаванд ва хуш мешаванд , чунонк дар вақт рондани шаҳвати ҳамаи аҷзо хуш шаванд .
Боз ҳар ҳикматӣ чун кафро монад ки аз ман барояд ва биафтад , ва вақте ки аз аллоҳи андешам , май байнам ки аллоҳи ин ҳолати маро чигуна ҳаст мекунад ва бидид май орад . Акнӯн эй ҳолати ман вае рӯҳи ман ! ҳамчунон саҷдаи кунон афтода бошед мари аллоҳро .
Боз дар аллоҳ назар мекунам , дар он вақте ки ин идроки мароу ҳолат маро ҳаст мекунад май байнам . Ва чун аллоҳ мехоҳад то идрок маро ҳаст кунад , ман ҳамонҷо мебошам бо аллоҳ ,у аллоҳро бӯса май даҳум ва дар аллоҳ май ғалатаму сар ба саҷда май нуҳуми ҳамонҷо ки эй аллоҳ ! маро аз худ ҷудо магардон ,у сари маро дар ҳаво макуну маро ба ғайри худат машғӯл макун !
Гуфтам : эй аллоҳ ! ҳамаи велаҳоу ишқҳоу ҳаркии сазоӣ парастишаст ва ишқаст , аз туаст .
Боз дидам ки парастишу ибодати ниҳоят ишқасту ғоят дӯстӣаст ; ҳарчӣ кам аз онаст , онро муҳаббату ишқ андак гӯйанд . эй аллоҳ ! ман ҳамаро аз худ маҳв мекунам то ҳамаи ишқи туро собит кунам , зеро ки орзӯии ҷамоли ту навъе дигараст . То мазаи ҳамаи чизро аз худ брнагирам , ба мазаи ту эй аллоҳ , нарасм . Аллоҳ илҳом дод ки то аз худ ва аз ҳамаи чизбӣ хабар нашӯй аз мо бохабар нашӯй .
Пас гуфтам : эй рӯҳи ман ! аз ҳаёти худ ба ҳаёти аллоҳи рӯ , ва ба ҳар кадоми навъ ки аллоҳи ҳаёти туро ишорат кунад , бидон навъи машғӯл май шӯу умрро барон май гузор ва дар дақоиқи он назар мекун .
Акнӯн мехоҳам ки рӯҳи худро бидонҷо расонам ва бидон сифату ҳолати расонам ки рӯҳҳои дигарро бирабоед то он ҳолати эшон ва он ёдҳои андешаҳои парешон азишон фаромӯш шавад ва нопадид шавад дар ин равшании ҳолати ман , чунонк ситорагону равшанои чароғ ба рӯз нанамояд , лоҷарам чу он равшанои ман эшонро бинмоед ҳамаро бирабоед
Ва аллоҳи аълам .