Амири шаҳоби аддавла , разии аллоҳи анҳу , чун аз домғон бирафт , нома ҳо фармуд сӯии сипоҳи солори хуросон , ғозии ҳоҷибу сӯии қазоау аъёну раису уммол ки « вай омад ва чунон бояд ки корҳо сохта бошанду ҳоҷиби ғозӣ ки асарӣ бидон некуӣ аз вай зоҳир гаштааст ва хидматӣ бидон тамомӣ карда , смртии сахт бо ном хоҳад ёфт , бояд ки бхдмт ояд бо лашкарҳо , чаҳ онкӣ бо вай буданд ва чаҳ онкӣ ба навай фароз овардааст , ҳамаи ороста бо силаҳи тамом . Ва дониста ояд ки он касонро ки ба навай исбот кардааст , ҳам бар он ҷумла ки вай дидааст ва кардааст , бдоштаҳ ояд ва навохт ва зёдтҳо бошад ; ва алафҳо ки уммолу раисро бояд сохт , донем ки омодааст ва агар дар чизе халаласт , базӯдӣ дар бояд ёфт ки омадан мо сахт наздикаст » чун номаҳо дррсиди бохилтоши мсръ , ҳоҷиби ғозӣ ва дигарон корҳо бҷдтр пеш гирифтанду ончии носохта буд , бтмомии бсохтнд ва ҳар такаллуф ки гумони гашти аҳли силаҳ биҷой овараданд .

Ва амири масъӯди брўстоӣ Байҳақ расед дар змони саломату нусрату ғозии сипоҳи солори хуросони бхдмт истиқбол рафт бо бисёр лашкару зинатӣу аҳбтии тамоми бсохт .

Амир бар болои боистоду ғозӣ пеш рафт ва се ҷои замин бӯса дод . Амир фармуд то ӯро каромат карданд ва бозу гирифтанд то фароз омаду рикоб амир бабўсед . Амир гуфт : ончӣ бар ту буд кардӣ , ончии моро мебояд кард , букунем . Сипоҳи солории додеми турои имрӯз , чун дар змони саломат бншобўр расем , халъати бсзо фармӯда ояду ғозии се бори дигари замин бӯса доду сиёҳи дорони асби сипоҳ солор хостанду брншонднду давр аз амири боистоду нақибонро бихонад ва гуфт : « лашкарро бояд гуфт то бтъбиаҳ даройанд ва бигузаранд то худованди эшонро бибинаду мақдамону пеши равони некӯ хизмат кунанд . » нақибон битохтанд ва огоҳ карданд ва бигуфтанд ва овозҳои буқу дуҳулу наъраи мардони бхости сахти бқўт . Ва нахусти ҷнибтон бисёр бо силаҳи тамому бргстўону ғуломони сохта бо аломатҳоу мтрдҳоу хайли хосса ӯ бисёр савору пиёда ва бар асари эшон хайли як як сарҳанг меомад сахти некӯу тамоми силаҳу хайл хайл мегузашту сарҳангони замин бӯса медоданду мёистоднд . Ва аз чоштгоҳ то намози пешин рӯзгор гирифт то ҳамагон бигузаштанд . Пас амири ғозии сипоҳи солорроу сарҳангонро бнўохт ва никўӣӣ гуфт ва аз он боло баранду бхимаҳ фурӯд омад .

Ва дигар бора барнишасту қасд шаҳр карду масофати се фарсанг буд , миёни ду намоз ҳаракат карда буд ва бихобгоҳ [ бшҳр ] омад ва дар шаҳри ншобўри бас кас намонда буд ки ҳамаи бхдмти истиқбол ё назора омада буданд ва дуо мекарданд ва қирон хонон қирони ҳамеи хонданд . Амир , разии аллоҳи анҳу , ҳар касро аз аъён некуӣҳо мегуфт хоссаи қозии эмоми соидро ки устодаш буд . Ва мардумони бад-ӣни малик ташна буданд , рӯзӣ буд ки кас монанди он ёд надошт . Ва чун бикрона шаҳр расед , фармуд то қавмро бозгардонеданд ва пас сӯии боғ шодёх кашиду бсъодт фурӯд омад даҳуми шаъбони ин сол . Ва банноҳои шодёхро бФршҳоӣ гӯногӯн биёроста буданд ҳама аз он вазири ҳснк , аз он фаршҳо ки ҳснки сохта буд аз ҷиҳати он банноҳо ки монанди он кас ёд надошту касоне ки онро дида буданд , дар ӣнҷои нбштм то маро гувоҳӣ диҳанд .