Ва амир баҳрот расед рӯзи панҷшанбеи нимаи зўи алҳҷаҳ ,у рӯзи чаҳоршанбеи бист ва якум ин моҳ аз Ҳирот бирафт бароаи пўшнг то сӯй сарахс равад ;у лашкари онҷо арз кард .
Ва Музаффари тоҳирро оварда буданд бо банд ки омилу заъими пўшнг буду соҳиби девони хуросони сӯрӣ дар боби ваии талбисҳо сохтау ёрони гирифта чун бўсҳли зўзнӣ ва дигарон то магари вайро барандохта ояд - ки ризои олии бўсҳлро дарёфта буд ва бадаргоҳ бозомада ва бандемӣ нишаста - аз қазои омада ки онро дафъ натавон кард , чунон афтод ки дар он соъат ки ҳадис вай бардоштанд , амир , қудси аллоҳи рӯҳа , сахти тофта буду машғӯли дил , ки номаҳо расида буд бҳдиси тркмонон ва фасодҳои эшон ; амир бзҷрт гуфт : « ин қувоади Музаффарро бар по бояд овехт » ,у ҳоҷиби сроӣии аблаҳи гӯна ӣӣ ки ӯро хумори тагин тршк гуфтандӣ - Маҳмӯдӣу бетони хеши мард буду шаҳам - берун омад ва ин ҳадис бигуфту касони сӯрӣ ва он қавм ки хасмон Музаффар буданд , ин сухан бғнимт шимурданд ва ҳазор динори зуди бад-ӣн ҳоҷиб доданд , ваии муроҷиати нокарда бо амири Музаффари тоҳирро бифармуд то бадаргоҳ дар дарахтон ки онҷо буд бар дарахтӣ кашиданду броўихтнд ва ҷон бидод . Ва хоҷаи бўнсри машкони бдиўон буд , азин ҳадиси сахт тофта шуду амири ҳрсу муҳтоҷро бихонад ва бисёр маломат кард бзбону бимолид ва гуфт : ин хирад корӣ нест ки рафт , султони бахшам фармонҳо диҳад , андари он таваққуф бояд кард , ки мард на дуздӣ буд . Гуфтанд ҳоҷибии баромад ва ин фармон дод , ва мо хато кардем ки инро бознпрсидим , ва акнӯн қазои кор худ кард ; хоҷа чаҳ фармоед ? гуфт : ман чаҳ фармоем ? ин хабари ночор бомейр расад , натавонам донист ки чаҳ фармоед , эшон бадасту пой мурда бирафтанд .
Ва амирро хашм бинишаст ва бенон хӯрдан рой карду бўнсрро бихонад . Дар миёни нон хӯрдани ҳадис пўшнг хост , амир гуфт : ин саги нохештани шинос чаҳ узр меорад - яъне Музаффар - аз ситамӣ ки бар даравишони ин навоҳӣ кардааст ? бўнср гуфт :
Ки Музаффар низ кӣ сухан гуяд ва ё тавонад гуфт ? худовандро бақои бод . Амир гуфт : бачаи сабаб ва чаҳ афтодаш ? бўнср дар солори ғуломони сароеи ҳоҷиб бгтғдӣ нагирист , бгтғдӣ гуфт : худовандро бақои бод , Музаффарро бФрмони олии броўихтнд . Амир гуфт « чаҳ мигўӣӣ ? »у бонгии сахти бикраду даст аз нон бикашед ,у солори бшрҳ тар гуфт , амири сахт дар хашм шуд ва гуфт : бас аҷаб бошад ки бад-ӣни осонии мардуми тавон кишти хосса чун Музаффарӣ ; ту ҳоҷиб бошӣ ва бар даргоҳ будӣ , бад-ӣн чаро ризо додӣ ва моро огоҳ накардӣ ? гуфт :
Зиндагонии худованди дарози бод , ман солор ғуломон сароему шуғлии сахт гарон дорам ва аз он бчизии напардозам ва дар корҳои дигар бар даргоҳ сухан нагӯям , ва ман хабари ин марди он вақти шунӯдам ки бикушта буданд . Амир аз хон бархест баҳолии ҳавл ва даст бишусту ҳоҷиби бгтғдиро бхўонднду бншонднд ва гуфт : бихонед ин ҳоҷиби саройро , бхўонднд ва меларзид аз бим , гуфт : эй саг , ин мардро чаро киштанд ? гуфт : худованди чунин ва чунин гуфт , пиндоштам ки ҳақиқатаст . Гуфт : бигирӣдаш . Ходимони бгрФтндш . Гуфт : берун хайма бурид ва ҳазор чӯби ходимонаи занед то мақар ояд ки ин ҳол чун буд . Ббрдндш ва задан гирифтанд , мақар омаду амирро муқарари гашти ҳадиси мол ,у сахти мутағаййири гашт бар бўсҳлу сӯрӣ ,у волии ҳрсу муҳтоҷро бхўонднд . Амир гуфт : Музаффарро чаро киштед ? гуфтанд :
Фармон худованд расед бар забони ҳоҷибӣ . Гуфт : чаро дигари бори бознпрсидид ? гуфтанд : чунин боист кард , пас азин чунин кунем . Амир гуфт « агар ҳадиси ин ҳоҷиби сарой дар миён набӯдӣ , Фрмўдмӣ то шуморо гардан задандӣ акнӯн ҳар якеро ҳазор тозӣона бояд зад то пас азин ҳушёр бошанд » ҳар ду танро ббрднду бзднд .