эй мояи иззат эй саодат !

Аз баҳр худо бигӯ куҷое

Морост ба ту басии ародот

Чунаст ки назд мо ниёе

Шуд хиттаи мағриб аз ту пари нур

эй чашмаи нури кирдигорӣ

То чанд дар ин шубони диҷўр

Мо машриқёни кашеми хорӣ

Ман нури саодатам , чаҳ хоҳӣ

Вондри талабам чаҳ мекунӣ ҷаҳд

Дар ҷумла ҷаҳон марост шоҳӣ

Ҳар давра ва ҳар замон ва ҳар аҳд

Афсӯс аз инки аҳли дунё

Кӯранд ва маро наме шиносанд

Ман зоҳир ва ин гуруҳи аъамӣ

Андари талабам дар илтимосанд

Брнўъ башар нагашта мафҳум

Маънои саодати башари ҳеҷ

Гӯйанд саодатаст маъдӯм

Як фирқаи вФрқаҳи дгрҳич

Дар ғарб , саодатаст қӯт

Аз тӯбу туфангу ҷяши ҷаррор

Дар шарқ , ибодату риёзат

ё меҳтарӣу зёъ бисёр

Ноёфта зу хабари саодат

Ҳаркас ба саодатӣаст пидром

Зоҳир май гашт агар саодат

Бадбахти нмондии андари айём

Анвор саодатаст пинҳон

Бадбахтии одамӣ аз онаст

Дар айни хушӣ буд фаровон

Хушбахт , ки дасту лаби кзонст

Гар хоссаи ғарби нестӣ , ҳаст

Равшани з чаҳ ғарбу шарқи торӣ

Машриқ ба муғоки тираи пои баст

Мағриб зада бар фалаки иморӣ

Як чанд зи шарқ , ғарб шуд хор

Бар ғарб расед ҷавру бедод

Вази фитнаи ғарбёни хунхор

Як чанд бирафт шарқи барбод

Аз сар бунаед ҷаҳлу авҳом

Кушед ба илму санъати нав

Икрнг шаванду рости фарҷом

Чун порсиён ба аҳди хусрав

Шояд ки дарин замонаи танг

Як бор дигар диҳед ҷавлон

Бар шарқ расад ҷалолу фарҳанг

Бар ғарби нифоқу кизбу бӯҳтон