Замона чаҳ зудмон даргузараст . Гоҳе бо мо бароаасту гоҳи об аз сармон мегузаронад .

Ба ҳар рӯз , одамиро орзўҳоӣӣаст ки аз пайки маргӣ ки наздик май шӯ , хабараш нест .

Рӯзгор , андар замон дод . Аммо нпзирФтимш чаро ки гўӣӣ бо дайгарӣаст . Мо ба абас машғӯлему аҷал сахт кӯшост . Натиҷаи некӯ равшанаст .

Мардумон , бадунё , чунон шутуронеанд ки пас аз расӣдани басари манзили чашми бароа сафарӣ дигаранд . Ва низ чунон шутурони бсроғи гиёҳии ҳамеи раванд ки дар пушташони найзаи дорӣ бкмин нишастааст .

Онон ки иморатиро бунён карданд , дариғо ки пеш аз харобии он худ аз дасти рафтанд .

На кушодаи дастии гштодаҳи дастон ҳифзашон кард ва на тавонгаронро тавонгарӣ рҳоӣӣ дод .

Оё назор ин гӯнаам бояд монад ки гўӣии шубон аз таби холҳои хеши масмӯмам сохтааст ?

Дар ҳоле ки бузургтарин дилхоҳам аз замона танҳо он бӯдааст ки шодмонаи бум на инки соҳиби ҷоҳу ҷалоли гирдам .

Низ на ин ки молӣ гирд кунам ё ба волоӣиҳо расм ва ё музд гирд кунам ё дониши биндўзм , ё ин ки чунон ноеи байни туҳидастӣ ва тавонгарӣу бадбахтӣу неъмати гоҳи бад-ӣни сӯи рӯм ва гоҳ бидон сӯ .

Чунон дил ба ишқ дод ки ошиқ шуд , ва он гоҳ ки ишқ аз он ӯ шуд , тоқаташ наёвард .

Вартаеро мавҷ пайдост ва дарун шуд ва аз онҷо ки тоқати нмидошти об ӯро бо худ барад .

АбўолФрҷи алии бен алҳусайн бен ҳинд аз адӣбон ва ҳакямонасту шаҳри зӯрӣ дар таърихи ҳкмоء аз ӯ ёд кард ва ин шеърро аз ӯ мутазаккир афтодааст :

Оилаи мандро бо волоӣиҳо чикор ? тктозон танҳо ба пеш меронанд . Хуршед аз он рӯ ки танҳост тамоми осмонро дар май навардад . Аммо ситора ӣ ҷаддӣ ки бенот алнъшро дар атроф хеш дорад , ҳамеша як ҷо мемонад .

Абуабдуллои алмъсўмии баннои бқўли шаҳри зӯрӣ аз фозилтарин шогирдони шайхи алрӣиси Абӯалии сино буд . Аз шеър ӯст :

Чунон ки ташнаро иштиёқи об хунакаст , марои иштиёқи ҳадис бхрдонаст ва ончунон ки шахсе аз бозгашти мусофираш шодмон шавад , аз мулоқоташони ббзмшони дилшоди ҳамеи гирдам .

Бо он ки аз васли хубрӯён маҳрӯм набудам , вақте зиборўӣии рӯмии марои бўсл хеш хонд ва гуфт : фидоят шавам , умеди васл ту дорам . Бигӯ бидонам аслат аз куҷост ? гуфтамаш рӯм .

Суқротро гуфтанд : ту подшоҳро хафифи ҳамеи шуморӣ . Гуфт : ман бар шаҳвату ғазаб мусаллатам ва он ду бар ӯ мусаллатанд . Аз ин рӯ , ӯ барда ӣ банда ӣ ман бишумор меояд .

Ганҷина ӣ мадҳи хешро дар роҳи ғунча ӣ даҳонаш иттифоқ кардаму тамомии маъонии ғарибро дар васфаш ба назм кашидам . Аммо ҳангомӣ ки музди онҳамаро бӯсае хостам , имтиноъ карду тағаззулам беҳуда монад .

Аз ӯ хабари хешонашро пурсидам , баргашт ва аз дидани чашми гирёнам бшгФт омад . Сипас гесуӣ чун машку сӯрат чун қамарашро нишонам дод ки ҳон : инак доӣии ману онк : бародарам .

Зиборхии гӯшвор бар гӯшаст ки рӯйиши надимро аз ҷому абриқ май бениёз месозад . Чаро ки ҷодӯӣ майу рангу мазааш , дар чашму симо ва даҳонаш якҷои ҷамъ шудааст .

Бтмъи салае мадҳатон гуфтаму ҷузи гуноҳу тъби насеи набардам .

Агар шуморо баҳри адӣбони сала Эй нест , охири аҷрат нигоришӣ диҳед ё куффора ӣ дурӯғӣ ки гуфтааст .

Басои мадеҳаи ҳоӣӣ чунон гул ки бо суруданашон дар васфи бахилони табоҳашон сохтаам .

Мадеҳаи ҳоӣӣ ки ҳангомӣ касе онро хонду мамдуҳро бинад , гуяд : чаҳ шоири дрўғгўӣӣ !

Ҳилолро ҳангомӣ ки абр пӯшоанда аст бигӯ : тақлиди он рӯй кардӣ ки маро иштиёқ ӯст .

Бишоратати бод ! пас рӯй пӯш аз худ баргир ва он кажиро ки дар худ дорӣ низ

Он гоҳ ки замонаи фурсатам ҳаме диҳад . « меҳ » дар роҳ доданами бахуди бухл май варзад .

Ва он замона ки « меҳ » рӯй хуш нишон медиҳад , замонаи бухл варзидан гирад .

Ҳар бор ки сухан аз сарманзил дилдор меояд , марои шавқи онкии бФроқм мубтало кард фузӯнӣ мегирад . Ростии мардумони сарманзили дӯст чаҳ некӯ мардумонеанд ! шавқи эшон маро чунон неи трошиаҳ ва назор сохтааст .

Ҳар гоҳ ки андакии ромиши ҳамеи гирам , шавқи эшон ъноми мураккабамро басӯиашон мекашад . Ва ҳар гоҳ ки парандае аз ҷо май ҷаҳд ё ба парвоз дар меояд ки бсрзминшон равад , бар он ҳасодат ҳаме кунам .

Ва дар дил орзӯ мекунам ки агар омол даст диҳад , мсоҳбтшонро бахт рӯзӣ кунад .

Умр дар таманноӣ висолашон бигузашту марои саодати висоли дасти надод .

Ёрон ! ишқи марои дигари миФзоӣид . Чаро ки ончии пас аз даврӣ шумо кашидам , маро кофӣаст .

Ёрон ! паймониро ки пеш аз фироқ бо ман бастед , биёад оред .

Ва онгуна ки ман шуморо ба ёд меоварам , бёдм оред . Инсоф нест ки маро фаромӯш созед . Ва низ аз дилдор ман пурсед ки маро ба кадомин гуноҳ ба ҷафои хеши мубтало сохтааст .

Онгоҳ ки аввалин хутути сипедиро бар мӯӣ хеш дидам ва донистам ки замони раҳил дар мерасад , гуфтам : дариғо , бпрўрдгори савганд ки ин сипедии нишона ӣ кафан ман тавонад буд .

Марои бмстии гуноҳии срзд . Маро бибахшоӣ ки бахшоиши сазовори тест .

Ҷавониро ки ҳангоми ҳушёрӣ низ хурдӣ нест , брончаҳ ки бмстӣ гуфтааст мгир !

Дӯстони ин рӯзгорро озмудаму давришонро ихтиёр кардам . Чаро ки агар неки бенгарӣ ҳамагӣ дӯстон ҳузуранду душманони ғиоб .

Длором бдидорм омад ва ман тамомии шабро бнзораҳ ӣ рӯйиш машғӯл будам . Саранҷом маро гуфт : агар шубони висолро бедор май Монӣ , шубони ҳиҷрро чигуна хоҳӣ хуфт ?

Ҷавонӣ аз дар даромад ,у бишорати гӯйони паймонаро бигардаш андохт . Гуворои боди бодае аз кафи оҳўўшӣ ки пеш аз он ки мастам кунад , масташ гаштаам .

Оҳӯи вшӣ ки тири мижааш бадалҳо ҳаме нишастау басои ошиқонро ки бедор нигоҳ дошта

Ҳои ёрон ! ҷомҳои гарон бурдоред , чаро ки онк муаззинаст ки такбир мегуяд .

Ҷомҳои гарони лабрез аз он пардагӣ насронӣон кунед ки васфаш ба нигориш наёяд . Ҳамон ки замонии маломатгар аз нӯшиданаш манъам карду шавқ ман бидон зиёдат шуд .

Маломатгар маро гуфт оё он ҷуръа ӣ мамнӯъро ҳаме нӯшӣ гуфтам балии ин мамнӯъро ҳамеи нӯшам , даст аз маломат бурдор чаро ки ман дар паймонаи он байнам ки туро диданаш мумкин нест , паймонае ки ман рӯҳи хешу надими худу тамомии мардумони рӯзгорро Фдоӣиши ҳамеи созам .

Субҳгоҳи фироқ , ҳангомӣ ки замони раҳили ёрон фароз омад , сахт ҳайрон мондам ,у ҷузи қатра ӣ ашкӣ ки бар чеҳра ам меғалтид , чизем намонад .

Ва он замон ки гиристан мерафт маро аз миёни барад , носеҳӣ маро гуфт : бошкҳои хеш раҳмат оварад , аз ин пас турои замони гиря эй фарох дар пешаст .

Дунёро сарзаниши оғозидм ва гуфтам то кӣ аз ғамоне ки сахтяш поёнӣ надорад , биринҷ андар бошам ? оё тамомии фарзандони алӣу мардумони шарифро боистӣ зиндагонии талху ногувор буд ?

Гуфто : эй писари ҳусайн ! аз ҳамон замон ки алии маро талоқ дод , шуморо ба тири душмании хеши нишона сохтаам .

Мо ҳамон касонем ки агар шмширҳоимон охта шавад , хӯн резаст .

Такяи гоҳашони кафи дстонмону ғилофашон сршоҳонаст .

Чашмони туро эй қотили ман , бар ман фазл бисёраст . Чаро ки аз ҷодӯии чашми ту ҷодӯгарии омухтам ва бо он забони рақибу маломатгарро брдўхтм .

Ёрон шуданду тӯмори бурдбории маро ҳиҷрашон дарнавардед .

Агар пас аз ҳиҷр , марои зиндаи бенанд , бкдом рӯй оё дидорашон кунам ?

Ва марои шармсории ҳамин бас ки гӯйанд ҳиҷрони мо бар ӯ коргар науфтод .