Ҳикояти амири одили сбктгин бо оҳӯии модау бача ӯу тараҳҳум кардан бар эшону хоб дидан
Аз абди алмалики муставфӣ ба баст шунидам ҳам дар санаи хумсину арбъмоӣаҳ - ва ин озод - марди мардӣ дабирасту мақбули алқўлу бакори омада ва дар истифои оятӣ - гуфт : бидон вақт ки амири сбктгин , разии аллоҳи анҳу , баст бигирифт ва боитўзён барофтоданд , заъимӣ буд ба ноҳити ҷолқон , вайро Аҳмад бўъмр гуфтандӣ , мардии перу Садиду тавонгар . Амири сбктгини вайро бипасандед аз ҷумлаи мардуми он ноҳиту бнўохт ва ба худ наздик кард . Ва эътимодаш бо вай бидон ҷойгоҳ буд ки ҳар шабии мар ӯро бхўондӣ ва то дерии наздики амир будӣ . Ва низ бо ваии хилват ҳо кардӣ шодӣу ғам ва асрор гуфтӣ . Ва ин пери дӯсти падари ман буд , Аҳмади бӯи Носири муставфӣ . Рӯзӣ бо падарам мегуфт - ва ман ҳозир будам - ки амири сбктгин бо ман шабӣ ҳадис мекарду аҳволу асрор [ ва ] саргузаштҳои хеш боз менамӯд .
Пас гуфт : пештар аз онкии ман ба ғазнӣни афтодам , як рӯз барнишастам наздики намози дигар ва ба саҳро берун рафтам ба Балх ва ҳамон як асби доштаму сахти тизтгу даванда буд , чунонкӣ ҳар сайд ки пеш омадӣ , бознрФтӣ . Оҳӯе дидам модау бача бо вай . Асбро барангехтаму нек неру кардаму бача аз модар ҷудо монад ва ғамӣ шуд . БгрФтмш ва бар зини ниҳодаму бозгаштам ,у рӯзи наздики намози шоми расида буд . Чун лухтии брондм , овозӣ ба гӯш ман омад . Боз нагиристам , модари бача буд ки бар асар ман меомаду ғаривӣ ва хўоҳшкӣ мекард . Асби баргардонедам ба тамаъи онкии магари вайро низ гирифта ояд , ва битохтам , чун бод аз пеш ман бирафт . Бозгаштам , ва ду се бор ҳамчунин меафтод ва ин бичоргк меомад ва менолид то наздики шаҳри расидам , он модараш ҳамчунон нолон нолон меомад дилам бсухт ва бо худ гуфтам : азин оҳӯи барра чаҳ хоҳад омад ?
Барин модари меҳрбони раҳмат бояд кард . Бачаро ба саҳрои андохтам , сӯй модар бадвед ва ғарив карданд ва ҳар ду бирафтанд сӯии дашт . Ва ман ба хонаи расидам , шаби торик шуда буду асбам беҷӯ бимонада , сахти танг дил шудам ва чун ғамнок дар всоқ бихуфтам . Ба хоб дидам пермардиро сахти фараи манд ки наздик ман омад ва маро мегуфт : « ё сбктгин , бдонкаҳи он бахшоиш ки бар он оҳӯӣ мода кардӣ ва он бчгки бадви боздодӣу асби худро беҷӯ яла кардӣ , мо шаҳриро ки онро ғазнӣн гӯйанду зоўлстон ба туу фарзандони ту бахшидем ; ва ман расӯли офаридагорам , ҷли ҷалолау тақаддусати асмоؤаҳу лои илоҳи ғайра . » ман бедор шудаму қавии дили гаштам ва ҳамеша азин хоб ҳаме андешедам ва инак бад-ӣни дараҷаи расидам . Ва яқин донам ки малик дар хонадону фарзандон ман бимонад то он муддат ки эзад , ъззкраҳ , тақдир кардааст .
Ҳикояти Мӯсои пайғамбар , алайҳи ассалом , бо барраи гўспнду тараҳҳум кардани вай бар вай чун пери ҷолқонии ин ҳикояти бикрад . Падарам гуфт : сахти нодиру некӯ хобӣ бӯдааст , ин бахшоишу тараҳҳум кардан бас некӯаст , хосса бар ин безабонон ки аз эшон ранҷӣ набошад чун гурба ва монанди вай , ки чунон хондам дар ахбори Мӯсо , алайҳи ассалом , ки бидон вақт ки шабоне мекард як шаби гўспндонро сӯй ҳзираҳ меронад , вақти намоз буду шабии торику борон ба неру омадӣ ; чун наздик ҳзираҳ расед барра ӣӣ бигурехт , Мӯсо , алайҳи ассалом , танг дил шуд ва бар асар вай бадвед бар он ҷумла ки чун дарёбад , чӯбаш бузанд . Чун бигирифташ , дилаш бар вай бсухт ва бар канори ниҳоди вайроу даст бар сари вай фурӯд оварад ва гуфт « эй бечораи дарвеш , дар пас бимӣ на , ва дар пеши умедӣ на , чаро гурехтӣу модарро яла кардӣ ? » ҳарчанд ки дар азали рафта буд ки вай пайғамбарӣ хоҳад буд , бад-ӣни тараҳҳум ки бикрад , набувват бар ваии мустаҳкам тар шуд .
Ин ду хоби нодир ва ин ҳикояти бознамудам то дониста ояд ва муқарар гардад ки ин давлат дар ин хонадон бузург бихоҳад монад рӯзгори дароз , пас бирафтам басари қисса ӣӣ ки оғоз карда будам то тамом гуфта ояд .