Обидӣ аз қавми Исроилён
Дар ибодат буд рӯзону шубон
Рӯй аз лаззоти ҷисмии тофта
Лиззати ҷон дар ибодат ёфта
Қитъае аз арз буд ӯро макон
Каз сарой хулд медодӣ нишон
Сят обид рафт то чархи кабӯд
Бас ки будӣ дар рукӯъ ва дар суҷуд
Қудсе аз ҳол ӯ шуд бохабар
Кард андари лавҳи аҷр ӯ назар
Дид аҷрии баси ҳақиру баси қалил
Сар ӯро хост аз раби ҷалил
Ваҳй омад каз барои имтиҳон
Вақте аз авқот бо вай бигузарон
Пас ммсли гашти пеш ӯ малик
То кунад зоҳир , айёраш бар маҳак
Гуфт обид : кистӣ , аҳвол чист ?
Зонка бо ноҷинс , натавон кард зист
Гуфт : мардӣ , аз алойиқи руста Эй
Чун ту , дил бар қайди тоъати баста Эй
Ҳасан ҳолат дидаму ҳасани макон
Омадам то бо ту бошам , як замон
Гуфт обид : ореи ин манзил хуш аст
Лек бо вай , айби зиштӣ низ ҳаст
Айб он бошад ки он зебои алаф
Худбахуд , сад ҳайф мегардад талаф
Аз барои раб мо набӯд ҳмор
Ин алафҳо то чарад фасли баҳор
Гуфт қудсӣ : чунки бишунид ин мақол
Нест рабатро харӣ , эй бе камол
Буд мақсӯди малик , аз ин калом
Нафии хари андари хусӯси он мақом
Обид ин фаҳмид , яъне нест хар
На дар ӣнҷо ва на дар ҷой дигар
Гуфт : ҳошо ! ин сухани девонагон
Ин чунин берабт омад бар забон
Пеш ҳар сабза , харӣ ме доштӣ
Хуш буд то дар чаро багумоштӣ
Гар набӯдӣ хар ки инҳоро чаред
Ин алафҳоро чаро май офарид ?
Гуфт қудсӣ : ҳаст хар , неи халқ ро
Ҳақи муназзаҳ аз сифоти халқ ро
Пас малик , ҳрдми сад истиғфори барад
Гарчи вайро ноқису ҷоҳили шимурд
Бо вуҷӯди нафии иқрори вуҷӯд
Чун ълФхўорш тасаввур карда буд
Бетаҷориб , аз киёро илм нест
Каз алаф ҳайвон тавонад кард зист
Ҳон , таъаммул кун дар ин нақли шариф
Ки дар он пинҳон буд сари латиф
Обиди аввал дар миёни халқ буд
Касби одоб ва ибодат ме намӯд
Варна , чун донад ибодат чун кунад ?
Бар чаҳ миллати тоъат бе чун кунад
Дар авони хилтаро халқи ҷаҳон
Дида буд ӯ , ончии дидаи дигарон
Баъд аз он кард ӯ таҷарруди ихтиёр
Чун надида ба зи тоъат , ҳеҷ кор
Буд ақлаши фосиду ноқис вале
На фасоди зоҳиру нақси ҷлӣ
Марди обид , дидаи бади харро басӣ
Ҳар якеро лек дар даст касе
Гуфт : инҳо худ ҳама , аз мардум аст
Ҳар як аз саъй худ оварда ба даст
Молики малики омада ҳар кас ба ақл
Дар тамассук , дасти моро нест дахл
Чун шуд инҳо ҷумлаи малики дайгарӣ
Пас набошад , ҳазрати рабро харӣ
ӯ надониста ки кул аз ҳақ буд
Ҷумларо ҳақи молики мутлақ буд
Ҳар киро мулкӣаст , аз абноء ӯст
Ҳар киро молист , аз аътоء ӯст
Назъу аитоиш ба вифқ ҳикмат аст
Ҳар киро гуҳи иззату гуҳ зиллат аст
Ҳар куҷо бошад вуҷӯди хар ба кор
намекунад эҷод , аз як то ҳазор
Ҳарчӣ хоҳад мекунад , пайдо бикун
Беалоҷу олати ҳарфу сухан
Ақли обидро чу ин ирфон набӯд
Бо малик кард ончунон гуфту шунӯд
Ҳон ! маханд эй нафас бар обиди зи ҷаҳл
Ҳон , мадони растани зи нақси ақли саҳл
Дар камӣни худ нишинӣ ,гар дамӣ
Хешро бинӣ кам аз обиди ҳаме
Гар ту ин амволи донеи моли раб
Баҳр чаҳ дар ғасби дорӣ , рӯзу шаб ?
Гар буд дар ақди қалбат онкӣ нест
Мол , ҷузи моли худо , пас зулм чист ?
Ончии дории моли ҳақи доне агар
Пас ба чашми орият , дар ваии нигар
Зон ба ҳар ваҷҳе ки хоҳии нафъи гир
Дода баҳри интифоъ , ӯро мъир
Лек на ваҷҳе ки молик наҳй кард
То шӯй аз хиҷлати он , рӯй зард
Гар накардӣ ин лавозимро адо
Даъвии малзум кардан , дони хато
Обиди андари ақл , гарчи буд суст
Буд ихлосу ибодоташи дуруст
Кони малик , то он замон омад падед
Иллати нуқсони аҷр вай бидид
То ки охир , дар хилоли гуфтугӯ
Кард истинботи заъфи ақл ӯ
Ҳаст дар ақли ту низ ин ихтилол
Нафй хар кард ӯ зи ҳақ , ту нафии мол
Дар ту оё ҳаст ихлосу амал ?
Пас чаҳ хндӣ бар вай эй нафаси дағал !