АлмшоФҳаҳи алаввалӣ
« ё ахӣу Муътамидӣ , абои алқосми иброҳӣми бен абди аллоҳи алҳсирӣ , атоли аллоҳи бқоءк , чунон бояд ки чун бмҷлси хони ҳозири шӯй , саломи мо бар сиблати таъзиму тўқир ба ваии расонӣ ,у тазкира ӣӣ ки бо ту фиристода омадааст тўдду таъаҳҳудро , сабукии он бознамоӣ ҳарчӣ некӯтар ва бигӯе ки нигоҳ дошт расмро ин чизи ҳақир фиристода омад ва бар асари узрҳо хоста ояду сазоӣ ҳар ду ҷониби мҳодот ва млотФот намӯда шавад . Ва пас бигӯе ки хон донад ки имрӯзи мардуми ду иқлӣми бузург ки зери фармони мо ду соҳиб давлатанду бегонагони давру наздик аз атрофи чашм ниҳодаанд то дар миёни мо ҳосили дӯстӣ бар чаҳ ҷумла қарор гирад , то чун [ ҳоли миён ] хонадонҳо ки бҳмди аллоҳ якеаст дар ягонагӣу улфат мؤкдтр гардад , дӯстони мо ва муслеҳон бидон шодмона гирданд ки рӯзгори бأмну фироқи дил карона хоҳанд карду душманону муфсидони ғамгину шикаста дил шаванд ки муқарар гардад эшонро ки бозори эшон косад хоҳад буд . Пас некӯтару писандида тар онаст ки миёни мо ду дӯст аҳдӣ бошад дуруст ва ақдӣ бидон пайваста гардад аз ҳар ду ҷониб , ки чун васлат ва омехтагӣ омад , гуфт вгўиҳо кӯтоҳ шаваду бозори мазрабону муфсидон косад гардаду душманон ҳар ду ҷониб чун ҳоли як дилӣ ва як дастӣ мо бидонанд , дандонҳошон кунад шавад ва бидонанд ки фурсатӣ натавонанд ёфту бҳичи ҳол бмрод натавонанд расед , аз он ҷиҳат ки чун дӯстии мؤкди гашт , бидонанд мусоидату мувофиқат ҳар ду ҷониб : аз вилоятҳои нави бадаст овардану ғзўҳои боному дурдаст кардану равони подшоҳони гузашта , разии аллоҳи анҳуам аҷмъин , шод кардан ки чун мо суннати эшонро дар ғзўҳо тоза гардонем , аз мо шодмона шаванду баракоти он бмоу бФрзндони мо пайваста гардад .
« ва чун ин фасл тақрир карда шаваду хон нишот кунад ки аҳд баста ояд , ваъдаи бастонеи рӯзӣ ки савоб дида ояд андари он аҳд бастан . Ва пас дрхўоҳӣ то аъёну муътамадони ҳашами он ҷониби Кариму Аммону бародарону фарзандон , адоами аллоҳи тأиидҳм , бо аъёни қазоау уламои бмҷлси хон ҳозир оянд ва ту онҷо рӯйу қозии бӯи тоҳирро бо худ онҷои барӣ ва насахт аҳднома ки дода омадааст , арза кунӣ то шароит муқарар гардад ва бигӯе ки чун ин аҳд карда ояду расӯлони он ҷониби мҳрўс ки дар суҳбати шумо гусел кунанд , бадаргоҳ мо расанд ва моро бибинанд , мо низ аҳд кунем бар он насахт ки мо дар - хостаем ва бо шумост , чунонкии андари он зёдтӣ ва нақсоне науфтад . Ва албата набояд ки аз шарти аҳдномаи чизеро тағйир ва табдил уфтад , ки ғарази ҳама салоҳаст . Ва бъиб надоштаанд дар ҳеҷ рӯзгор ки андари чунин корҳои бузург бо ном алҳоҳ кунанд , ки аҳд ҳарчанд дурусттар некӯтару бофоидатар . Ва агар Муътамидӣ аз он ҷониб дар бобӣ аз он абвоб суханӣ гуяд аз он некӯтар , бишинавӣу баҳақи ҷавоби диҳӣу мунозира ӣӣ ки бояд кард бемуҳобо бикунӣ , ки ҳукми мшоҳдт туро бошад онҷо ва мо бидонча ту кунӣ , ризои диҳем ва савоб дид туро имзо фармойем . Аммо чунон бояд ки ҳарчӣ бидон иҷобат кунӣ , ғзозтии биҷой малик бознагардад . Ва агар масъалатӣ уфтад мушкилтар ки туро дар он таҳайюрӣ афзоед ва аз мо дар он боб мисолӣ наёфта бошӣ , асттлоъи раъй мо кунӣу нома ҳо фиристӣ бо қосидони мсръ то он масаъларо ҳал карда ояд ки ин корӣ бузургаст ки мепайваста ояду бики маҷлис ва ду маҷлис ва бештар бошад ки рост нашавад ва тараддудҳо уфтад , ва агар ту дайртар бадаргоҳи рисӣ , раво бошад , он бояд ки чун ӣнҷои рисӣ , бо кории пухта бозгашта бошӣ , чунонкӣ дар он боз набояд шуд . Ва чун кори аҳд қарор гирад , қозӣ , адоами аллоҳи саломата , аз хон дархоҳад то он шартҳоу савгандонро ки дар аҳдномаи набишта омадааст бтмомӣ бар забон баранд бмшҳди ҳозирон ,у эҳтиётӣ тамом карда ояд то бар муқтазои шаръи аҳд дуруст ояд , ва пас аз он аъёни шҳодот ва хатҳои худ бидон нависанд , чунонкии расм рафтааст .
« ва пас аз аҳд бигӯе хонро ки : чун кории бад-ӣн некуӣ бирафту баракоти ин аъқобро хоҳад буд , моро раъй афтодааст то аз ҷониби хони ду васлат бошад яке баноми мо ва яке баноми фарзанди мо , абӯи алФтҳи мўдўд , доми таъӣда , ки меҳтари фарзанди мосту баъд аз мо вале аҳди мо дар малик вай хоҳад буд . Он вадиат ки баноми мо номзад кунанд аз фарзандону сарпӯшидагони кроӣм бояд ки бошад аз он хон ,у дигари вадиат аз фарзандони амири фарзанди бғротгин ки вале аҳдаст . Аммо чунон бояд ки ин ду Кирима аз хотунон бошанд Карими алтрФин . Агар бинад хон ва моро бад-ӣн иҷобат кунад , чунонкӣ аз бузургии нафасу ҳиммати бузургу самоҳати ахлоқ вай сазад - ки бҳичи ҳол раво набошад ва аз мурувват насазад ки моро андарин рад карда ояд - муқарар гардад ки чун моро бад-ӣн иҷобат кунад , бидонча ӯ илтимос кунад , иҷобат тамом фармойем то ин дӯстии чунон мؤкд гардад ки замонаро дар кушодани он ҳеҷ таъсир намонад . Ва чун иҷобат кунад - ва донам ки кунад ки дар ҳамаи аҳвол бузургӣ нест ҳамтоаш - рӯзи дигарро ваъдаи бастоне ки дар он рӯзи ин ду ақди бмборкӣ тамом карда ояду қозии бӯи тоҳирро бо хештани барӣ то ҳар ду ақд карда ояду ваии ончӣ воҷибаст аз аҳкому арқони биҷои орад . Ва меҳри он ду вадиати ончии баном мо бошад панҷоҳ ҳазор динор ҳриўаҳ кунӣу меҳри дигари баноми фарзанди сӣ ҳазор динори ҳриўаҳ . Ва чун аз маҷлис ақд бозгардӣ , нисорҳоу ҳадяҳо ки бо ту фиристода омадааст , бифармое хозинонро ки бо тавонад то бибаранд ва таслим кунанд аз он хон ва вале аҳду хотунону модарони ду вадиат ва аз он Аммону хешовандону ҳашам , адоами аллоҳи тأиидҳму сёнаҳи алҷмиъ , чунонкӣ он насахт ки дорӣ бидон нотиқасту узрӣ ки бояд хост бихоҳӣ ки ончии имрӯзи бъоҷли улҳоли фиристода омадааст нисорӣ аст нигоҳдоштан расми вақтро , ва чун маҳдҳо фиристода ояд то бмборкии вдоиъи биоранд , ончии шарт ва расм онаст бсзоӣ ҳар ду ҷониб бо маҳдҳо бошад ; то акнӯн бичишам ризои бад-ӣни тазкира ҳо нагириста ояд .
« ва пас аз онкии ин ҳолҳо карда ояду қарор гирифта бошад , дастурӣ бозгаштани хоҳӣу расӯлонро ки номзад кунанд бо хештани оре то чун дар змони саломати ҳамагон бадаргоҳ расанд , мо низ иқтидо бахон кунему ончӣ воҷибаст дарин абвоб ки бзёдти дӯстӣ ва мувофиқат бозгардад баҷои орем , ани шоءи аллоҳи таъолӣ . »