Ҳар тадбирӣ ки май андешам , онро чун шакл ҳиҷобӣ медонам , ва ман пораи пораи он ҳиҷобро аз худ давр мекунам то аллоҳро некӯтар май байнам . Ва чун аллоҳро ёд мекунам , зуд ба маснӯъ меоем ва дар осмону олам назар мекунам , яъне ки аллоҳро мушоҳида кардани ҷуз ба маснӯъ набошад .
Боз назар кардам , дидам ки андеша чун чашмааст ки аллоҳ барме ҷӯшанд ; агар оби хушӣ барме ҷӯшанд , бар ҳарими тан май байнам ки сабза ва навоҳоу гулҳо май равед ,у замини танро ба ҳар тарафяш об меравад . Ва агар оби шӯра барме ҷӯшанд , замини тан шӯра мешавад ва бенафъ мешавад . Ва ман ҳамора дар аллоҳ нигоҳ мекунам ки чигуна об медиҳад замини танро .
Акнӯн ман мари дӯстии аллоҳро бошам то ҳамаи ҳаракоти ман писандида шавад . Чун ишқ аллоҳ меояд , ҳамаи ҳаракоти ман мавзун мешавад .
Гуфтам : эй аллоҳ ! ман ҳар замон ба чаҳ машғӯл шавам ? аллоҳ илҳом дод ки : ҳар замонӣ ба ҳарфи қуръон машғӯл бош ,у ҳамаи оламро маънии он як ҳарфи дон аз қуръон . Ва ту бингар ки ба чаҳ пайваста шуда дар он дам ки ба ҳарфи қуръони машғӯл шуда . Агар чаҳ аҷзои ту парокандаи сӯрати бандад , аммо ту бо ман бошӣ .
Боз гуфтам ки : эй аллоҳ ! чигуна кунам ки зиндагӣу ҳузуру ишқам беш ҳосил шавад ? аллоҳ илҳом дод ки : зиндагӣу ишқ ва вела ҳамаи маъонии ин калимотаст . Ту пораи пораи маъониро май каш ва истихроҷ мекун ва тасаввур мекун , то ҳаёт ва ишқат бияёд .
Алтҳёт мехондам , яъне офаринҳо мари аллоҳро . Гуфтам : офарини аллоҳро аз баҳр корӣ мекунам ки маро хуш ояд ва аҷаб ояд ; ва ҳеҷ аҷабтар аз ишқу муҳаббату ҳайрат наме байнам ки аллоҳ дар ман бидид май орад . Боз дар авсофи ишқу муҳаббати муҳибону аҳволи эшон назар мекунам ва тасвир мекунам ; ман бамазза мешавам ва ҳабиб мешавам ва мутаҳайир мешавам ,у аллоҳро офарин мекунам ва дар вуҷӯди ин осор машғӯл мешавам . Боз ба сифоти камоли аллоҳ назар мекунам ва аз ҳеҷ чиз машғӯл намешаваму сарришта ба бод наме даҳум .
Аллоҳ Акбар гуфтам дар намоз ва таъаммул кардам , ҳеҷ Кабӣрӣ надидам ҷузи аллоҳ . Пас Акбару кабӣр ҳар ду яке омад . Бузургвор гуфтам бузург он бошад ки нисбати бадви хурдии ббошд . Дар мулӯки мутафовит нигоҳ кардам ва дар нФози амр , ҳарякро назар кардам то хирадтару калонтарро бубинам ; ва дар ҷсомти осмону замини ҳам назар кардам , аллоҳро аз ҳамаи бузург тар дидам .
Боз дар ҳоли худ назар кардам то аҷзои фикру тадбири худроу идроки худро чун мурғони гунҷишкону пашшагони ҳамвор истода дидам дар пеши аллоҳ . Гӯйии ҳамаро аллоҳи занҷир бар гардан ниҳодааст ё бар риштаи ҳамаро барбастааст то ҳама ба тасарруфи аллоҳ мондаанд то эшонро худ ҳаёт бахшад ва маза бахшад . Ва ё ҳар азин мурғиро ба сӯии роҳатӣ пар бигушоед . Ва ин мурғон истодаанд ва менигаранд то аллоҳ чаҳ фармоед ва дар кадом тасарруф кашад .
Боз назар мекунам , май байнам ки аллоҳи аҷзои маро май кушояд ва сад ҳазор гули гӯногӯни маро май намояду аҷзои он гулҳоро май кушояд ва сад ҳазор сабзау оби равону ҳаво май намояд ва он ҳаворо май кушояд ва сад ҳазор тозагиҳо май намояд . Акнӯн чунонк дар андаруну беруни колбуди худ нигоҳ мекунам , аз ҳар ҷузвии гулистону оби равон май байнам . Баъд аз мурдан агар чаҳ сувари аҷзои ман хок май намояд , чаҳ аҷаб ки аз ҳар ҷузви ман роҳӣ буд ба сӯии гулу гулистону ҳавоу оби равон , ки акнӯн май байнам чунонк тухми рӯҳи ҳаркасиро аз олам ғайб овараданд ва дар замин колбуд нишонданд , чун баланди гаштанду шукуфаҳои худ ва ҳавоҳои худ зоҳир карданд , боз аз замини қолаб нақлашон карданд ва ба бустони ҷинон дар ҷӯйбори ҷинс худ нишонданд
Ва аллоҳи аълам .