Дар хиёбони боғ , фасли баҳор

намечамед он гурози пасти шиор

Булбулӣ чанд аз қафои гуроз

Бар сари шохи гули мдиҳи тароз

Гуҳ ба баҳри тавилу гоҳи хафиф

намесурӯданд шеърҳои латиф

Дар қафои гурози худкома

Ин чакомаи сурӯдии он чома

Он яке нағма муғоне дошт

Ваон дигар лаҳн хусравоне дошт

Мурғакони гуҳ ба шохаи гоҳ ба соқ

Мтрнм ба шеваи ушшоқ

Гуҳи зи гулбун ба хоки ҷустандӣ

Ки ба зери стоки ҷустандӣ

Хӯки нодон ба одати ҷҳол

Шудаи сархуш ба нағмаи қўол

Дам ба таҳсинашони бҷнбондӣ

Гӯш во кардӣу бхўобондӣ

Низ гоҳе сиррӣ такон додӣ

Хубрагиҳои худ нишон додӣ

Мурғакон лек фориғ аз он роз

Бениёз аз қабулу ради гуроз

Зон ба дунбол ӯ равон буданд

Ки фақирон гуруснагон буданд

ӯ даридӣ ба гази хеши замин

То хӯрд бехи лолау насрин

Ва омадӣ зон шёрҳоши падед

Карамҳоӣ латиф , зарду сифед

Булбулони ризқ хеш ме хӯрданд

Ҳама бар хӯк чошт ме карданд

Ҷоҳилоне ки гаштаанд азиз

На ба ҳақи бал ба нешу нохуни тез

Пешашони мурғакон тарона кунанд

То ки тадбири об ва дона кунанд

Хӯки нодон ба лолаи зори андар

Марзҳоро намӯда зеру зибр

Луқмаҳоӣ калони барангезад

Хурдаҳоӣ аз он фурӯи резад

Мурғакони хурдаҳоаш чина кунанд

Вази паии кӯдакон ҳазина кунанд

Нағма хонон ба буии чинаи чмон

Нағмаҳоашон мдиҳи муҳташамон

Ҳмқои он ба риш ме гиранд

Вази каромот хеш ме гиранд

Лек ғофил ки ҷуз чарандӣ нест

Ғайри афсӯс ва решхандӣ нест