Ва أнаҳи иҳии аламутӣ
Гуфтам ки эҳёии замину осмон ва он ҳамаи тафовутҳои нутфау мзғаҳ ки мубаддил мешавад ва ба зиндагӣ мерасад аз онаст ки аллоҳ мҳиӣаст , яъне шуморо дар ҳаёт огаҳӣ дод на дар мамот , то шумо эҳёӣ ӯро бидонед . Чунонкӣ касе хокҳо ҷамъ кунад ва аз вай кӯшкӣ созад , маълум шавад ки ӯ аз хоки дигари сароеу кӯшкии дигар ҳам тавонад сохтан . Аҷаби банда чун чунин бошад ки қудрат ӯ чун дар як сӯрат маълум шавад дар сӯратҳои дигар ҳамчунон бошад . Пас худованди бандаро ин қудрат чаро нагӯйӣ ки ҳамаи мурдагонро ӯ зинда кунаду зиндагӣ ҷовид диҳад .
Ин дарҳои ҳавасро ки ҳар шаб дар дарёӣ ғайб меандозаду рӯзи бозмеи орад , аҷаб ки резаҳои аҷзои шуморо ҷамъи натавонад кардан .
Ин сафҳаи теғи рӯзро ӯ ҳаме ҷанбанд ки сад ҳазор гавҳари ақлу дониш дар сафҳа ӯ ломъаст , ва ин мурда шударо ҳамчун Асои Мӯсо ҳаёт дод то мақар бошед ки ӯ зинда мекунад мурдаро , ва бо худ ин қарор надаед ки чун мардем рстим .
Коргоҳи ҷаҳонро ки бозкшиднд , рӯйиш бидон сӯйаст ва аз он пардаи ғайби рангӣ чанд аз ин сӯй пардааст ва сад ҳазор рангу корўбору моҳи рӯйон бар он сӯй пардааст .
Ту дар ин чаҳ роҳати дорӣ ва чаҳ шуғли дорӣ ? агар шуғли дорӣ ба ранҷи дорӣ . Он шуғл ки бо хўшдлии сет дар он ҷаҳонаст . Ин ҷаҳони боғии сету сароеи сети саҳл , зеро ки омаст ; боист то дӯстии варзӣу санои ин сарой ва ин боғ бигӯе , онгоҳи бинии он боғи дигар ки дар пешаст ва сарвҳои хос онҷост . Чун аз санои гуфтану дӯстӣ варзидани пештари ое , бибинӣ хушиҳои онроу аҷоибҳои онро .
Ва أни алсоъаҳи отӣаи лои риби фӣҳо
Онҷо ки ваҳмаст хештанро киштӣ аз ғам онкӣ дошт як моҳаи дорӣ , яъне аз тарси бенавои мавҳуми худро ҳалок кардӣ ,у чизе ки омаданӣаст ғами он наме хурӣ .
Ту ҳар луқма ки мехурӣ бидон ки он луқмаи туро мехӯрду умри туро кам мекунад , ва ин замон ки мегузарад чун сайлобии сет ки туро мерибоед ва мегузарад , ту хоҳӣ сокин бошу хоҳӣ мутаҳаррик бош , хоҳи гӯи чанг дар ғишаҳи сар ӯ кӯшки зану хоҳи гӯ дар хошоки ақорби зану хоҳи гӯ бар лавҳи тахт ва бахт бош ,у хоҳи гӯ ба зўбъӣ шино куну хоҳ ба коҳилии даст ва по биндоз дар об . Мурод , ғами худу рӯзии зиндагонии худ ки май талабӣ то ба як лаҳза нест кунӣ ва бе умри Монӣ . Ва ин оби умри ту аз дарёӣ ғайб меояд ва ҳам ба дарёии ғайб бозме равад , ва ҳамчунон эърози маъониро аз адам ба вуҷӯд ва аз вуҷӯд ба адам беш наме байнам . Ва бидон ки ҳамаи чизҳоро бар таҳтаи ҷаҳон ҳисоб мекунанд , ва чун ҳисоб мекунанд доне ки бефоида намекунанд .