Овардаанд ки дар хуросони шайхӣ буд ва мурӣдӣ дошт ки номи он мурӣд , маҷди аддӣн буд , шайхи он мурӣдро бисёр бисёр дӯст медошт ва он мурӣди ҳам ба камоли салоҳи ороста буд , рӯзӣ аз он мурӣди шайхро ағбрӣ ба ҳам расед , онрўзи шайх дар мартаба ӣ ҷалол буду мартабаи ҷалолро парда ӣ истилои иҷлол , ғзбнок гуфт :
Бирав дар об ! яъне дар оби бимирӣ .
Қазоро чунон шуд ки шайх гуфта буд , чаро ки ин мурӣд бо ҷамъӣ аз ашрофу акобри хуросони мусоҳибат ва тараддуд менамӯд , қазоро шабии бахона ӣӣ рафт ки соҳиби он хонаи султони он малик буд ва он султонро писарӣ буд ҷоҳилу тунду шадид , дар он вақт ки мурӣд дохил шуд , султони зода бисёр маст буд фармуд ки то ӯро бигиранд , чун гирифтанд гуфт : ӯро дар дарёча об андохтанд ва касеро қудрат он набӯд ки манъи намояд , то онкии мурӣди шайх дар оби мард .
Чун субҳ шуд хабар аз барои шайх овараданд ки ё шайх ! маҷди аддӣн ки шумо ба сабаби ағброрӣ ки аз ӯ дар дил доштӣ ва ӯро дуо кардӣ ба сабаби дуои шумо дар оби марду дуо асар кард ! .
Шайх чун ин муқаддамаро шуниду сабаб дар оби мурдан ӯро фаҳмид барошуфт ва гуфт :
Хӯни маҷди аддӣни хӯни хуросон , хӯни маҷди аддӣни хӯни Ироқ , хӯни маҷди аддӣни хӯн Бағдодаст ва чун бағро гуфт ва хост додро бигӯед мурӣдии дигари даст ба даҳонаш ниҳод ва гуфт :
эй шайхи оламро хароб кардӣ ва чун бағ гуфт ва додаш монад , қадре нагузашт ки ногоҳ ҳлокўи хон пайдо шуду мувофиқи қавли шайх , Ироқу хуросонро қатл ва ом намӯд , ин ҳамаи харобӣу қатлу ғорат ба сабаби дуои шайх буд то бадоне ки мардони роҳ чунин бӯдаанд ва ту гумон бад мабар !
эй гурба ! ҳар гоҳ дар боби ин каромоти ҳарфӣ дорӣ бигӯ ! вале дарбора ӣ аҳли аллоҳи занн бад мабар , ман туро дӯст медорам ва абадан ту ба илми худ мағрур машав ва ба назари ҳақорат боишон мангар !
эй гурба ! чаро аз роҳи ъиноду лиҷоҷат берун наёмада бҷодаҳ ӣ мувофиқату мусоҳибат бо ман рафоқат ва рафтор накарда ва намекунӣ , бо вуҷӯди инки бисёр аз олами кашфу каромот баён карда ва мекунам , мъҳзо таъси намекунад !
Гурба гуфт :
эй мӯш ! ҳрзии ҳаётӣ бояд мартаба ӣ худро донад ва аз он таҷовуз накунаду асбоби зиндагӣ кардану молу ҳоли худро забту рабти намояд : май бояд фикрӣу таъаммулӣ ва тадбирӣ дошта бошад , хусусан ҳаргоҳ хоҳад дар дунё назд ақрабоу тайифа ӣ худ мумтоз гардад ва дар охират назд абноءи хеш бо амалу кирдори некӯ сарафроз бошад бояд ки шабу рӯз дар тафаҳҳусу таҷассусу аҳвол худ бӯда ва ғофил нашавад ва дар гуфтану шунидану нишастану бархестан ва хӯрдан ва ошомидан тааммул кунаду рӯзи буруз дар ончии шоиста ӣ ҳол ва мол бӯда бошад тадаббуру диққати намояду кирдори нолоиқро тарк кунад , ва ин ҳол касеро бошад ки дорои ақлу шуъӯру дарак ва фаросат бошаду ончӣ дар ҳама ӣ кутуб аз мувофиқу мухолиф мстўраст хориҷу берун аз ду ваҷҳ нест , ё банно бар ақласт ва ё бар қавл . Агар банно бар ақласт бояд ҳар чаҳ бинад ва башнавад аз рӯй камоли ақл дар он тааммулу диққати намояд , гоҳ бошад ки ақли худ бон шунида ва дида нарасад , лизо бояд аз олимон ба аҳволи рӯзгору замони астФсори намояд то хотир ҷамъ бошад зеро бисёр бошад ки чизе ба ақли мо ва шумо дуруст ояд влкн назд ақли ъқлоءи ғалат ва ботил бошад , ва гоҳ бошад чизе чанд дар назд мо ва шумо ғалату ботил вале назд ъқлоء дуруст ояд :
Мӯш гуфт :