Ва аз бедорӣу ҳзму эҳтиёти ин подшоҳи муҳташам , разии аллоҳи анҳу , яке онаст ки брўзгори ҷавонӣ ки баҳрот мебуду пинҳон аз падар шароб мехӯрд , пӯшида аз райҳони ходими фурӯди сарой хилватҳо мекард ва мутрибон медошт марду зан ки эшонро аз роҳҳои набаҳра наздики ваии бурдандӣ . Дар кӯшки боғ аданоне фармуд то хона ӣӣ бароварданд хоби қилўлаҳро ва онро мзмлҳо сохтанд ва хишҳо овехтанд , чунонкии об аз ҳавз равон шудӣу бтлсм бар бом хона шудӣ ва дар мзмлҳои бгштӣу хишҳоро тар кардӣ . Ва ин хонаро аз сақф то бпои замин сӯрат карданд , сӯратҳои алФиаҳ , аз анвоъи гирд омадани мардон бо занон , ҳамаи бараҳна , чунонкии ҷумлаи он китобро сӯрату ҳикояту сухан нақш карданд . Ва беруни ин , сӯратҳо нигоштанд фарохури ин сӯратҳо . Ва амири буқати қилўлаҳ онҷо рафтӣу хоб онҷо кардӣ . Ва ҷавононро шартаст ки чунин ва монанди ин бикунанд .
«у амири Маҳмӯд ҳарчанд мушаррафӣ дошт ки бо ин амири фарзандаш будӣ пайваста , то берун будӣ бо надимон ,у анфосаш май шимурдӣ ва анҳо микрдӣ . Муқарар буд ки он мушарраф дар хилват ҷойҳо нараседӣ . Пас пӯшида бар вай мушаррафон дошт аз мардум , чун ғулому фаррошу перзанону мутрибону ҷузи эшон , ки бар ончии воқифи гаштандӣ , бознмўдндӣ то аз аҳволи ин фарзанди ҳеҷ чиз бар ваии пӯшидаи нмондӣ . Ва пайваста ӯро банома ҳо молидаӣ ва пандҳо мидодӣ ки вале аҳдаш буд ва донист ки тахти малик ӯро хоҳад буд . Ва чунонкии падари вай бар вай ҷосусон дошт пӯшида , вай низ бар падар дошт ҳам азин табақа ки ҳар чаҳ рафтӣ , бознмўдндӣ . Ва яке аз эшон нўштгини хоссаи ходим буд ки ҳеҷ хдмтгори бомейри Маҳмӯд аз вай наздиктар набӯд ,у ҳураи хтлӣ , ъмтши худ сӯхта ӯ буд .
« пас хабари ин хона басӯрат алФиаҳи сахти пӯшидаи бомейри Маҳмӯди нбштнд ва нишон бидоданд ки чун аз сарой аданоне бигузашта ояд , боғӣаст бузург , бар дасти рости ин боғ ҳавзӣаст бузург , ва бар карони ҳавз аз чапи ин хонаасту шаб ва рӯз бирав ду қуфл бошад зеру зибр ва он вақт гушойанд ки амир масъӯд бихоб онҷо равад ; ва калидҳо бадаст ходимӣаст ки ӯро бишорат гӯйанд .
«у амири Маҳмӯд чун барин ҳоли воқифи гашти вақти қилўлаҳ бихаргоҳ омад ва ин сухан бо нўштгини хосса ходим бигуфт ва мисол дод ки фалони хилтошро - ки тозанда ӣӣ буд аз тозандагон ки ҳамто надошт - бигӯӣ то сохта ояд ки барои муҳиммӣ ӯро баҷое фиристода ояд , то базӯдӣ бараваду ҳоли ин хонаи бидонад , ва набояд ки ҳеҷ каси барин ҳол воқиф гардад нўштгин гуфт : фармонбардорам . Ва амир бихуфту ваии бўсоқ хеш омаду саворӣ аз диўсўорони хеш номзад кард бо се асби хиёраи хеш ва бо вай биниҳод ки бшши рӯз ва шаш шаб ва ним рӯз баҳрот равад наздики амири масъӯди сахти пӯшида . Ва бхти хеши млтФаҳ ӣӣ набшати бомейри масъӯд ва ин ҳолҳо бознамуд ва гуфт « пас азин савори ман хилтош султонӣ хоҳад расед то он хонаро бибинад , пас аз расӣдан ин савори бики рӯз ва ним , чунонкӣ аз кас бок надорад ва яксар то он хона меравад ва қуфлҳо бишиканад . Амири ин корро сахт зуд гирад , чунонкӣ савоб бинад . » ва он диўсўори андар вақт тозон бирафт . Ва пас кас фиристод ва он хилтошро ки фармон буд , бихонад . Вай сохта биёмад . Амири Маҳмӯди миёни ду намоз аз хоб бархесту намози пешини бикрад ва фориғ шуд , нўштгинро бихонад ва гуфт : хилтош омад ? гуфт : омад , бўсоқ нишастааст . Гуфт : дуят ва коғаз биор .
Нўштгин биовараду амири бхти хеши гшодномаҳ ӣӣ набшати барин ҷумла : « бисмии аллоҳи арраҳмони арраҳим , Маҳмӯди бен сбктгинро фармон чунонаст ин хилтошро ки баҳрот ба ҳашт рӯз равад . Чун онҷо расед яксар то сарои писарам масъӯд шавад ва аз кас бок надорад ва шамшер баркашад ва ҳар кас ки вайро аз рафтан боздорад , гардан вай бузанд , ва ҳамчунон бсроӣ фурӯд раваду сӯй писарам нанигарад ва аз сарои аданонеи ббоғ фурӯд равад , ва бар дасти рости боғ ҳавзӣаст ва бар карони он хона ӣӣ бар чап , даруни он хона равад ва деворҳои онрои некӯ нигоҳ кунад то бар чаҳ ҷумлааст ва дар он хона чаҳ бинад ва дар вақт бозгардад , чунонкӣ бо кас сухан нагӯяду басӯи ғазнӣн бозгардад . Ва сиблати қтлғи тагин ҳоҷиби биҳиштӣ онаст ки барин фармон кор кунад , агар ҷонаш бакораст ва агар муҳобое кунад , ҷонаш бирафт ; ва ҳар ёрӣ ки хилтошро бибояд дод , бидиҳад то бмўқъ ризо бошад , бмшиаҳи аллоҳу Авнау ассалом » .
« ин нома чун набишта омад хилтошро пеш бихонад ва он гшодномаҳро меҳр кард ва ба вай дод ва гуфт : чунон бояд ки ба ҳашт рӯзи баҳрот рӯй ва чунин ва чунон кунӣу ҳамаи ҳолҳои шарҳ карда маълум кунӣ ва ин ҳадисро пӯшидаи дорӣ . Хилтоши замин бӯса дод ва гуфт : фармон бурдораму бозгашт . Амири нўштгини хоссаро гуфт : асбии неки рӯ аз охури хилтошро бояд дод ва панҷ ҳазор дирам . Нўштгин берун омад ва дар додани асбу сим ва ба гузин кардани асб рӯзгорӣ кашид ,у рӯзро мебсухт то намози шомро рост карда буданд ва бхилтош доданд ва вай бирафт тозон .
Ва он диўсўори нўштгин , чунонкӣ бо ваии ниҳода буд , баҳрот расед ,у амири масъӯд бар млтФаҳи воқифи гашт ва мисол дод то саворро ҷое фурӯд овараданд , ва дар соъат фармуд ки то гачгаронро бхўонднд ва он хона сипед карданд ва муҳра заданд ки гӯйии ҳаргиз бар он деворҳо нақш набӯдааст , ва ҷома афканданд ва рост карданд ва қуфл барниҳоданд ва кас надонист ки ҳол чист .
« ва бар асари ин диўсўори хилтоши дррсиди рӯзи ҳаштуми чоштгоҳи фароху амири масъӯд дар сафаи сарой аданоне нишаста буд бо надимон . Ва ҳоҷиби қтлғи тагин биҳиштӣ бар даргоҳ нишаста буд бо дигари ҳиҷобу ҳашаму мартабаи дорон . Ва хилтоши дррсид , аз асб фурӯд омад ва шамшер баркашиду дбўс даракаш гирифту асби бгзошт . Ва дар вақти қтлғи тагин барпоӣ хост ва гуфт чист ? хилтоши посухи надоду гшодномаҳ бадв доду бсроӣ фурӯд рафт . Қтлғ [ тагин ] гшодномаҳро бихонаду бомейр масъӯд дод ва гуфт : чаҳ бояд кард ? амир гуфт : ҳар фурмоне ки ҳаст , биҷой бояд оварад . Ва ҳзоҳз дар сарой афтод . Ва хилтош мерафт то бадари он хонау дбўси дрнҳод ва ҳар ду қуфл бишикаст ва дар хона боз кард ва дар рафт , хона ӣӣ дид сипеди покиза муҳра задау ҷомаи афканда . Берун омаду пеши амири масъӯди замин бӯса дод ва гуфт : бандагонро аз фармон бурдорӣ чора нест , ва ин бе адабии бандаи бФрмони султон Маҳмӯд кард ,у фармон чунонаст ки дар соъат ки ин хона бидида бошам , бозгардам , акнӯн рафтам . Амир масъӯд гуфт : ту буқат омадӣу фармони худованди султони падарро биҷой оварадӣ , акнӯн бФрмони мо як рӯзи ббош , ки бошад ки бғлти нишон хона бидода бошанд , то ҳамаи саройҳо ва хонҳо бтўи намоянд . Гуфт : фармон бурдорам , ҳарчанд бандаро ин мисол надодаанд . Ва амир барнишасту бадви фарсангӣ боғӣаст ки билоб гӯйанд , ҷое ҳсин ки вайроу қавмро онҷои ҷой будӣ , ва фармуд то мардуми саройҳо ҷумлаи онҷои рафтанд , ва холӣ карданд ,у ҳарам ва ғуломон бирафтанд . Ва пас хилтошро қтлғи тагин биҳиштӣу мушарраф ва соҳиб бурид гирди ҳама саройҳо бароварданд ва як як ҷой бадв намуданд то ҷумла бидиду муқарари гашт ки ҳеҷ хона нест бар он ҷумла ки анҳо карда буданд . Пас номаҳо нбштнд бар сӯрати ин ҳол ,у хилтошро даҳ ҳазор дирам доданд ва бозгардонеданд ,у амири масъӯд , разии аллоҳи анҳу , бшҳр бозомад . Ва чун хилтош бғзнин раседу ончии рафта буд , бтмомӣ бозгуфту номаҳо низ бхўондаҳ омад . Амир Маҳмӯд гуфт , раҳмаи аллоҳи алайҳ , « барин фарзанди ман дурӯғҳо бисёр мигўинд . »у дигари он ҷусти вҷўиҳои Фробрид .