Устодами ин мшоФҳоту пайғомҳо ба хати хеши набшату бўолълоءро дод то наздики амири барад ва пас ба як ду соъат ҷавоб оварад ки нек омад . Расӯлонро бозгардонеданду бўолълоء низ бирафт , пас боз омаду вазиру бўнсри машконро гуфт : худованд ме гуяд

Дарин боб чаҳ мебояд кард ва савоб чист ? гуфтанд : шттӣ нахостааст ин ҷавон , агар ӯро бад-ӣн иҷобат карда ояд , Фоӣдаҳ ҳосил шавад ; яке онкӣ аз ҷониб ӯ эминӣ уфтад ки низ дардисарӣу фасодӣ таваллуд нагардад ,у дигар ки мардум дорад ва бошад ки бадишон ҳоҷатӣ уфтад . Бандагонро ин фароз меояд ,у савоб он бошад ки рой олӣ бинад . Бўолълоء бирафт ва боз омад ва гуфт : « ончӣ мегӯйанд сахт савоб омад , иҷобат бояд кард [ ба ] ҳар се ғаразу номаҳоро ҷавоби набшату расӯлӣ номзад кард то бо эшон баравад . » ва чанд танро номи нбштнд то ихтиёр карда ояд касеро , ва ба дасти бўолълоءи бФрстоднд . Амири абд - ассаломи раиси Балхро ихтиёр кард ва аз ҷумла надамо буд ва ба расӯлии рафта . Хоҷаи бўнсри бозгашт . Ва номаҳоу мшоФҳот бадв супурданд ва бар он ниҳода омад ки хоҳарӣ аз он аилги баноми хдоўндзодаҳи амири Саиди ақд никоҳ кунанд ва азин ҷониби духтарӣ аз он амири насри сипоҳи солори баном аилг кунанд . Ва расӯлони барин ҷумла бирафтанд рӯзи се шанбеи бист ва сеюм сифр бо муродҳо .

Ва пеш то ориза зоӣл шуд , нома ҳо расед аз бўсҳли ҳмдўии амиди Ироқ ки « чун писари кокўро сар ба девор омад ва бидонаст ки ба ҷанг май брнёид , узрҳо хост ва илтимос мекунад то сипоҳонро ба мақотеъа бадв дода ояд . Ва банда бе фармони олии ин кори брнтўонсти гузорад ; расӯл ӯро нигоҳ дошту номаҳо ки вазири Халифаи рост , Муҳамади Айюб , ба маҷлиси олӣ ва ба банда ки дарин боб шафоат кардааст то ин мардро биҷой бдоштаҳ ояд онро фиристода омад . Ва банда мунтазираст фармони олиро дарин боб то бар ҳасби фармон кор карда ояд . » бўнсри ин номаҳоро ба хати хеши нкт берун оварад , то ин оризаи афтода буд , беш чунин мекард ва аз бисёр нуктаи чизе ки дар он кроҳитӣ набӯд мефиристод фурӯди сарой ба дасти ман ва ман ба оғоҷӣ ходим медодаму хайри хайр ҷавоб меоварадаму амирро ҳеҷ ндидмӣ , то ин нуктаи барадаму бишоратӣ буд , оғоҷии бастаду пеши барад , пас аз як соъати баромад ва гуфт : эй бўолФзли туро амир мебихонад . Пеш рафтам , ёфтам хона торик кардау пардаҳои каттони овехта ва тар карда ва бисёр шохаҳо ниҳодау тосҳои бузурги пари ях бар зибри он ,у амирро ёфтам онҷо бар зибр тахт нишаста , пероҳантузӣ [ бар тан ]у мхнқаҳ дар гардан , ақдии ҳамаи кофур ,у бўолълоءи табиби онҷои зер тахт нишаста дидам . Гуфт : « бўнсрро бигӯӣ ки имрӯзи дурустам , ва дарин ду се рӯз бор дода ояд . Ки иллату таби тамомӣ зоӣл шуд . Ҷавоби бўсҳл бибояд набшат ки ин мавозиъатро имзо бояд кард , сипас онкии аҳком тамом карда ояду ҳуҷҷат бар ин мард гирад ки ин бори дигари ин мавозиъат арзонӣ доштем ҳурмати шафоати вазири Халифаро , ва агар пас азин хиёнатӣ зоҳир гардад , истисол хонадонаш бошад . Ва ҷавоби вазири Халифа бибояд набшат , чунонкӣ расмаст ба некуии дарин боб . Он нома ки ба бўсҳл набишта ояд , ту биорӣ то тўқиъ кунам ки мисол дигараст . »

Ман бозгаштам ва ин чаҳ рафт бо бўнср бигуфтам . Сахт шод шуду саҷда шукр кард худоиро , ъзу ҷл , бар саломати султон . Ва нома набишта омад , наздики оғоҷии барадам ва роҳ ёфтам то саодати дидори ҳумоюни худованд дигарбора ёфтам , ва он номаро бихонад ва дуот хост ва тўқиъ кард ва ба ман андохт ва гуфт : ду хайл тоаш маърӯфро бояд дод то эшон бо савори бўсҳл ба зӯдӣ бираванду ҷавоби биоранд . Ва ҷавоби нома соҳиб бурид рай бибояд набшат ки « азимати мо қарор гирифтааст ки аз басти сӯии Ҳирот ва ншобўр ойем то ба шумо наздик тар бошем ва он корҳо ки дар пеш доред зӯдтар қарор гирад ва некӯтар пеш равад . » ва ба соҳиби девони сӯрии нома бояд набшат бар дасти ин хилтошон ва мисол дод то ба ншобўру мароҳили алафҳои мо ба тамомӣ сохта кунанд ки ориза ӣӣ ки моро афтод зоил шуду ҳаракати рояти мо зуд хоҳад буд то халалҳоро ки ба хуросон афтодааст дарёфта ояд . Ва чун номаҳо гусел карда шавад , ту бози ой ки пайғомӣаст сӯии бўнср дар бобӣ то дода ояд . Гуфтам :

Чунин кунам ,у бозгаштам бо номаи тўқиъӣ ва ин ҳолҳоро бо бўнср бигуфтам , ва ин марди бузургу дабири кофӣ , раҳмаи аллоҳи алайҳ , ба нишоти қалам дар ниҳод то наздики намози пешини азин муҳимоти фориғ шуда буду хилтошону саворро гусел карда . Пас рқътии набшат ба амир ва ҳар чаҳ карда буд бознамуд ва маро доду ббрдм ва роҳ ёфтаму брсонидм ва амир бихонад ва гуфт : « нек омад »у оғоҷии ходимро гуфт : кӣса ҳо биоварад ва маро гуфт : « бустон , дар ҳар кӣсаи ҳазор мисқол зрпораҳаст ; бўнсрро бигӯӣ ки зрҳост ки падари мо , разии аллоҳи анҳу , аз ғзў Ҳиндӯстон овардааст ва батон заррини шикастау бгдохтаҳ ва пора кардау ҳалолтар молҳост ва дар ҳар сафарии моро азин биоранд то садақа ӣӣ ки хоҳем кард ҳалол бешабаҳат бошад азин фармойем . Ва мешинавем ки қозии басти бўолҳсни бўлонӣу писараши бўбкри сахт тангдастанд ва аз каси чизеи нстоннду андаки моя зиътӣ доранд , як кӣса ба падар бояд дод ва як кӣса ба писар то хештанро зиъткӣ ҳалол харанду фарох тар битавонанд зист ва мо ҳақи ин неъмати тандурустӣ ки бозёфтем лухтӣ гзордаҳ бошем . »

Ман кӣсаҳо бстдм ва ба наздик бўнср оварадам ва ҳол бозгуфтам . Дуо кард ва гуфт :

« худованди ин сахт некӯ кард . Ва шунӯдаам ки бўолҳсну писараш вақт бошад ки ба даҳ дирам дармондаанд . » ва ба хонаи бозгашту кӣсаҳо бо ваии бурданд . Ва пас аз намоз кас фиристоду қозии бӯи алҳсну писарашро бихонад ва биёмаданд . Бўнсри пайғоми султон ба қозии расонид , бисёр дуо кард ва гуфт : « ин слт фахраст , пазируфтаму боздодм ки маро ба кор нест .

Ва қиёмати сахт наздикаст , ҳисоб ин натавонам дод . Ва нагӯям ки марои сахт дар боист нест . Аммо чун бидонча дорам ва андакаст қонеъам ,у зару ваболи ин чаҳ ба кор ояд ? бўнср гуфт : эй субҳони аллоҳ ! зарӣ ки султони Маҳмӯд ба ғзў аз бути хонаҳо ба шамшер биоварада бошад ва батон шикаста ва пора карда ва онро амири алмؤмнин мераво дорад стдн , он қозии ҳамеи нстонд ? гуфт : зиндагонии худованди дарози бод , ҳоли Халифа дигараст ки ӯ худованд вилоятаст ;у хоҷа бо амири Маҳмӯд ба ғзўҳо бӯдааст ва ман набӯдаам ва бар ман пӯшидааст ки он ғзўҳо бар тариқи суннат Мустафо ҳаст , алайҳи ассалом , ё на . Ман ин напазирам ва дар ӯҳда ин нашавам . Гуфт : агар ту напазирӣ , ба шогирдони хеш ва ба мустаҳаққону даравишони даҳ . Гуфт : ман ҳеҷ мустаҳаққ нашиносам дар баст ки зари бадишон тавон дод . Ва маро чаҳ афтодааст ки зар касе дигари бараду шумори он ба қиёмати маро бояд дод ?

Ба ҳеҷ ҳоли ин ӯҳда қабул накунам . Бўнсри писарашро гуфт : ту аз он хеши бустон . Гуфт :

Зиндагонии хоҷаи амиди дарози бод , алӣ эй ҳоли ман низ фарзанди ин падарам ки ин сухан гуфту илм аз вай омӯхтаам ; ва агар вайро як рӯз дида будамӣу аҳволу одоти ваии бдонстаҳ , воҷиб кардӣ ки дар муддати умри пайравӣ ӯ кардамӣ , пас чаҳ ҷои онкии солҳо дидаам . Ва ман ҳам аз он ҳисобу таваққуфу пурсиш қиёмат битарсам ки вай май тарсад . Ва ончӣ дорам аз андаки мояи ҳтоми дунё ҳалоласт ва кифоятаст ва ба ҳеҷ зиёдат ҳоҷатманд нестам . Бўнср гуфт : « ллаҳ дар кома , бзрго ки шумо ду танед ! » ва бигирист ва эшонро боз гардониду боқии рӯзи андешаи манд буд ва азин ёд мекард ;у дигари рӯзи рқътии набшат ба амиру ҳоли бознамуду зари бозФрстод . Амир ба таъаҷҷуб бимонад . Ва чанд дафъати шунӯдам ки ҳар куҷои мутасаввифиро дидӣ ё савҳони сблтиро доми зарқи ниҳода ё пилосӣ пӯшида , дили сиёҳтар аз пилос , бхндидӣу бўнсрро гуфтӣ : « чашми бади давр аз бўлонён . »у ӣнҷои ҳикоятӣ ёд омад сахти нодиру хуш ки дар ахбори хлФоء аббосиён хондам , воҷиби доштами ӣнҷои нбштн .