Овардаанд ки гурба ӣӣ гузариш дар биёбоне афтод : ва дар он биёбони дучор ширӣ шуд , чун он шери гурбаро дид ӯро пеш талабеду меҳрбонӣ бисёр намӯду даст бар сару гӯш ӯ ҳаме молида ва гуфт : эй гурба ! ту аз абнои ҷинси моӣӣ - мо бойени шавкату қӯт ва ту бо тани заъифу нотавон , чунин миёбм ки бсбби озору азият банӣ одами бойени ҳоли расида ӣӣ ! он одам чаҳ қисм касеаст ки олам аз тазвир ӯ дар ранҷ ва ошӯбаст ? оҳ чаҳ Фоӣдаҳ агар касе аз банӣ одам бмн мерасед интиқоми туро аз ӯ мигрФтм . Аз қазо дар он асноءи ҳемаи кашӣ дар он биёбон буду ҳема ҷамъ мекард , шери назараши бони ҳема каш афтоду басари вақт ӯ равона шуд , чун бова расед бисёр хитоб ва итоб кард . Ҳемаи каши бечораи ларзону нолону мутафаккири мондау табари ҳемаи шиканиро аз дасти биндохт , ҳайрону саргардон бар ҷой худ бимонад . Шер гуфт : эй банӣ одам ! шумо оламро мусаххари худ гардонидаед , мағруру золиму ситамкор шудаед бнўъӣ ки яке аз абноءи ҷинси мо дар миёни шумо омадаи бойени сӯрату дараҷаи хафифу наҳиф шуда , ҳол мехоҳам чангол биндозаму шикаматро пораи пораи намоям вау саратро аз малики бадани бркнму ҷасадатро туъма ӣ рӯбоҳони ин дашту саҳрои намоям ки дигар касе аз банӣ одами ин қисм рафтор нанамояд ва бо мардуми барқату мудоро сулӯк кунад ! ҳемаи каш бечора гуфт : эй подшоҳи сбоъ ! вае паҳлавони олам ! агар бо ман аз рӯй ғазабу қаҳр сулӯк кунӣ туро паҳлавон нахонанд , магари достони паҳлавононро нашунида ӣӣ ки ҳар гоҳи муддаии хор ва залил бошад аз ӯ дар гузаштани камоли мардӣ ва мурувват бошад ? ва агар ҳам сабру ҳавсила ӣӣ дар гузаштан надошта бошад боз мардӣ онаст ки бова муҳлати ҳозири сохтан силаҳ дода то ки омодаи ҳарб ҷанг гардад , зеро шарт мардӣ нест куштани муддаиро бихбр ! . Шер гуфт : эй банӣ одам ! марои даст аз ту бардоштан маҳоласт , аммо муҳлати таҳия ӣ олот ҳарб медаҳум . Ҳема каш гуфт : эй шер ! асбобу олоти ҳарби ман дар хонааст ва ман дар ӣнҷои аслаҳа ӣ ҳарб надорам ва дар ин биёбон аз куҷо биоварам ? . Шер гуфт : бирав дар хонау аслаҳаро биовар ! . Пас аз шунидани ин сухан , ҳемаи каш бо худ гуфт : алҳмди ллаҳ , акнӯн шояд битавон ҷон аз дасти ин душмани хунхори бсломти барад ва ӯро бблои худ гирифтор кард . Баъд аз он бшир гуфт : митрсм ки бкмоли заҳмати бахонаи рафтау аслаҳа ӣ ҳарбро биоварам ва то баргардами ту рафта бошӣу саъии ман ботил гардад . Шер гуфт : баҳри сиға ӣӣ ки ту хоҳии маро қисм бидиҳ ки ман бҷоӣӣ нарӯм то ту бози гардӣ ! . Ҳема каш гуфт : эй шаҳриёр ! агар рости мигўӣӣу хоҳии хотири марои осӯдаи гирдоне бояд рухсати диҳӣ то ман дасту пои туро брисмони ҳемаи кашии бетонаи хорӣ ва ё дарахтӣ бабандам онгоҳ аз ақаб силаҳ бираваму баъд аз муроҷиати шуморо мурраххас намӯда бо ҳам набарди нмоӣим . эй шаҳриёр ! агар чаҳ ин сухану гуфтугӯи нисбати бшмои камол бе адабӣаст , аммо чун медонам ки шаҳриёри бкмоли муруввату мардӣ оростааст бинобарин густохӣ намудем , боқии ихтиёри дорӣ ! шер аз роҳи домяту ҳиўонитӣ ки дошт , пеш омад ва гуфт : эй банӣ одам ! мабодои бахотират чизе бирасад ки маро аз овардани силаҳи ту прўоӣӣ ҳаст , биёу марои баҳри қисм ки хоҳӣ бабанд ва зуд бираву аслаҳа ӣ худро биовар то бо ту муборизат кунему дасти баради нмоӣим . Борӣ , ҳемаи каш дар камоли тарсу бим пеш рафту брисмони ҳемаи кашии дасту пои шерро муҳкам бибаст , чун аз бастан фориғ шуд ва аз тпидн ва ларзидани бахуд боз омад табари ҳемаи каширо бардошта рӯй бшир овараду банноӣ задан намӯд , ҳар мартабаи шери миғриди ҳемаи каш дар кори табар задан буду аътноӣии бғридн ӯ надошт , то онкӣ шер гуфт : ончӣ дар боб банӣ одам шунида будам зиёда аз он мулоҳиза шуд ва дидам касеро дараку шуъӯру баёну қӯти таъвили қудрати муқовимату мубоҳиса бо толиб илм нест . Гурба гуфт : ин чунин ки сӯфияи бботни пери худ минознди толибони илми ҳам бшръу баракати ояту ҳадиси минознд . Магари ту эй мӯш ! нашунида ӣӣ мубоҳиса ӣ мӯътазилиро бо буҳлули доно ? мӯш гуфт : эй гурба ! агар баёни нмоӣӣ беҳтар бошад . Гурба гуфт :