Зикри алқбзи алии арёрқи алҳоҷби соҳиб ҷяш илоҳанду Киеви ҷирии злки илои ани қатли болғўр , раҳмаи аллоҳи алайҳ
Биоварадаам пеши азин ҳоли арёрқи солори Ҳиндӯстон дар рӯзгори амири Маҳмӯд , разии аллоҳи анҳу , ки бод дар сари вай чигуна шуд то чун ним осӣ гирифтанд ӯро ; ва дар малики Муҳамади худ тани фарои эшон надод , ва дарин рӯзгор ки хоҷаи бузурги Аҳмади ҳасани вайро аз Ҳиндӯстони бача ҳиялат баркашид ва чун амирро бидид , гуфт « агар Ҳиндӯстон бакораст , набояд ки низ арёрқ онҷо шавад » ва омадани арёрқ ҳар рӯзи бадаргоҳ бо чанд мартабаи дору спркш бо ғозии сипоҳи солори бикҷоу душвор омадан [ бар ] падарёну Маҳмӯдёни тақаддуму тбтри ин ду тан ; ва чун ҳоли барин ҷумла буд ки ин ду муҳташами арёрқу ғозиро касе ки азу тадбирӣ ояд , набӯд ва ин ду сипоҳи солорро ду кадхудои шоистаи дабири пешаи гарм ва сард чашида на - ки пайдост ки аз Саиди сарроф ва монанди ваии чокар - пешагони хомли зикр кам моя чаҳ ояд ,у таркони ҳамеи гирди чунин мардумон гирданд ва оқибат нанигаранд то ночор халал биафтад ки эшонро тҷрбтӣ набошад , ҳарчанд бетони хеши корӣ ва сахӣ бошанд ( )у таҷаммул ва олат доранд , аммо дар дабирӣ роҳ набаранду имрӯз аз фардо ндонанд - чаҳ чора бошад аз афтодани халал ? Маҳмӯдён чун барин ҳол воқиф шуданд ва рахна ёфтанд , бдонкаҳи ин ду танро пои кашанд , бо якдигар дар ҳиялат истоданд то ин ду солорро чигуна Фрўбрнд .
Ва қазои барин ҳолҳо ёр шуд ; яке онкии амири ъбдўсро Фрокрд то кадхудоёни эшонро Бифрефт ва дар ниҳони бмҷлс амир овараду амири эшонро бнўохт ва умед дод ва бо эшон биниҳод ки анфоси худовандони худро мешимуранд ва ҳарчӣ равад бо ъбдўс мегӯйанд то ваии бозмеи намояд . Ва он ду хомли зикр кам моя фирефта шуданд бидон навохтӣ ки ёфтанд ва ҳаргиз бихоб надида буданд ; ва надонистанд ки чун худовандон эшон барофтоданд , азли ман алнълу ахси ман алтроб бошанд ва чун тавонистандӣ донист ? ки на шогирдӣ карда буданд ва на кутуби хонда . Ва ин ду мард бркор шуданд ва ҳарчӣ рафт дурӯғу рост рӯй мекарданд ва бо ъбдўс мегуфтанд ,у амир аз ончӣ мешунид , дилаш бар арёрқи гарон тар мешуду ғозӣ низ лухтӣ аз чашм вай меафтод . Ва Маҳмӯдёни фарохтар дар сухан омаданд , ва чун пеши амири азин абвоб чизе гуфтанду вай май шунӯд , дар ҳиялат истоданд ва бар он биниҳоданд ки нахусти ҳила бояд кард то арёрқ баруфтад ва чун барофтоду ғозӣ танҳо монад , мумкин гардад ки вайро бртўоннди андохт . Ва Маҳмӯдёни лухтӣ хабар ёфтанд аз ҳоли ин ду кадхудоӣ - ки дар шароб лофҳо зада буданд ки « эшон чокарон султонанд » - ва биҷой овараданд ки эшонро Бифрефтаанд , оғозиднди эшонро навохтану чизеи бахшӣдану брншондн ки « агар худовандонишон набошанд , султони эшонро корҳои бзрк фармоед . »
Ва дигари офат он омад ки сипоҳи солори ғозии грбзӣ буд ки Иблис , лаънаи аллоҳ , ӯро ришта брнтўонстӣ тофт . Ваии ҳаргиз шароб нахурда буд ; чун комҳо бҷмлаҳ ёфту қФизш пар шуд , дар шароб омад ва хӯрдан гирифт . Ва амир чун бишунид , ҳар ду сипоҳи солорро шароб дод ,у шароби офатӣ бузургаст , чун аз ҳад бугзарад , ва бо шароби хўоргони ифроткунандагон ҳар чизеи тавон сохт . Ва оғозед ғозии бҳкми онкии сипоҳи солор буд лашкарро навохтан ва ҳар рӯзи фавҷиро бахонаи боздоштану шароби васлат додан ,у арёрқ назд вай будӣу вай низ меҳмон ӯ шудӣ ва дар ҳар ду маҷлис чун шароб неру гирифтӣ , таркони ин ду солорро бтркии стўдндӣу ҳоҷиби бузурги блготгинро мхнси хондандӣу алии дояро модау солори ғуломони сароеро - бгтғдӣ - кӯру ланг . Ва дигаронро ҳамчунин ҳар касеро айбӣ ва сиқтӣ гуфтандӣ .
Аз [ бӯ ] абд аллоҳ шунидам ки кадхудои бгтғдӣ буд , пас аз онкии ин ду сипоҳ солор барофтоданд , гуфт : як рӯзи амир бор надода буд ва шароб мехӯрд , ғозии бозгашт бо арёрқи баҳам , ва бисёр мардумро бо худ бурданд ва шароб хӯрданд . Солори бгтғдии марои пӯшидаи бнздики блготгин ва алӣ фиристод ва пайғом дод ки ин ду нохештани шинос аз ҳад мебигузаронанд , агар савоб бинад , ббҳонаҳи шикори брншинд бо ғуломии бист , то вай бо бӯи абди аллоҳу ғуломӣ чанд наздик эшон ояд ва ин корро тадбири созанд . Гуфт « сахт савоб омад , мо рафтем бар ҷониби михўорон то солори дррсд . » ва барнишастанд ва бирафтанд . Ва бгтғдӣ низ барнишасту маро бо худ барад ,у бози виўз ва ҳар ҷавориҳӣ бо хештан овараданд . Чун фарсангӣ ду бирафтанд , ин се тан бар болои боистоднд бо се кадхудоӣ . Ману бӯи Аҳмади тклии кадхудои ҳоҷиби бзрку амирки муътамади алӣ . Ва ғуломонро бо шукраи дорон гусел карданд сайдро , ва мо шаш тан монадем .
Меҳтарон дар сухан омаданду замонӣ навмидӣ намуданд аз амир ва аз истилои ин ду сипаҳи солор . Бгтғдӣ гуфт : турфа онаст ки дар саройҳои Маҳмӯдии хомли зикртар азин ду тан кас набӯд , ва ҳазор бори пеши ман замин бӯса додаанд ,у локин ҳар ду далер ва ва мардона омаданд , ғозии грбзӣ аз грбзону арёрқи харӣ аз харон , то амири
Маҳмӯди эшонро баркашид ва дар дараҷаи бзрки ниҳод то вҷиаҳи гаштанд . Ва ғозии хидматии
Сахт писандида кард ин султонро бншобўр то ин дараҷа бзрк ёфт . Ва ҳарчанд дили
Султон нохоҳонаст арёрқроу ғозиро хоҳон , чун дар шароб омаданд ва
Ръноӣиҳо мекунанд , дили султонро аз ғозии ҳам тавон гардонид . Ва локин то арёрқи
БрниФтд , тадбир ғозӣ натавон кард ва чун ришта якто шуд , онгоҳ ҳар ду броФтнд то
Мо азин ғзозт барраем .
Ҳоҷиби бзрк ва алӣ гуфтанд : тадбири шарбатии созанди ёру ёрӯӣ касеро Фрокннд то
Арёрқро табоҳ кунад . Солор бгтғдӣ гуфт « ин ҳар ду ҳеҷ нест ва пеш нашаваду оби
Мо рехта гардаду кор ҳар ду қавӣ шавад . Тадбир онаст ки мо ин корро
Фурӯгузорем ва дӯстӣ намоем ва касон гуморем то тзрибҳо май созанду ончии таркон ва
Ин ду солор гӯйанд , фарохтар зёдтҳо мекунанд ва май бози намоянд то ҳоли куҷои
Расад . » барин биниҳоданду ғуломону шукра дорон бозомаданд ва бисёр сайд овараданд . Ва
Рӯзи дайри баромада буд , сандӯқҳои шикорӣ баргушоданд то нон бихӯраданд ,у атбоъ ва
Ғуломону ҳошия ҳама бихӯраданд . Ва бозгаштанду чунонкӣ сохта буданд ин ду тани
Ро , пеш гирифтанд .