Абӯсаид ки ӯрост ахтари масъӯд

Ба авҷи иззат чун шамси тобноку ҷлӣ

Ҳусайни исму ҳасани расми он ки тинат ӯ

Худ аз азал бсрштаҳаст бо влои алӣ

Ба ҷон ӯст мураккаби саодати абадӣ

Ба зот ӯст мухаммири шарофати азалӣ

Хдоигоно эй он ки дар ҷамоли вкмол

Ба асри хеш кунун бешабиҳ ва бе бадалӣ

Фурӯғи дидаи мулкӣу дӯдаи шарафӣ

Чароғи дидаи маҷдӣу дидаи дувалӣ

Шунидаам яке аз шоирони сутӯдаи ту ро

Ки корҳо ҳамаро мекунӣ ту зибри ҷлӣ

Ҳамора кам маҳаллӣ боядат бад-ӣни ашхос

Ки нест чораи эшон бғир кам маҳаллӣ

Хдоигоно аз ман бигӯ ба он шоир

Ки гуфта буд : мар ӯро на қайиӣ на вале

Маро валеаст вале худоу ҳуҷҷати аср

Марост қайиу қиўм , раби лами излӣ

зи баъди лутфи худоу аъиммаи атҳор

Марои ту қиблаи умеду каъбаи ?умла

Балӣ агар назарӣ бояд аз эмоми маро

Ба ту кунанд ҳўолт ки холӣ аз халалӣ

Ба ҳақи холиқи яктои ҳрон ки хасм ту шуд

Ду то шавад қадаш аз зарби зулфиқори алӣ